سمیع (اسم الله)

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سميع، به معناى سامع و مبالغه در آن است؛ به اين معنا كه خداوند شنونده و درك كننده اصوات آفريده ها و اسرار و نجوا است و در پيشگاه او سخن آشكار، خفى و نطق و سكوت مساوى است. و 47 بار در قرآن به تنهايى و يا با ديگر اوصاف الهى آمده است. گرچه اكثر موارد استعمال آن با صفت علیم مى باشد.

«...اِنَّكَ اَنتَ السَّميعُ العَليم». (سوره بقره(2)/127)

و نيز:

شماره	نام سوره	آیات
1	سوره بقره(2)	آیات 137 و 181 و 224 و 227 و 244 و 256.
2	سوره آل عمران(3)	آیات 34 و 35 و 38 و 121.
3	سوره نساء(4)	آیات 58 و 134 و 148.
4	سوره مائده(5)	آیه 76.
5	سوره انعام(6)	آیات 13 و 115.
6	سوره اعراف(7)	آیه 200.
7	سوره انفال(8)	آیات 17 و 42 و 53 و 61.
8	سوره توبه(9)	آیات 98 و 103.
9	سوره يونس(10)	آیه 65.
10	سوره هود(11)	آیه 24.
11	سوره یوسف(12)	آیه 34.
12	سوره ابراهیم(14)	آیه 39.
13	سوره اسراء(17)	آیه 1.
14	سوره انبیاء(21)	آیه 4.
15	سوره حج(22)	آیات 61 و 75.
16	سوره نور(24)	آیات 31 و 60.
17	سوره شعراء(26)	آیه 220.
18	سوره عنکبوت(29)	آیات 5 و 60.
19	سوره لقمان(31)	آیه 28.
20	سوره سبا(34)	آیه 50.
21	سوره غافر(40)	آیات 20 و 56.
22	سوره فصلت(41)	آیه 36.
23	سوره شوری(42)	آیه 11.
24	سوره دخان(44)	آیه 6.
25	سوره حجرات(49)	آیه 1.
26	سوره مجادله(58)	آیه 1.
27	سوره انسان(76)	آیه 2.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 16، صفحه 314.