نهر علقمه
«علقم» یا «علقمه»، نام نهرى است که از رود فرات منشعب شده و آب زلال آن را به منطقه کربلا و سرزمین هاى اطراف آن مى‌رسانده است. همچنین «علقم» به معناى تلخى است و هر درخت تلخ و آب بسیار سخت را علقم گویند. نسبت «علقمى» به جدّ مؤیدالدین علقمى وزیر، حفرکننده آن نهر بوده است.[۱]
در مقاتل و مرثیه‌ها، شهادت حضرت عباس (علیه السلام) در روز عاشورا را کنار «نهر علقمه» یاد مى‌کنند (کنار نهر علقمه، افتاد دست عباس)؛ و در ادبیات عاشورا، «علقمه» بیشتر در پیوند با عطش و دستهاى قطع شده اباالفضل (علیه السلام) مطرح مى‌شود.
از چشم سپیده خواب را مى‌بردند از چشمه گل، گلاب را مى‌بردند
بر شانه خود فرشتگان آهسته از علقمه، روح آب را مى‌بردند[۲]
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
