آیه 7 سوره عنکبوت
| <<6 | آیه 7 سوره عنکبوت | 8>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند البته ما هم گناهانشان را محو و مستور کنیم و بهتر از آن اعمال نیکشان به آنها پاداش دهیم.
و آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، گناهانشان را قطعاً از آنان می پوشانیم و بر پایه بهترین عملی که همواره انجام می داده اند، پاداششان می دهیم.
و كسانى كه ايمان آورده، و كارهاى شايسته كرده‌اند، قطعاً گناهانشان را از آنان مى زداييم، و بهتر از آنچه مى‌كردند پاداششان مى‌دهيم.
گناهان آنان را كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، مى‌زداييم و بهتر از آنچه عمل كرده‌اند پاداششان مى‌دهيم.
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، گناهان آنان را می‌پوشانیم (و می‌بخشیم) و آنان را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند پاداش می‌دهیم.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«لَنُکَفِّرَنَّ»: (نگا: نساء / ، آل‌عمران / مائده / و ). «لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ مَا ...»: (نگا: توبه / نحل / و ، نور / ). ما همه اعمال خوب آنان را به حساب بهترین آنها می‌گذاریم و پاداش می‌دهیم.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ «7»
و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، قطعاً لغزش‌هاى آنان را مى‌پوشانيم، و بى شك بهتر از آنچه عمل مى‌كرده‌اند پاداششان مى‌دهيم.
نکته ها
از بهترين نمونه‌هاى جهاد كه در آيه‌ى قبل خوانديم، ايمان و عمل صالح است كه در اين آيه عنوان شده است.
پیام ها
1- انسان براى دريافت پاداش‌هاى الهى، به ايمان و عمل صالح، هر دو نيازمند است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
2- مؤمنان از لغزش و گناه به دور نيستند. وَ الَّذِينَ آمَنُوا ... لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ
3- پاداش الهى، تنها عفو گناهان گذشته نيست، بلكه دريافت بهترين پاداش نيز هست. «لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ»
4- دريافت پاداش پس از پاك شدن از گناهان است. لَنُكَفِّرَنَ ... لَنَجْزِيَنَّهُمْ
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ «7»
«1» معانى الاخبار، چ حيدرى 1379 ه، ص 160.
جلد 10 - صفحه 204
وَ الَّذِينَ آمَنُوا: و آن كسانى كه ايمان آوردند به خدا و رسول، وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ: و بجا آوردند كارهاى شايسته از طاعات و عبادات و خيرات و مبرات، لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ: هر آينه البته البته محو كنيم از ايشان گناهان ايشان را، يعنى نابود سازيم كفر و معاصى آنها را به جهت ايمان و طاعت بر وجهى كه گوئيا هرگز بدى ننموده‌اند از كفر و معصيت. وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ: و هر آينه البته البته پاداش دهيم ايشان را، أَحْسَنَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ: نيكوترين عملى را بودند كه مى‌كردند، يعنى توحيد را كه بهترين عمل ايشان است بر آن مجازات دهيم اولا، و بعد از آن جوارحى را كه از سر چشمه ايمان صادر گرديده هر يك را پاداش دهيم بهتر و بيشتر از اعمال ايشان، يكى را به ده و زيادتر تا به هفتصد و بيشتر كه در حساب نيايد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ «6» وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ «7» وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ «8» وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ «9» وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِي صُدُورِ الْعالَمِينَ «10»
ترجمه
و كسيكه مجاهده نمايد جز اين نيست كه مجاهده ميكند براى خودش همانا خدا بى نياز است از جهانيان
و آنانكه ايمان آوردند و كردند كارهاى نيكو هر آينه محو مى‌كنيم البتّه از ايشان گناهانشان را و هر آينه جزا ميدهيم بآنها بهترين جزاى كارى كه ميكردند
و توصيه كرديم بانسان در باره پدر و مادرش به نيكى و اگر مجاهده نمايند با تو كه شريك قرار دهى براى من چيزى را كه نيست تو را بآن علمى پس اطاعت مكن آن دو را بسوى من است باز گشت شما پس خبر ميدهم شما را بآنچه بوديد كه ميكرديد
و آنانكه ايمان آوردند و كردند كارهاى نيكو هر آينه داخل مى‌كنيم
البته ايشانرا در شايستگان
جلد 4 صفحه 217
و از مردمان كسانى هستند كه ميگويند ايمان آورديم بخدا پس چون آزار رسانده شوند در راه خدا قرار ميدهند آزار مردمان را مانند عذاب خدا و اگر آيد نصرتى از پروردگار تو هر آينه ميگويند همانا ما بوديم با شما آيا نيست خدا داناتر بآنچه باشد در سينه‌هاى جهانيان.
تفسير
خداوند متعال بعد از بيان تحقّق بعث و ثواب و عقاب بر طبق اقوال و اعمال عباد ميفرمايد هر كس با نفس امّاره خود جهاد نمايد و براى تحصيل توشه آخرت بكوشد براى نفع خود سعى و كوشش نموده چون خداوند بى نياز از اطاعت و عبادت بندگان است و كسانيكه ايمان به يگانگى خدا و نبوّت پيغمبر خاتم و امامت ائمه اطهار و روز جزا آوردند و اعمال شايسته نمودند خداوند گناهان سابق ايشانرا از نامه عملشان محو ميفرمايد و براى اعمال خوبى كه بعدا از آنها صادر شده بهترين جزا را كه بهشت عنبر سرشت است مقرّر فرموده و البته بآنها عطا خواهد فرمود و بنابراين مراد عطاى جزاى احسن است و بعضى گفته‌اند مراد عطاى جزاى اعمال حسنه آنها در اسلام است از عبادات و اطاعات كه بهتر است از ساير اعمال آنها در حال كفر كه معفوّ است و در حال اسلام از غير عبادات و اطاعات و ميفرمايد ما به بنى آدم سفارش و توصيه نموديم كه نسبت بپدر و مادر احسان و محبّت و از آنها تمكين و اطاعت نمايند ولى در صورتى كه آنها بخواهند و سعى نمايند كه اولاد خودشان را مشرك و از اطاعت خدا خارج نمايند نبايد بدستور آنها عمل نمايند و بپرستند معبوديرا كه باستحقاق آن براى پرستش و ستايش علم ندارند يا عبادت شيطان را نمايند و او را شريك قرار دهند با خدا در اطاعت با آنكه او را مستحق طاعت نميدانند و بازگشت تمام خلائق بحضور در محضر الهى است براى مشاهده اعمال و جزاى آن از خير و شرّ و كسانيكه ايمان آوردند بآنچه ذكر شد با اعمال حسنه در زمره سعداء و صلحاء محشور و با آنها در مقامات عاليه بهشتى شريك و مصاحب خواهند بود و بعضى از مردم سست عنصر بزبان ميگويند ايمان آورديم بخدا و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله ولى چون در راه خدا بمحنت و اذيّت و آزارى گرفتار شدند دست از دين خودشان بر ميدارند بتصوّر آنكه عذاب دائم الهى هم مانند رنج و زحمت دو روزه است كه از مردم خدانشناس
جلد 4 صفحه 218
بآنها رسيده آنهم براى امتحانشان كه معلوم شود در دعوى ايمان صادق بوده‌اند يا خير گويا ميگويند همانطور كه ما دست از كفر بر داشتيم از ترس عذاب خدا اكنون دست از ايمان بر ميداريم از ترس آزار كفّار غافل از آنكه فرسنگها فاصله است بين اين عذاب و آن عذاب و عجب در آنستكه همين اشخاص وقتى مشاهده نصرت و ظفر الهى را مينمايند كه نصيب مسلمانان شده ميگويند ما با شما بوده و هستيم و تقاضا داريم سهم ما را از غنائم بپردازيد اين مردم منافق گمان ميكنند خدا از ضمير آنها آگاه نيست با آنكه خداوند داناتر است از خود آنها بباطنشان و بآنچه در ضمائر ساير جهانيان است و قمّى ره نصر من ربّك را بظهور امام زمان عليه السّلام تفسير و تأويل فرموده است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحات‌ِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنهُم سَيِّئاتِهِم وَ لَنَجزِيَنَّهُم أَحسَن‌َ الَّذِي كانُوا يَعمَلُون‌َ «7»
و كساني که ايمان آوردند و عمل بصالحات كردند هر آينه ما تكفير ميكنيم از آنها سيئات آنها را و هر آينه جزاء ميدهيم آنها را به نيكوتر از آنچه اينها بودند عمل ميكردند.
جلد 14 - صفحه 293
مسئله: در علم كلام بحث از مسئله احباط و تكفير دارند که آيا عبادات مكفر سيئات ميشود يا سيئات عبادات را حبط ميكند يا نه بحث مبسوطيست و آنچه بنظر ميرسد هر عبادتي جزاي خود را دارد و هر معصيتي استحقاق عقوبت خود را دارد چنانچه صريح قرآن است فَمَن يَعمَل مِثقال‌َ ذَرَّةٍ خَيراً يَرَه‌ُ وَ مَن يَعمَل مِثقال‌َ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَه‌ُ (زلزال آيه 7 و 8) بلي ايمان مكفر سيئات در كفر و شرك ميشود چنانچه فرمود
«الايمان يجب ما قبله»
و زوال ايمان و لو حين نزع حبط ميكند جميع عبادات را چنانچه ميفرمايد وَ مَن يَرتَدِد مِنكُم عَن دِينِه‌ِ فَيَمُت وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِك‌َ حَبِطَت أَعمالُهُم فِي الدُّنيا وَ الآخِرَةِ (بقره آيه 217) و آيات ديگري و اينکه هم نه حبط باين معني است که عمل صحيحا واقع شده باشد سپس از بين برود بلكه شرط صحت كليه عبادات ايمان است و موافات يعني بقاء ايمان الي حين الموت پس ارتداد كشف ميكند که از اول صحيح نبوده چنانچه آيات تكفير مثل إِن تَجتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنهَون‌َ عَنه‌ُ نُكَفِّر عَنكُم سَيِّئاتِكُم (نساء آيه 31) و آيات ديگر معني عفو و مغفرت است مثلش مثل توبه است و مثل كفارات در باب كفارات و مثل شفاعت است و امثال اينها لذا بهمين معني است اينکه آيه شريفه که ميفرمايد:
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحات‌ِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنهُم سَيِّئاتِهِم که خداوند عفو مي فرمايد و ميامرزد و گذشت ميكند نه آنكه از بين برود.
وَ لَنَجزِيَنَّهُم أَحسَن‌َ الَّذِي كانُوا يَعمَلُون‌َ تعبير بجزاء نه بمعني استحقاق است که طلب داشته باشد مثل عمله و كارگر که براي كارفرما كار كند حق اجرت پيدا كند بلكه بمعني قابليت تفضل است زيرا عبادات يك عمر برابري نميكند با كوچكترين نعم الهي و مراد از الصالحات و لو جمع محلي بلام است و افاده عموم ميكند لكن قطعا مراد جميع اعمال صالحه نيست زيرا احدي تمكن ندارد حتي معصومين بسا در يك ساعت صد عمل صالح است ممكن نيست مگر يكي از آنها بلكه مراد اعمال صالحه است هر چه بيشتر خوبتر باشد اجرش بهتر و زيادتر ميشود.
294
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 7)- این آیه توضیح و تکمیلی است برای آنچه بطور سر بسته در آیه قبل تحت عنوان «جهاد» آمده بود، در اینجا حقیقت جهاد را شکافته و چنین باز گو می‌کند: «کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند گناهان آنها را می‌پوشانیم» (وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ).
بنا بر این نخستین فایده این جهاد بزرگ (ایمان و عمل صالح) تکفیر و پوشاندن گناهان است که عائد خود انسان می‌شود، همان‌گونه که ثواب آن هم از آن خودشان می‌باشد.
چنانکه قرآن در پایان آیه می‌گوید: «و ما بطور قطع آنها را به بهترین اعمالی که انجام دادند پاداش می‌دهیم» (وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کانُوا یَعْمَلُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
