میرزا بابا راز شیرازی
راز شیرازی ذهبی، ابوالقاسم
قرن: ۱۳ (۱۲۸۶-۱۲۰۲ ق)
فقیه، عارف و شاعر متخلص به راز و مشهور به میرزا بابا. وى در شیراز متولد شد و به اقتضاى حال خانوادگى و محیط زندگى به تحصیل علوم زمان خود همت گماشت و در امور مذهبى به درجه‌ى اجتهاد رسید.
او از مریدان پدر خود که قطب سلسله ى ذهبیه بود، شد و پس از مرگ او به ارشاد آن سلسله پرداخت و تولیت آستانه ى شاه چراغ شیراز بدو محول گردید. وى به قصد زیارت مشهدالرضا به مشهد رفت و در مراجعت سه سال در تهران ماند و از جانب ناصرالدین شاه لقب مجدالاشراقى یافت.
وى داراى تألیفات و تصانیف بسیار است از آن جمله: «آیات الولایه»؛ «اسرار التوحید والنبوه والولایه والمعاد»؛ «اسرار الولایه»؛ «انوار الشموس الطالعه» در عقاید ذهبیه؛ «اقطاب سلسله ى ذهبیه»؛ «براهین الامامه»؛ «تنبیه المرید»؛ «تباشیر الحکمه» و «مجموعه ى اشعار».
میرزا بابا در سال ۱۲۸۶ ق، به هنگام مراجعت از تهران در مورچه خورت اصفهان وفات یافت. پیکرش را به مشهد منتقل کردند و در ایوان طلا به خاک سپردند.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۷۱.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
