علمدار
از لقب هاى قمر بنى هاشم است كه در كربلا، پرچم لشكر امام بر دوش او بود. نقش علمدار در ميدان نبرد، مهم بود و عامل حفظ انسجام نيروهاى سپاه محسوب مى‌شد.
روز عاشورا، امام حسين علیه السلام ياران اندك خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسيم كرد و براى هر يك فرماندهى برگزيد و پرچم را به دست برادرش عباس داد.[۱]
روز عاشورا نيز چون عباس علیه السلام خدمت امام آمد و از او اذن ميدان طلبيد، امام گريست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار منى، اگر تو بروى و كشته شوى، سپاه من از هم مى‌پاشد: «يا اخى انت صاحب لوائى و اذا مضيت تفرق عسكرى».[۲]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 45، ص 5 و 39.
- ↑ معالى السبطين، ج 1، ص 441.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
