لا یوم کیومک یا ابا عبدالله
اى ابا عبدالله! هيچ روزى همچون روز تو (عاشورا) نيست. مضمون سخنى از زين العابدين علیه السلام است. روزى امام سجاد علیه السلام به پسر عباس علیه السلام نگاه كرد و گريست.
ياد از روز احد كرد كه حمزه در آن كشته شد، سپس ياد از موته كرد كه جعفر بن ابى طالب آنجا به شهادت رسيد. سپس فرمود: «لايوم كيوم الحسين، ازدلف اليه ثلاثون الف رجل يزعمون انهم من هذه الامة كل يتقرب الى الله عز و جل بدمه و هو بالله يذكرهم فلا يتعظون حتى قتلوه بغيا و ظلما و عدوانا...».[۱] هيچ روزى چون روز حسين علیه السلام نيست، كه سى هزار نفر بر ضد او گرد آمدند كه همه خود را از اين امت مى‌پنداشتند و همه با ريختن خون او به خدا تقرب مى‌جستند. او آنان را به ياد خدا مى‌انداخت، اما آنان پند نمى‌گرفتند تا آن كه او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى كشتند. خداوند، «عباس» را رحمت كند كه ايثار كرد وامتحان داد و جان خويش را فداى برادرش كرد...».[۲]
امام حسن مجتبى و اميرالمؤمنين علیه السلام نيز خطاب به سیدالشهدا علیه السلام فرموده‌اند: «لايوم كيومك يا ابا عبدالله»[۳] گرچه همه شهادت هاو مصيبت هاى اهل بيت پيامبر، سنگين و اندوهبار است اما آنچه در كربلا گذشت، بالاترين داغ و سوگ بود و هيچ حادثه‌اى به دلخراشى عاشورا و هيچ امامى و شهيدى به مظلوميت ابا عبدالله علیه السلام و فرزندان او نيست.
اين است كه از جمله فوق، به عنوان تسلاى خاطر داغديدگان هم استفاده مى‌شود و اين توصيه ائمه است كه هرگاه مصيبتى براى شما پيش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بيت علیهم السلام ياد كنيد تا تحمل داغ بر شما آسان شود.
مرثيه‌خوانان نيز، هرگاه از هر امامى روضه بخوانند يا از هر مصيبت جانگدازى ياد كنند، در پايان با نقل جمله بالا، گريز به كربلا مى‌زنند كه بالاترين سوگهاست و بحق با توجه به مصائب اهل بيت در كربلا، هر غم و مصيبتى كوچك و قابل تحمل مى‌شود.
پانویس
- ↑ ناسخ التواريخ، ج 4، ص 73 (به نقل از امالى صدوق)، بحارالانوار، ج 22، ص 274.
- ↑ معالى السبطين، ج 2، ص 10، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 86.
- ↑ همان.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
