رکن الدین کرمانی
نسخهٔ تاریخ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۱۶ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
رکن الدین بن رفیع الدین کرمانی، شاعر متخلص به «رکن»، و از عالمان قرن هفتم قمری است.
خانواده وى از ابهر بودند، اما رکن الدین در کرمان ساکن شد و به همین جهت به کرمانى مشهور شد. در «تذکره روز روشن» از وى با نسبت مکرانى یاد شده و آقا بزرگ تهرانى رکن الدین بکرانى و مکرانى را یکى مى داند.
رکن الدین معاصر غازان خان و حمداللَّه مستوفی بود. وى صاحب «دیوان» اشعار است که در آن به مدح ملوک آل‌مظفر مبارزالدین محمد المظفر، جلال الدین شاه شجاع و قطب الدین شاه محمود پرداخته است و در آن از شاه ابواسحاق که در نبرد با امیر مبارزالدین بود، یاد کرده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۱۲۶.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
