غزالی مشهدی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
شاعر ملقب به [[ملك الشعرا]]. وى در شهر [[مشهد]] به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعرى را آغاز كرد و شهرتى بسزا پیدا نمود. در اوان جوانى به دربار شاه طهماسب راه یافت ولى به الحاد متهم شد و ناگزیر به [[هند]] رفت و على قلى خان بن حیدر سلطان ازك شیبانى او را به خدمت پذیرفت. | شاعر ملقب به [[ملك الشعرا]]. وى در شهر [[مشهد]] به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعرى را آغاز كرد و شهرتى بسزا پیدا نمود. در اوان جوانى به دربار شاه طهماسب راه یافت ولى به الحاد متهم شد و ناگزیر به [[هند]] رفت و على قلى خان بن حیدر سلطان ازك شیبانى او را به خدمت پذیرفت. | ||
| − | غزالى منظومه ى «نقش بدیع» خود را كه به نام شاه‌طهماسب آغاز كرده بود به نام على قلى‌خان به پایان رسانید. وى نخستین شاعرى است كه در دولت گوركانى هند مرتبه ملك الشعرایى یافت. او در هند با شیخ فیض دكنى صحبت داشت. عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت. از دیگر آثارش: «گنج اكبرى»، حاوى اشعارى در ستایش جلال‌الدین اكبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مكتوم»؛ «سنت الشعراء» كه مجموعه ایست از قصائد به نظم الفبایى با مقدمه‌اى به نثر؛ «اسرار المكنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الكاینات»؛ | + | غزالى منظومه ى «نقش بدیع» خود را كه به نام شاه‌طهماسب آغاز كرده بود به نام على قلى‌خان به پایان رسانید. وى نخستین شاعرى است كه در دولت گوركانى هند مرتبه ملك الشعرایى یافت. او در هند با شیخ فیض دكنى صحبت داشت. عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت. از دیگر آثارش: «گنج اكبرى»، حاوى اشعارى در ستایش جلال‌الدین اكبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مكتوم»؛ «سنت الشعراء» كه مجموعه ایست از قصائد به نظم الفبایى با مقدمه‌اى به نثر؛ «اسرار المكنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الكاینات»؛ دیوان شعر. |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۵۸
غزالی مشهدی
قرن: 10
(ح 980-936 ق)
شاعر ملقب به ملك الشعرا. وى در شهر مشهد به دنیا آمد و همانجا به تحصیل ادب پرداخت و شاعرى را آغاز كرد و شهرتى بسزا پیدا نمود. در اوان جوانى به دربار شاه طهماسب راه یافت ولى به الحاد متهم شد و ناگزیر به هند رفت و على قلى خان بن حیدر سلطان ازك شیبانى او را به خدمت پذیرفت.
غزالى منظومه ى «نقش بدیع» خود را كه به نام شاه‌طهماسب آغاز كرده بود به نام على قلى‌خان به پایان رسانید. وى نخستین شاعرى است كه در دولت گوركانى هند مرتبه ملك الشعرایى یافت. او در هند با شیخ فیض دكنى صحبت داشت. عاقبت در احمدآباد گجرات درگذشت. از دیگر آثارش: «گنج اكبرى»، حاوى اشعارى در ستایش جلال‌الدین اكبر؛ «آثار الشباب»؛ «اسرار مكتوم»؛ «سنت الشعراء» كه مجموعه ایست از قصائد به نظم الفبایى با مقدمه‌اى به نثر؛ «اسرار المكنونه»؛ «رشحات الحیات»؛ «مرآت الكاینات»؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص233.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
