قافله حسینی
کاروانى که از مبدا عزت و آزادگى حرکت کرد و در مقصد شهادت بار افکند. قافله حسینى روز ۲۸ رجب از مدینه بیرون آمد و سوم شعبان به مکه رسید. افراد کاروان عبارت بودند از سیدالشهدا علیه السلام، فرزندان، برادران، برادرزادگان و عموزادگانش و نیز خانواده خود و برخى از بستگان دیگر.
این کاروان روز ۸ ذی الحجه از مکه به سوى عراق حرکت کرد. با همان نفرات قبلى اما با جمعى از پیروان او از مردم حجاز، کوفه و بصره که در ایام اقامت وى در مکه به او پیوسته بودند. حضرت مقدار ده دینار و یک شتر در اختیار همراهان قرار داده بود که وسایل خود را بر آن حمل کنند.[۱]
این کاروان، دوم محرم در کربلا فرود آمد. پس از عاشورا، این قافله تبدیل به جمعى داغدار و دلسوخته و شهید داده شد که به صورت اسیر، به کوفه وارد شدند. مردانشان همه شهید شده بودند و امام سجاد علیه السلام هم بیمار بود و قافله سالار، حضرت زینب سلام الله علیها بود. در کوفه برخى از زنان، به بستگان خود که ساکن کوفه بودند پیوستند.
ما کاروان رفته به تاراجیم * مردانمان شناگر رود خون
ما رهروان قافله صبریم * رسواگر فسانه هر افسون
فریاد و خشم و رنج و اسیرى‌مان * ما را سلاح کارى پیکار است
بانوى قهرمان عرب، زینب * ما را بزرگ و قافله سالار است[۲]
این قافله، پس از پیمودن راه طولانى و دشوار کوفه تا شام و شام تا مدینه، با بارى از غم و اندوه به مدینه برگشت و بشیر، خبر بازگشت قافله اهل بیت علیهم السلام را به مردم خبر داد و مدینه یکپارچه غرق شیون و عزا شد.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
