آیه 115 سوره صافات
| <<114 | آیه 115 سوره صافات | 116>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ (فرعونیان) نجات دادیم.
و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم،
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم.
آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات بخشيديم.
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
- كرب: اندوه شديد. بعضى مطلق حزن مسلّط بر قلب گفتهاند، مراد از آن در آيه ظاهرا شكنجه فرعونيان است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى مُوسى وَ هارُونَ «114» وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ «115» وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ «116»
و به راستى ما بر موسى و هارون منّت نهاديم. و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم. و آنان را يارى كرديم، پس غالب آمدند (و پيروز شدند).
وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ «117» وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ «118» وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ «119»
و به آن دو كتاب روشنگر داديم. و آن دو را به راه راست هدايت كرديم.
و براى آن دو در ميان آيندگان (نام نيك) باقى گذاشتيم.
پیام ها
1- ياد الطاف الهى به پيامبران پيشين، سبب آرامش و دلگرمى و دلدارى پيامبر اسلام و مسلمانان در شرايط سخت مكّه است. «وَ لَقَدْ مَنَنَّا»
2- برطرف شدن فشارهاى روحى از بزرگ‌ترين نعمت‌هاى الهى است. مَنَنَّا ... نَجَّيْناهُما ... مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ
3- مردان خدا زمانى از نگرانى راحت مى‌شوند كه قومشان نيز راحت باشند. «وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ»
4- كسى كه مورد لطف و نصرت خداوند قرار گيرد، قطعاً پيروز خواهد شد. «نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ»
جلد 8 - صفحه 55
5- اول نجات از طاغوت، سپس دعوت به كتاب و راه خدا. نَجَّيْناهُما ... آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ وَ هَدَيْناهُمَا
6- پيام‌ها و مضامين تورات و ديگر كتب آسمانى، بسيار روشن و قابل فهم همگان است. «الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ»
7- سخنان و نوشته‌هاى مربوط به تبليغ دين، بايد روشن و روشنگر باشد. «الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ»
8- حتّى انبيا به راهنمايى خداوند نيازمندند. «هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ»
9- نام نيك، يكى از پاداش‌هاى الهى در دنياست. «تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ» در اين سوره از حضرت نوح در آيه 78 و از ابراهيم عليه السلام در آيه 107 و از موسى و هارون عليهما السلام در آيه 119 با بقاى نام نيك، تجليل شده است.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115)
وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما: و نجات داديم آن دو و قوم ايشان يعنى بنى اسرائيل را، مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ: از اندوه بزرگ كه غرق و گرفتارى در دست دشمنان با اعمال شاقه و آزار و اذيت و كشتن باشد.
«1» مؤمنون/ 101.
جلد 11 - صفحه 149
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى مُوسى وَ هارُونَ (114) وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ (116) وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ (117) وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)
وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ (119) سَلامٌ عَلى مُوسى وَ هارُونَ (120) إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)
ترجمه
و بتحقيق منّت نهاديم بر موسى و هارون
و نجات داديم آن دو و قومشانرا از اندوه بزرگ
و يارى كرديم آنانرا پس بودند ايشان غلبه‌كنندگان
و داديم بآن دو كتاب واضحى را
و هدايت نموديم آن دو را براه راست
و باقى گذارديم براى آندو در آيندگان
ذكر خير سلام بر موسى و هارون را
همانا ما اينچنين پاداش ميدهيم نيكوكارانرا
همانا آن دواند از بندگان ما كه گروندگانند.
تفسير
خداوند منّان منّت نهاد بر حضرت موسى و هارون از پيغمبران بنى اسرائيل بنبوّت و رسالت و معجزات بسيار و منافع دينى و دنيوى بيشمار و نجات داد آن دو و تمام آنطائفه را كه دوازده قبيله بودند معروف بأسباط از دوازده پسر حضرت يعقوب ارهمّ و غم و اندوه بزرگى كه داشتند از تسلّط قبطيان و فوعون و فرعونيان بر آنها كه بر صغير و كبيرشان رحم نمى‌نمودند و شرح حالشان مكرّر ذكر شده كه بچه اعمال شاقه‌اى وادارشان ميكردند و خداوند ببركت آن دو وجود محترم نصرت داد ايشان را بر دشمنانشان و بر آنها غلبه نمودند بطوريكه نا انقراض عالم ذكر آن در السنه و افواه باقى است و بالاتر از همه آنكه خداوند كتاب تورية را كه مشتمل بر احكام بليغه و نصائح و مواعظ شافيه وافيه كافيه براى اداره امور دنيوى و اخروى آنها در آن عصر تا زمان حضرت عيسى عليه السّلام بود بآن دو عنايت فرمود و بشارت داد در آن معجزه پيغمبر آخر الزّمان از نسل حضرت اسمعيل كه عموى آنها بود و اولاد او را برادران خودشان ميخواندند و آنكه دين او كامل كننده تمام اديان و تا روز قيامت باقى است و هدايت نمود آن دو را براه راست بهشت و ولايت امير المؤمنين و ائمه طاهرين عليهم السلام و بقيّه آيات در قصّه نوح عليه السّلام بيان شد.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ نَجَّيناهُما وَ قَومَهُما مِنَ الكَرب‌ِ العَظِيم‌ِ (115)
و نجات داديم موسي و هارون و قوم آنها را که بني اسرائيل بودند از كرب عظيمي.
كرب عظيم تسلط فرعون و فرعونيان و قبطيان که رجال آنها را به غلامي و عبوديت ميگرفتند و نساء آنها را بكنيزي و كلفت و ابناء آنها را سر مي‌بريدند
جلد 15 - صفحه 184
و آنها را باعمال شاقه وادار ميكردند خداوند تمام فرعونيان را ببلاهاي گوناگون مثل طوفان و جراد و قمل و ضفادع و دم مبتلاء نمود و غرق شدند و تمام هلاك شدند و اراضي و اموال و جواهرات و زخارف آنها نصيب بني اسرائيل شد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 115)- در نخستین مرحله می‌فرماید: و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم» (وَ نَجَّیْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ).
چه اندوهی از این بزرگتر که بنی اسرائیل در چنگال فرعونیان جبار و خونخوار گرفتار بودند؟ پسرانشان را سر می‌بریدند، و زنانشان را به خدمتکاری و مردان را به بردگی و بیگاری وا می‌داشتند.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج9، ص171
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
