سوره بروج: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
سوره بروج [[مکی]] است و به اتّفاق بيست و دو آيه است.
+
{{شناسنامه سوره
 +
|نام=بروج
 +
|قبلی=انشقاق
 +
|بعدی=طارق
 +
|شماره=۸۵
 +
|جزء=۳۰
 +
|محل نزول=مکه
 +
|ترتیب نزول=۲۷
 +
|تعداد آیه=۲۲
 +
}}
 +
سوره بروج هشتاد و پنجمین سوره از قرآن است و دارای 22 آیه است.
 +
 
 +
==نزول==
 +
سوره بروج [[مکی]] است. این سوره در ترتیب مصحف هشتاد و پنجمین سوره و در ترتیب نزول بیست و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره شمس]] و پس از آن [[سوره تین]] نازل شده است.  
  
 
==فضيلت سوره==
 
==فضيلت سوره==
سطر ۱۶: سطر ۲۹:
 
==منابع==
 
==منابع==
 
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌26، ص405.
 
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌26، ص405.
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 413، قم 1374.  
+
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 413، قم 1374.
 +
*[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه
 +
 
==پیوست==
 
==پیوست==
 
[[سوره بروج/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]]
 
[[سوره بروج/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]]
  
 
[[رده:سوره های قرآن]]
 
[[رده:سوره های قرآن]]

نسخهٔ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۱۴

<<انشقاق بروج طارق>>
شماره: ۸۵
جزء : ۳۰
محل نزول: مکه
ترتيب نزول : ۲۷
تعداد آیه : ۲۲
متن و ترجمه سوره

فهرست سوره‌های قرآن

سوره بروج هشتاد و پنجمین سوره از قرآن است و دارای 22 آیه است.

نزول

سوره بروج مکی است. این سوره در ترتیب مصحف هشتاد و پنجمین سوره و در ترتیب نزول بیست و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره شمس و پس از آن سوره تین نازل شده است.

فضيلت سوره

ابى بن كعب از پیامبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه هر كس آن را قرائت كند خداوند به او بعدد هر روز جمعه و هر روز عرفه‌اى كه در دنياست ده حسنه عطا نمايد.

يونس بن ظبيان از امام صادق عليه السّلام روايت نمود كه هر كس در نماز واجبش سوره «والسماء ذات البروج» را كه سوره پيامبران است بخواند حشرش و اقامتش با پيامبران و مرسلين خواهد بود.

محتوای سوره

اين سوره مشتمل بر انذار و بشارت است، و در آن به سختى كسانى را انذار كرده كه مردان و زنان مسلمان را به جرم اينكه به خدا ايمان آورده‌اند شكنجه می‌كنند، نظير مشركين مكه كه با گروندگان به رسول خدا (ص) چنين می‌كردند، آنان را شكنجه میكردند تا از دين اسلام به شرك سابق خود برگردند، بعضى از اين مسلمانان صبر می‌كردند و برنمیگشتند و لو شكنجه به هر جا كه خواست برسد، و بعضى برگشته مرتد می‌شدند، و اينها افرادى بودند كه ايمانى ضعيف داشتند هم چنان كه دو آيه" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ" ،" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلى‌ حَرْفٍ فَإِنْ أَصابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى‌ وَجْهِهِ" به وضع آنان اشاره می‌كند.

خداى سبحان در اين آيات قبل از اين مطالب اشاره‌اى به" اصحاب اخدود" می‌كند، و اين خود تشويق مؤمنين به صبر در راه خداى تعالى است، دنبال اين داستان اشاره‌اى هم به سرگذشت لشكريان فرعون و ثمود دارد، و اين مايه دلخوشى رسول خدا (ص) و وعده نصرت به آن جناب و تهديد مشركين است [۱]

پانویس

  1. ترجمه الميزان، ج‌20، ص: 413

منابع

  • فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌26، ص405.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌20، ص: 413، قم 1374.
  • ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه

پیوست

متن و ترجمه سوره