سنگال
جمهوری سنگال از کشورهای اسلامی در غرب افریقا است.
حکومت : جمهوری
مساحت : ۱۹۶,۷۲۰ کیلومتر مربع
جمعیت : ۱۰۳۲۷۰۰۰ نفر
رشد سالانه جمعیت : ۳ درصد
پایتخت : داکار
زبان : فرانسوی – زبانهای محلی
دین : اسلام
واحد پول : فرانک
محتویات
جغرافیای طبیعی و ویژگیهای اقلیمی
جمهوری سنگال با ۱۹۶ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع مساحت در آفریقای غربی و در حاشیه اقیانوس اطلس، میان گینه بیسائو و موریتانی واقع شده است. ۱۹۲ هزار کیلومتر مربع از این سرزمین را خشکی و ۴ هزار و ۱۹۰ کیلومتر مربع از آن را آب فراگرفته است. این کشور از سمت شمال ۸۱۳ کیلومتر با موریتانی، از سمت شرق ۴۱۹ کیلومتر با مالی و از سمت جنوب ۳۳۰ کیلومتر با گینه و ۳۳۸ کیلومتر با گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی دیگر، کشور گامبیا به طول ۷۴۰ کیلومتر چون زبانهای در داخل سنگال قرار دارد.
سنگال سرزمین کم ارتفاعی است که بخش اعظم آن را علفزارهای ساوان و استپ می‌پوشاند. گیاهان ساوان در این کشور محیط مساعدی را برای حیات وحش، پدید آورده است. آب و هوای این سرزمین در سواحل و نواحی مرتفع معتدل، ولی در استپ‌ها گرم و خشک است. بلندترین نقطه سنگال در منطقه «نپن دیاخا» حدود ۵۸۱ متر ارتفاع دارد.
سنگال کشوری کم ارتفاع و خشک است که رودهای گامبیا- کاسامانک و سنگال در آن جاری می باشند. میزان بارندگی سالانه در نواحی مرطوب، در حدود ۵۸ سانتی متر است.
جمعیت و ویژگیهای فرهنگی
طبق برآورد جولای ۲۰۰۰، سنگال حدود ۹ میلیون و ۹۸۷ هزار و ۴۹۴ نفر جمعیت دارد که ۴۵ درصد از آنها زیر ۱۴ سال و ۵۲ درصد بین ۱۵ تا ۶۵ سال سن دارند. نرخ رشد جمعیت سنگال به ۲.۹۴ درصد می‌رسد. همچنین نرخ زاد و ولد این کشور به ازای هر یک هزار نفر حدود ۳۷.۹۴ نفر و نرخ مرگ و میر آن ۸.۵۷ نفر در هزار است. تراکم نسبی جمعیت سنگال به ۳۸.۲ نفر درهر کیلومتر مربع می‌رسد.
اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» هستند ولی گروههای نژادی فولانی، سرر، پولار و ماندینکا نیز در سنگال زندگی می‌کنند. ۹۲ درصد مردم این سرزمین مسلمان و اهل تسنن هستند. حدود ۲ درصد از آنها نیز به دین مسیح اعتقاد دارند. زبان رسمی این کشور فرانسوی و خط آن لاتین است اما لهجه بومی ولوف و پولار در سنگال رواج دارد.
امید به زندگی در میان مردان سنگال ۶۰.۶ سال و در میان زنان این کشور ۶۳.۸۲ سال است.
نرخ باسوادی در میان مردان این کشور حدود ۴۳ درصد و در بین زنان ۲۳.۲ درصد است.
تقسیمات کشوری و ویژگیهای سیاسی
پایتخت سنگال شهر «داکار» نام دارد و از شهرهای مهم آن می‌توان به دیوربل، فاتیک، کاولاک، کولدا، لوگا، سن لوئیس، تامباکوندا و تیس اشاره کرد. شهر داکار در این کشور طی سالهای اخیر به منطقه آزاد تجاری و صنعتی تبدیل شده است. این کشور در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تاکنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره می‌شود. با این حال اغلب سیستم‌های اداری این کشور هنوز هم به شیوه فرانسوی اداره می‌شوند.
سنگال علاوه بر سازمان ملل متحد (UN)، در سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، گروه ۷۷ (G-۷۷)، سازمان بین‌المللی کار (ILO)، صندوق بین‌المللی پول (IMF)، سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO)، سازمان بین‌المللی پلیس جنایی (INTERPOL)، کمیسیون بین دولتی اقیانوس شناسی (IOC)، سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM)، جنبش عدم تعهد (NAM)، سازمان وحدت آفریقا (OAU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، سازمان منع سلاحهای شیمیایی (OPCW)، کمیسیون سازمان ملل برای تجارت و توسعه (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (UNIDO)، کنفدراسیون جهانی کارگران (WCL)، فدراسیون جهانی اتحادیه کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی مالکیت معنوی (WIPO)، سازمان تجارت جهانی (WTO) و بانک جهانی (WB) عضویت دارد.
ویژگیهای اقتصادی
برنامه اصلاحات اقتصادی سنگال منجر به آن شده که تولید ناخالص داخلی این کشور با رشدی معادل ۵ درصد در سال ۱۹۹۹ به ۴.۸ میلیارد دلار برسد. در جنوب سنگال، کشاورزی رواج داشته و به جز بادام زمینی که ۵۰ درصد تولیدات کشاورزی را شامل می شود، گندم و کتان نیز کشت می شوند. وقوع خشکسالی های متوالی، لطمات زیادی به کشاورزی این کشور وارد می آورد.
۱۷.۹ درصد از تولید ناخالص داخلی سنگال مربوط به بخش کشاورزی، ۲۵.۳ درصد مربوط به بخش صنعت و ۵۶.۸ درصد مربوط به بخش خدمات است. نرخ تورم سنگال در سال ۱۹۹۹ به ۲.۱ درصد و درآمد سرانه ملی آن با اندکی کاهش نسبت به سال ۱۹۹۸ به ۵۱۰ دلار رسید. بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول در انتهای سال ۲۰۰۰ میلادی با پرداخت بخشی از یک کمک ۳۴ میلیارد دلاری به سنگال برای کاهش بدهیهای خارجی این کشور موافقت کردند. با این حال سنگال بیش از ۳ میلیارد دلار بدهی خارجی دارد.
سنگال سالانه نزدیک به ۱.۲ میلیارد کیلووات ساعت توان تولید انرژی الکتریکی دارد که تماماً توسط نیروگاههای حرارتی تأمین می‌شود. تولید فرآورده‌های غذایی، محصولات نفتی، مصالح ساختمانی و منسوجات جزو مهمترین فعالیت های صنعتی سنگال است. همچنین از بین محصولات کشاورزی این سرزمین می‌توان به بادام زمینی، ارزن، ذرت، برنج، پنبه، گوجه فرنگی و سبزیجات اشاره کرد.
فسفات و سنگ آهن حجم زیادی از ذخایر معدنی سنگال را تشکیل می‌دهد و بخش قابل توجهی از صادرات سنگال به این کالاها اختصاص دارد. ارزش صادرات سنگال در سال ۱۹۹۸ به ۹۲۵ میلیون دلار رسید که عمدتاً شامل ماهی، فرآورده‌های نفتی، پنبه و فسفات بود. در این سال فرانسه، ایتالیا، هند، ساحل عاج و مالی خریداران عمده کالاهای سنگال بودند.
استخراج فسفات، پرورش گوسفند، تولیدات صنایع غذایی، توریسم و صید ماهی، نقش مهمی در اقتصاد سنگال ایفا می کنند.
این کشور همچنین در سال ۱۹۹۸ بالغ بر ۱.۲ میلیارد دلار کالا خرید که عمدتاً شامل مواد غذایی، کالاهای مصرفی، کالاهای سرمایه‌ای و فرآورده‌های نفتی بود.
فرانسه و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپایی، نیجریه، کامرون، ساحل عاج، الجزایر، آمریکا، چین و ژاپن عمده شرکای وارداتی سنگال هستند.
سنگال هم مثل بسیاری از کشورهای غرب آفریقا از فرانک آفریقایی به عنوان واحد رسمی پول استفاده می‌کند. هر دلار آمریکا با ۶۴۷.۲۵ فرانک آفریقایی برابراست (نرخ برابری ژانویه ۲۰۰۰).
سنگال ۴ میلیون نفر نیروی کار دارد و نرخ بیکاری در این کشور به ۴۰ درصد می‌رسد.
منبع
سنگال، سایت رحماء.
| آسیا | * ایران * ترکیه * سوریه * عراق * عربستان * فلسطین * یمن * آذربایجان * اردن * ازبکستان * افغانستان * امارات متحده عربی * بحرین * برونئی * بنگلادش * تاجیکستان * عمان * قرقیزستان * قطر * لبنان * مالزی * پاکستان * کویت * مالدیو * قزاقستان * ترکمنستان |
| آفریقا | * تونس * اتیوپی * الجزایر * تانزانیا * ساحل عاج * سنگال * سودان * سومالی * لیبی * مالی * مصر * موریتانی * موزامبیک * نیجر * نیجریه * چاد * کامرون * گابن * گامبیا * گینه * سیرالئون * کومور * جیبوتی * بورکینافاسو * گینه بیسائو * کنگو * جمهوری غنا * جمهوری عربی صحرا * توگو |
| سایر قاره ها | * آلبانی (اروپا) * بوسنی هرزه گوین (اروپا) *سورینام (آمریکا) |
