علینقی حکیم الممالک: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(وف 1293 ق) | (وف 1293 ق) | ||
| − | طبیب، شاعر، مترجم و | + | طبیب، شاعر، مترجم و روزنامه نگار. ملقب به حكیم الممالك. پدرش از پیشخدمتان فتحعلى‌شاه و ناصرالدین‌شاه بود. پس از [[مرگ]] پدرش، شغل او به میرزا علینقى رسید و او با حفظ این سمت، پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخت. در سال 1272 ق ضمن این كه نایب دوم سفارت ایران در فرانسه بود، به تكمیل علم طب پرداخت. |
| − | پس از مراجعت، از ندیمان و نزدیكان شاه شد و در سال 1284 ق به لقب حكیم الممالكى نایل گردید و همواره با شاه در سفر و حضر همراه بود. حكیم الممالك مدتى به حكومت بروجرد و بختیارى منصوب شد، در سفر دوم | + | پس از مراجعت، از ندیمان و نزدیكان شاه شد و در سال 1284 ق به لقب حكیم الممالكى نایل گردید و همواره با شاه در سفر و حضر همراه بود. حكیم الممالك مدتى به حكومت بروجرد و بختیارى منصوب شد، در سفر دوم ناصرالدین شاه به فرنگ، همراه وى بود و بعدها به حكومت اراك و سپس به ریاست كل اداره ى معادن منصوب شد. وى شعر را نیكو مى‌سرود و در سفر ناصرالدین شاه از تهران به خراسان، مسئول نوشتن سفرنامه اى شد كه به «روزنامه ى حكیم الممالك» معروف شد. از دیگر آثار وى: «ترجمه‌ى زبده الحكمه» دكتر پولاك. |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۲۵
حکیم الممالک، علینقی
قرن: 13
(وف 1293 ق)
طبیب، شاعر، مترجم و روزنامه نگار. ملقب به حكیم الممالك. پدرش از پیشخدمتان فتحعلى‌شاه و ناصرالدین‌شاه بود. پس از مرگ پدرش، شغل او به میرزا علینقى رسید و او با حفظ این سمت، پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخت. در سال 1272 ق ضمن این كه نایب دوم سفارت ایران در فرانسه بود، به تكمیل علم طب پرداخت.
پس از مراجعت، از ندیمان و نزدیكان شاه شد و در سال 1284 ق به لقب حكیم الممالكى نایل گردید و همواره با شاه در سفر و حضر همراه بود. حكیم الممالك مدتى به حكومت بروجرد و بختیارى منصوب شد، در سفر دوم ناصرالدین شاه به فرنگ، همراه وى بود و بعدها به حكومت اراك و سپس به ریاست كل اداره ى معادن منصوب شد. وى شعر را نیكو مى‌سرود و در سفر ناصرالدین شاه از تهران به خراسان، مسئول نوشتن سفرنامه اى شد كه به «روزنامه ى حكیم الممالك» معروف شد. از دیگر آثار وى: «ترجمه‌ى زبده الحكمه» دكتر پولاك.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص291.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
