شاطر قمی
شاطر قمی، مصطفی
قرن: ۱۴ (۱۳۵۶-۱۳۰۹ ق)
شاعر، متخلص به شاطر و شاطر مسکین. در قم متولد شد. تا سیزده سالگى در مکتب ملا على اصغر علوم مقدماتى را فراگرفت. در جوانى به کسب و کار پرداخت و پیشه‌ى شاطرى را برگزید و از آن پس به تهران رهسپار شد و در آنجا به همان شغل اشتغال ورزید.
شاطر از آغاز کودکى به نظم شعر پرداخت و اشعار خود را از نظر دایى اش سید محمدتقى منتظرى که از فضلا و علما بود و در ادب نیز دست داشت مى گذرانید. همچنین از حافظه اى قوى و نیرومند برخوردار بود که علاوه بر اشعار دیگر شاعران، تمامى اشعار خود را نیز از حفظ داشت.
بیشتر اشعارش در مراثى و مدایح ائمه اطهار علیهم السلام است. اثر وى غزلیات است که به اهتمام سید محمدباقر برقعى، صاحب «سخنوران نامى معاصر ایران» در قم به چاپ رسیده است.
شاطر قمی در تهران وفات یافت و در قبرستان ابن بابویه شهر ری مدفون شد.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۲۸۳.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
