صبوری خراسانی
صبوری خراسانی، محمدکاظم
- ملیت: ایرانی
- قرن: 13
(1322-1270/1259 ق)، شاعر متخلص به صبورى. ملقب به ملك الشعرا در مشهد به دنیا آمد. نسب وى به میرزا احمد صبور كاشانى، برادرزاده ى فتحعلى خان صبا مى‌رسد كه دبیر عباس میرزا نایب‌السلطنه بود و در یكى از جنگهاى ایران و روس شهید شد و به همین سبب میراز محمدكاظم صبورى تخلص مى‌كرده است.
وى پس از تحصیل علوم ادبى و عربى و فقه و فلسفه كه معمول زمان بود در پى شغل پدر كه حریربافى بود، نرفت و به سخن‌سرایى پرداخت و از بزرگان عصر خود گردید.
وى قصایدى در مناقب پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام سروده است. غلامحسین‌خان افضل‌الملك كه با صبورى دوست و معاشر بوده، درباره‌ى وى چنین مى‌نویسند: «اصل ترقى شعر جناب ملك‌الشعراء، تشویق و تربیت مرحوم ابونصر فتح‌الله‌خان شیبانى مؤلف كتابهاى «گنج گهر» و «درج درر» بوده است.
روزى شیبانى كتاب معزى را در دست صبورى مى‌بیند، مى‌گوید: جز «شاهنامه» و دیوان (شعر) مسعود سعد و فرخى و عنصرى مخوان تا طبعت ترقى كند و ملك الشعراء صبورى چنان كرد. هر چند «پزشك نامه» و «بحران نامه» وى به سبك عراقى است لیكن سبك ملك در شعر تركستانى است.
وى قصایدى در مدح سلطان وقت و حكام و رجال خراسان دارد و در قبال این امر صلات و جوایز مى‌گرفته است. صبورى در مدح ناصرالدین شاه قصیده اى سرود و با خلعت به تهران فرستاد و تقاضاى لقب كرد و از دربار به وى لقب ملك الشعرایى آستان قدس با فرمان و حقوق دادند. وى شاعرى استاد بود و «دیوان» او كه به همت فرزندش محمد ملك‌زاده برادر كهتر استاد ملك الشعرا بهار چاپ شده در حدود دوازده هزار بیت مى باشد. وى بر اثر بیمارى وبا در مشهد درگذشت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص27.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
