شاطر قمی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
شاطر قمی، مصطفی
قرن: 14
(1356-1309 ق)
شاعر، متخلص به شاطر و شاطر مسكین. در قم متولد شد. تا سیزده سالگى در مكتب ملا على اصغر علوم مقدماتى را فراگرفت. در جوانى به كسب و كار پرداخت و پیشه ى شاطرى را برگزید و از آن پس به تهران رهسپار شد و در آنجا به همان شغل اشتغال ورزید.
شاطر از آغاز كودكى به نظم شعر پرداخت و اشعار خود را از نظر دایى اش سید محمدتقى منتظرى كه از فضلا و علما بود و در ادب نیز دست داشت مى گذرانید همچنین از حافظه اى قوى و نیرومند برخوردار بود كه علاوه بر اشعار دیگر شاعران، تمامى اشعار خود را نیز از حفظ داشت.
بیشتر اشعارش در مدایح و مراثى ائمه اطهار علیهم السلام است. در تهران وفات یافت و در ابن بابویه دفن شد. اثر وى غزلیات است كه به اهتمام سید محمدباقر برقعى، صاحب «سخنوران نامى معاصر ایران» در قم به چاپ رسیده است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص283.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
