ملا حسین واعظ کاشفی
ملا حسین کاشفی (م، ۹۱۰ ق)، فقیه، محدث، حافظ، مفسر، واعظ، صوفى، ادیب و شاعر قرن دهم هجری است. مجالس وعظ و سخنرانی‌های وی در آن دوره شهرت داشته و معاصران وی از جایگاه او نزد مردم و همچنین حاکمان وقت سخن گفته‌اند. اثر مشهور ملاحسین واعظ، «روضة الشهداء» در موضوع مقتل می باشد.
زندگی‌نامه
حسین کاشفی سبزواری هروی، در سبزوار به دنیا آمد. دوره ى جوانى را در آن شهر گذراند و در آنجا و نیشابور و هرات نشو و نما یافت. در زمان سلطان حسین میرزاى بایقرا در هرات و نیشابور به وعظ و ارشاد مى پرداخت و با صوتى خوش آیات قرآن و احادیث نبوى را با عبارات و اشارات مناسب بیان مى کرد.
وى از ملازمان امیرعلى شیرنوایى بود. پس از ملاقات مولانا جامى و معاشرت با وى، طریقت نقشبندیه را پذیرفت. درباره ى مذهب وى اختلاف است، وى را به جهت گرایش به تصوف ملازمت با امیر علی شیر نوایى و نسبت خانوادگى نزدیک به ملا عبدالرحمان جامى، سنى مذهب، و به جهت نگارش کتاب «روضة الشهداء» و محل رشد و تربیتش سبزوار که از شهرهاى اهل تشیع بوده، شیعه مذهب دانسته اند. به هر حال وى در هرات به شیعه بودن و در سبزوار به تسنن اشتهار داشت.
کاشفى در سال ۹۱۰ قمری در هرات درگذشت.
آثار و تألیفات
- «جواهرالتفسیر»؛
- «مختصر الجواهر»، تفسیرى دیگر در حدود بیست هزار سطر؛
- «جامع الستین» در تفسیر «سوره یوسف»؛
- «المواهب العلیة»، معروف به «تفسیر حسینى» به نام سلطان حسین بایقرا؛
- «روضة الشهداء» در مقاتل و ذکر مصیبت اهل بیت علیهم السلام و واقعه‌ى کربلا که چون اهل منبر از روى این کتاب مى‌خواندند به روضه خوان مشهور شدند؛
- «الاربعین» در احادیث موعظه؛
- «المرصد الاسنى» در شرح اسماءاللَّه الحسنى؛
- «اخلاق محسنى»؛
- «مخزن الانشاء» در فن ترسل که براى سلطان حسین بایقرا و امیر علی شیرنوایى در ۹۰۷ ق، تألیف نموده؛
- «انوار سهیلى» در تدابیر حکم و آداب از زبان حیوانات، بازنویسى از «کلیله و دمنه» نصراللَّه منشى که آن را براى امیر شیخ احمد سهیلى از امراى عهد سلطان حسین بایقرا نوشت؛
- «اسرار قاسمى» در سحر و طلسمات و کیمیا؛
- «بدایع الافکار فى صنایع الاشعار»، در ذکر صناعات ادبى؛
- شرح مثنوى مولوى؛
- «لب المثنوى»؛
- «لب اللب مثنوى»؛
- «اختیارات النجوم» به نام «الواح القمر»؛
- «السبعة الکاشفیة»، شامل هفت وسیله در علم نجوم.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۵، ص۱۵.
