عمر بن سعد
معروف به «ابن سعد»، فرمانده سپاه ابن زياد در كربلا بود كه با امام حسين علیه السلام جنگيد و دستور داد پس از شهادت آن حضرت، اسب بر بدن او تاختند و اهل بيت او را اسير كرده به كوفه بردند.
عمر سعد، پسر سعد بن وقاص از سرداران صدر اسلام بود. در زمان پيامبر (و به قولى در دوران عمر) به دنيا آمد. همراه پدرش در فتح عراق شركت داشت. وى از جمله كسانى بود كه عليه «حجر بن عدى» و يارانش، شهادت به فتنه‌گرى داد و سبب شد كه حجر در «مرج عذراء» به شهادت برسد. وى قبل از حادثه عاشورا، آماده حركت به سوى «رى» بود كه حكمرانى آنجا را به او داده بودند ولى به دستور ابن زياد (والى كوفه) همراه با سپاهى مامور جلوگيرى از ورود امام حسين علیه السلام به كوفه و واداركردن او به بيعت با يزيد و يا جنگ و كشتن او در صورت امتناع شد و به مقابله با حسين بن على علیه السلام به كربلا رفت.
عمر سعد، در ايام قيام مختار در كوفه گريخت. اما وقتى مردم كوفه دوباره بر ضد مختار خروج كردند، بازگشت و رهبرى را به عهده گرفت ولى باز هم به سوى بصره گريخت و سپس دستگير و نزد مختار آورده شد. در مجلس مختار، به دستور وى او را كشتند و سرش را به مدينه نزد محمد حنفيه فرستادند و اين در سال 66 هجرى بود.[۱]
در كربلا، هر چه امام حسين علیه السلام با او گفتگو كرد تا از جنگيدن دست بردارد و دست خويش را به خون آن حضرت نيالايد، نپذيرفت. صبح عاشورا هم اولين كسى بود كه به طرف اردوگاه امام حسين علیه السلام تير افكند و فرمان حمله عمومى صادر كرد. نامش جز و لعنت‌شدگان در زیارت عاشورا آمده است. او بود كه پس از ورودش به كربلا در روز چهارم محرم، بر امام حسين علیه السلام سخت گرفت و دستور داد سوارانش آب را به روى ياران حسين علیه السلام ببندند.
پانویس
- ↑ دايرة المعارف بزرگ اسلامى (با تلخيص) ج 3، ص 682؛ الفتوح، ابن اعثم كوفى، ج 6، ص 272.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
