زباله
زُباله، به معناى محلى كه آب را در خود نگه مى‌دارد و محل پر آب. روستايى آباد و مسكونى بوده كه طوايفى از بنى اسد در آنجا مى‌زيستند. امام حسین(ع) در راه کوفه در این منزلگاه توقف نمود و در همین منزلگاه بود که خبر شهادت «عبدالله بن يقطر» را شنيد.
او فرستاده سیدالشهدا علیه السلام به سوى كوفيان و حضرت مسلم بود كه همزمان با شهادت مسلم و هانى، شهيد شد. در آن محل قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محل به نام زباله بنت مسعر شهرت يافته است.[۱]
در همانجا نيز، خبر شهادت قيس بن مسهر (پيك اعزامى خود به كوفه) را شنيد. آنگاه اوضاع كوفه را براى همراهان تشريح كرد و از بى وفايى و سست عهدى كوفيان گفت، سپس بيعت خويش را از همراهان برداشت و فرمود: هر كس مى‌خواهد، برگردد. پيروانمان ما را خوار ساختند.
به گفته برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرق شدند. صبح فردا به يارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى كوفه ادامه دهند.
پانویس
- ↑ مقتل الحسين، مقرم، ص 213، الحسين في طريقه الى الشهادة، ص 87.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
