آیه 12 سوره محمد

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۶ توسط Aghajani (بحث | مشارکت‌ها) (معانی کلمات آیه)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ

مشاهده آیه در سوره


<<11 آیه 12 سوره محمد 13>>
سوره : سوره محمد (47)
جزء : 26
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

البته خدا آنان را که ایمان آورده و نیکوکار شوند در بهشتی که زیر درختانش نهرها جاری است داخل گرداند و آنان که به راه کفر شتافتند به تمتّع و شهوت‌رانی و شکم‌پرستی مانند حیوانات پردازند و عاقبت منزل آنها آتش دوزخ خواهد بود.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Indeed Allah will admit those who have faith and do righteous deeds into gardens with streams running in them. As for the faithless, they enjoy and eat like the cattle do, and the Fire will be their [final] abode.

معانی کلمات آیه

  • مثوى: ثواء: اقامت. مثوى: محل اقامت.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ «12»

همانا خداوند كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، به باغ‌هايى (از بهشت) كه نهرها از زير (درختان) آن جارى است داخل مى‌كند. و كسانى كه كفر ورزيدند (از زندگى دنيا) بهره مى‌گيرند و همانند كه چهارپايان مى‌خورند و (سرانجام،) آتش جايگاه آنهاست.

نکته ها

در اين آيه، خوردن كفّار به خوردن چهارپايان تشبيه شده است و اين شباهت مى‌تواند از چند جهت باشد، از جمله:

الف) تمام همّت حيوانات رسيدن به غذاست. چنانكه حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «همها علفها» «3» همّ و غمّ حيوانات رسيدن به خوراك است. كفّار نيز جز كاميابى اراده‌اى ندارند.

«1». بقره، 256.

«2». بقره، 256.

«3». نهج‌البلاغه، نامه 45.

جلد 9 - صفحه 72

«وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيا» «1»

ب) چهارپايان غافلند، كفّار نيز از قيامت و مسئوليّت غافلند. «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ» «2»

ج) حيوانات، سرچشمه غذا را كه از حلال است يا حرام نمى‌دانند. بعضى انسان‌ها نيز فكر حلال و حرام نيستند و به گفته قرآن همين كه به ارث و مال بى زحمتى رسيدند، بدون توجّه به حقوق ديگران در آن تصرّف مى‌كنند. «وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلًا لَمًّا» «3»

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: كسى كه تمام توانش را در راه شكمش قرار داده، ارزشش همان چيزى است كه از او خارج مى‌شود. «4»

پیام ها

1- وارد ساختن مؤمنان به بهشت، جلوه‌اى از ولايت الهى است. بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا ... إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ‌

2- اهل ايمان و عمل صالح در مقامى هستند كه خداوند خود عهده‌دار وارد ساختن آنان به بهشت است. إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ‌ ...

3- ملاك، پايان كار است وگرنه بهره‌گيرى‌هاى مادّى، كم و بيش براى همه هست.

جَنَّاتٍ تَجْرِي‌ ... يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ‌

4- براى تشويق به حقّ، از تمايلات طبيعى مردم استفاده كنيد. (انسان به طور طبيعى از باغ و نهر لذّت مى‌برد) «جَنَّاتٍ تَجْرِي»

5- بهره‌گيرى و كاميابى در چهارچوب مقرّرات الهى جايز است. (آنچه مورد انتقاد قرآن است، كاميابى‌هاى حيوان‌گونه است) «يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ»

6- شكم‌پرستى، برجسته‌ترين نفسانيّات انسان است، زيرا مقام، مال و شهوت،

«1». نجم، 29.

«2». اعراف، 179.

«3». فجر، 19.

«4». غررالحكم.

جلد 9 - صفحه 73

هر چند صباحى به سراغ انسان مى‌آيد، ولى شكم دائماً مزاحم است. (قرآن در كنار عنوان كاميابى، نام خوردن را جداگانه آورده است.) «يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ»

7- زندگى كفّار، از نظر ماهيّت حيوانى است و از نظر پايان و فرجام، دوزخى.

«كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ»

8- در ارزيابى‌ها، عاقبت‌كار را هم به حساب آوريد. «النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج10، ص184

منابع