لاحق
«لاحق» نام اسبى كه عبیدالله بن حر جعفی، هنگام ملاقات با سیدالشهدا علیه السلام به آن حضرت تقديم كرد. معناى آن «از پى رونده، در رسنده، رسيده، آن كه و آنچه در پى چيزى مىدود و به آن مىرسد» است. از اين رو به اسب هاى تندرو هم «لاحق» مىگفتند. اين نام براى اسب هاى تنى چند از معروفان عرب نيز بكار رفته است.[۱]
گفته شده امام حسين علیه السلام نيز فرزندش على بن الحسين علیه السلام را بر آن اسب سوار كرد.[۲] با این وجود، در نقل مشهور دیگری آمده است که وقتی امام حسین در منزلگاه «قصر بنی مقاتل» با عبیدالله بن حر مواجه شد و او را به یاری اردوی خود دعوت کرد، او بهانه آورد و گفت: یابن رسول الله، اگر به یاری تو آیم، همان اول کار پیش روی تو کشته می شوم و نفس من به مرگ راضی نیست، ولی این اسب مرا -که «ملحقه» نام داشت- بگیر...؛[۳] اما امام حسین علیه السلام از او روی برگرداند و فرمود: «نه حاجت به تو دارم و نه به اسب تو، و سپس آیه ای از سوره کهف را خواند: «... وَمَا كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا»[۴]؛ من گمراهان را به یاری خود نمی طلبم. پس از اینجا بگریز و برو! نه با ما باش و نه بر ما! زیرا اگر کسی صدای استغاثه ما را بشنود و اجابت نکند، خداوند او را در آتش جهنم می اندازد».
پانویس
- ↑ لغتنامه، دهخدا.
- ↑ الحسين والسنه، سيد عبدالعزيز طباطبايى، ص ۷۲، نقل از انساب الاشراف.
- ↑ نقل از امالی شیخ صدوق.
- ↑ سوره کهف، آیه ۵۱.
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی، نشر معروف.
- عبیدالله بن حر جعفی، دانشنامه اسلامی.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
