مهیار دیلمی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
| مهیار دیلمی | |
| نام کامل | علی بن محمد بن ارسلان |
| زادروز | تاریخ تولد نامشخص |
| زادگاه | ایران |
| وفات | ۴۲۸ هجری قمری |
| مدفن | بغداد |
| آثار |
دیوان شعر، قصیده لامیه |
اساتید و دین مهیار
ابوالحسن علی بن محمد بن ارسلان ابن منتخب مروزیوى ابتدا دین زرتشتى داشت. سپس بدست سید شریف رضى ابوالحسن محمد موسوى اسلام آورد و به تشیع گروید و در خدمت او به تحصیل فنون شعر و ادب پرداخت. در «ریحانة الادب» آمده که او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است.
شعر مهیار دیلمی
وى مدتى متصدى امر کتابت آل بویه بود و در بغداد براى ترجمه ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. وى شاعرى بزرگ بود و مقدم شاعران هم عصر خود به حساب مى آمد. وی اصلاً ایرانی و اهل بغداد بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند.
او را جامع فصاحت عرب و بیان ادب فارسى مى دانند و در بسیارى از جهات شعرى از استادش، شریف رضى برتر بود. او اشعار بسیارى در مدح اهل بیت و مراثى امام حسین علیه السلام گفته است. از ممدوحان وى مى توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره کرد.
فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده که «قصیده ى حائیه»اش معروف است.
آثار مهیار دیلمی
از آثارش: دیوان شعر شامل چهار مجلد؛ «قصیده لامیه» که ابن طاووس حلى شرحى به نام «الازهار» بر آن نگاشته است و بزودى بزرگترین شاعر عهد خود گردید. مهیار داراى احساسات شدید ایرانى و طرفدار عقاید ملى بود و اشعارى در هجو قوم عرب سرود. دیوان شعر او چهار مجلد است.
منابع
- ابو الحسن مهیار دیلمی، راسخون، بازیابی: 27 شهریور 1392.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
