حسین بن روح نوبختی: تفاوت بین نسخه‌ها
(←حسین بن روح نوبختی کیست؟) |
(←شخصیت و موقعیت حسین بن روح) |
||
| سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
==شخصیت و موقعیت حسین بن روح== | ==شخصیت و موقعیت حسین بن روح== | ||
| − | حسین بن روح نزد دوست و دشمن داناترین مردم بود و از مخالفین تقیه می کرد. او در نزد بزرگان مملکت و شخص | + | حسین بن روح نزد دوست و دشمن داناترین مردم بود و از مخالفین تقیه می کرد. او در نزد بزرگان مملکت و شخص [[مقتدر(خلیفه عباسی)|المقتدر بالله]] خلیفه عباسی، دارای جایگاهی بزرگ بود. [[اهل تسنن]] هم او را بزرگ می داشتند. وی از روی [[تقیه]] و ترس در خانه "ابن یسار" وزیر خلیفه حاضر می شد. |
| − | + | حسين بن روح، به تصريح موافقان و مخالفان ، از مهم‌ترين و عاقل‌ترين افراد دوره خويش بود و در ميان مردم و حتّى دربار خلافت ، عزّت و احترام ويژه داشت.<ref>تاريخ الإسلام : ج ۲۵ ص ۱۹۱ .</ref> | |
| − | ابوسهل در جواب گفت: ائمه طاهرین علیهم السلام بهتر می دانند که چه کسی را برای این منصب برگزینند. من مردی هستم که با دشمنان شیعه ملاقات نموده و با آنها در مسائل اعتقادی مناظره می کنم. اگر من مانند ابوالقاسم حسین بن روح، مکان امام زمان | + | رفتار حسين بن روح بويژه در ارتباط با باورهاى عمومى اهل سنّت، بسيار محتاطانه بود. او دربان خويش را به سبب لعن كردن [[معاويه]]، از كار بركنار نمود<ref>الغيبة ، طوسى: ص ۳۸۵ ح ۳۴۸.</ref> و با اهل سنّت به آرامى و تساهل برخورد مى‌كرد.<ref>همان : ص ۳۸۴ ح ۳۴۷.</ref> اين شيوه، سبب شد كه او اقتدار و وجاهت لازم براى راهبرىِ نظام شيعى را در ميان حكومت و اهل سنّت به دست آورد. |
| + | |||
| + | حسين بن روح را مفتىِ شيعيان معرفى كرده‌اند.<ref>سير أعلام النبلاء : ج ۱۵ ص ۲۲۲ - ۲۲۴ .</ref> وی از [[امام حسن عسکری]] و [[امام زمان]] علیهماالسلام و محدثانی مانند محمد بن زیاد ، روایت کرده است و [[محدثان]] بسیاری از او روایت کرده اند که تعداد آنها به 22 نفر می رسد. حسین بن روح، کتابی در مسایل فقهی با عنوان " التأدیب " نگاشت و آن را برای عده ای از فقها و علمای [[قم]] فرستاد و آنها تمامی مطالب آن را صحیح و مقبول دانستند و از آنجا که قم، مرکز فقها و محدثین [[شیعه]] بوده و با این حال کتاب حسین بن روح مورد تصویب کامل آنها قرار گرفته بود، میزان علم و فقه و احاطه او به خوبی مشخص می شود. <ref>دایرة المعارف بزرگ تشیع- ج 6 </ref> | ||
| + | جماعتی از علمای شیعه از [[ابو سهل نوبختی|ابوسهل نوبختی]] پرسیدند، چطور شد که ابوالقاسم حسین بن روح، نائب امام زمان شد و تو نشدی؟ | ||
| + | |||
| + | ابوسهل در جواب گفت: [[ائمه علیهم السلام|ائمه طاهرین علیهم السلام]] بهتر می دانند که چه کسی را برای این منصب برگزینند. من مردی هستم که با دشمنان [[شیعه]] ملاقات نموده و با آنها در مسائل اعتقادی مناظره می کنم. اگر من مانند ابوالقاسم حسین بن روح، مکان [[امام زمان عجل الله تعالی فرجه]] را می شناختم، شاید هنگام مناظره و گفتگو در آوردن دلیل معطل می ماندم، برای اثبات مدعای خود، جای حضرت را به آنها نشان می دادم (تا بدانند که واقعا امام زمان عجل الله تعالی فرجه زنده و هست) ولی ابوالقاسم چنان است که فی المثل اگر امام در دامنش پنهان باشد و او را با قیچی پاره پاره کنند، دامنش را نمی گشاید که دشمنان او را ببینند. | ||
==وفات حسین بن روح== | ==وفات حسین بن روح== | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۶
ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى، سومين نايب خاص امام مهدى عليه السلام است كه در حدود سال ۳۰۵ق به اين سِمَت منصوب گرديده است. او فردى دانشمند و متّقى از خاندان بزرگ و دانشور نوبختيان بود و با بزرگان آن طايفه، آمد و شد داشت.
محتویات
حسین بن روح نوبختی کیست؟
ابوالقاسم حسین بن روح" عالم بزرگ و سومین سفیر و نائب از نواب اربعه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از خاندان بزرگ شیعه ایرانی نوبختی است که مقیم بغداد بودند. او از فقیهان و عالمان و محدثان مشهور شیعی است که در زمان خود از شهرت و اعتبار دینی، اجتماعی و سیاسی مهمی برخوردار بوده است. حتی برخی گفته اند که از نظر دینی و مذهبی در شیعه کسی همتای او نیست و موافقان و مخالفانف او را از عاقلترین مردم دانسته اند. وی در زمان سفارت محمد بن عثمان از جانب او و به امر او متصدى بعضى از امور وی بود و چند نفر از ثقات و مؤمنين معتمدين محمد بن عثمان بودند كه از آن جمله ، حسين بن روح بود .
نیابت از امام زمان
در روايت معتبره وارد شده است كه جماعتى از شيعه نزد محمد بن عثمان جمع شدند و به او گفتند كه اگر شما از دنیا بروید چه کسی جانشین شماست ؟
وی پاسخ داد : ابوالقاسم حسين بن روح، قائم مقام من است و در ميان شما و وكيل و امين و ثقه امام زمان علیه السلام است . پس در كارهاى خود به او رجوع نماييد و در مهمات خود به او اعتماد كنيد، من مأمور شده بودم كه اين مطلب را به شما برسانم.[۱]
توقیع امام زمان علیه السلام
ستايش امام مهدى عليه السلام از حسين بن روح كه به عنوان برترين ستايش نسبت به او محسوب مى‌شود، اين گونه است :
او را مى‌شناسيم. خداوند ، نيكى و رضوانش را به او بنماياند و توفيق و سعادت را نصيبش سازد! ما از نامه‌اش آگاه شديم و او در آنچه متصدّىِ آن است، مورد اعتماد ماست . او نزد ما منزلت و جايگاهى دارد كه خشنودش مى‌كند . خداوند بر احسان كردنْ به او بيفزايد![۲]
در بعضى از نسخ ، توقيعى از جانب حضرت حجت عليه السلام براى ابوالقاسم بن روح صادر شده چنانچه در (بحارالانوار) نیز بدين مضمون نقل شده :
«نَعْرِفُهُ عَرَّفَهُ اللّهُ الْخَيْرَ كُلَّهُ وَ رِضْوانَهُ وَ اَسْعَدَهُ بِالتَّوْفيقِ وَقَفْنا عَلى كِتابِهِ وَ وِثقْنا بِما هُوَ عَلَيْهِ وَ اِنَّهُ عِنْدَنا بُالْمَنْزِلَةِ وَالْمَحَلِّ الَّذينَ يَسْرّانِهِ زادَاللّهُ فِى اِحْسانِهِ اِلَيهِ اِنَّهُ وَلىُّ قَديرٌ وَالْحَمْدُللّهِ الَّذى لاشَريكَ لَهُ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى رَسُولِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسليما كَثيرا».
ما می‌‌شناسيم او را يعنى حسين بن روح را ، خداوند بشناساند و عالم گرداند او را طريقه همه خير و رضاى خود را و او را يارى فرمايد به توفيق خود، ما مطلع شديم بر مكتوب او و مطلع گرديديم بر امانت و به ديندارى او و وثوق و اعتماد داريم به درستى كه او در نزد ما به مكان و منزلت بلند آنچنانى است كه مسرور می‌‌سازد آن منزلت و مكان او را، زياد فرمايد خداى تعالى احسان خود را درباره او، به درستى كه وی صاحب همه نعمت‌ها است و بر همه چيز قادر است و حمد خداوند را سزاست كه شريك از براى او نيست و صلوات خداوند و سلام او بر رسول او محمد و آل او باد.[۳]
شخصیت و موقعیت حسین بن روح
حسین بن روح نزد دوست و دشمن داناترین مردم بود و از مخالفین تقیه می کرد. او در نزد بزرگان مملکت و شخص المقتدر بالله خلیفه عباسی، دارای جایگاهی بزرگ بود. اهل تسنن هم او را بزرگ می داشتند. وی از روی تقیه و ترس در خانه "ابن یسار" وزیر خلیفه حاضر می شد.
حسين بن روح، به تصريح موافقان و مخالفان ، از مهم‌ترين و عاقل‌ترين افراد دوره خويش بود و در ميان مردم و حتّى دربار خلافت ، عزّت و احترام ويژه داشت.[۴]
رفتار حسين بن روح بويژه در ارتباط با باورهاى عمومى اهل سنّت، بسيار محتاطانه بود. او دربان خويش را به سبب لعن كردن معاويه، از كار بركنار نمود[۵] و با اهل سنّت به آرامى و تساهل برخورد مى‌كرد.[۶] اين شيوه، سبب شد كه او اقتدار و وجاهت لازم براى راهبرىِ نظام شيعى را در ميان حكومت و اهل سنّت به دست آورد.
حسين بن روح را مفتىِ شيعيان معرفى كرده‌اند.[۷] وی از امام حسن عسکری و امام زمان علیهماالسلام و محدثانی مانند محمد بن زیاد ، روایت کرده است و محدثان بسیاری از او روایت کرده اند که تعداد آنها به 22 نفر می رسد. حسین بن روح، کتابی در مسایل فقهی با عنوان " التأدیب " نگاشت و آن را برای عده ای از فقها و علمای قم فرستاد و آنها تمامی مطالب آن را صحیح و مقبول دانستند و از آنجا که قم، مرکز فقها و محدثین شیعه بوده و با این حال کتاب حسین بن روح مورد تصویب کامل آنها قرار گرفته بود، میزان علم و فقه و احاطه او به خوبی مشخص می شود. [۸] جماعتی از علمای شیعه از ابوسهل نوبختی پرسیدند، چطور شد که ابوالقاسم حسین بن روح، نائب امام زمان شد و تو نشدی؟
ابوسهل در جواب گفت: ائمه طاهرین علیهم السلام بهتر می دانند که چه کسی را برای این منصب برگزینند. من مردی هستم که با دشمنان شیعه ملاقات نموده و با آنها در مسائل اعتقادی مناظره می کنم. اگر من مانند ابوالقاسم حسین بن روح، مکان امام زمان عجل الله تعالی فرجه را می شناختم، شاید هنگام مناظره و گفتگو در آوردن دلیل معطل می ماندم، برای اثبات مدعای خود، جای حضرت را به آنها نشان می دادم (تا بدانند که واقعا امام زمان عجل الله تعالی فرجه زنده و هست) ولی ابوالقاسم چنان است که فی المثل اگر امام در دامنش پنهان باشد و او را با قیچی پاره پاره کنند، دامنش را نمی گشاید که دشمنان او را ببینند.
وفات حسین بن روح
ابوالقاسم حسین بن روح، پس از یک عمر پرافتخار و نیابت خاص و وکالت از جانب امام غائب (ع)، که بیشتر آن در حال تقیه گذشته بود، در چهارشنبه 18 شعبان سال 326 هـ ق در بغداد به سرای باقی شتافت. او را در «نوبختیه» در دروازه ای که خانه علی بن احمد نوبختی در آنجا بود، به خاک سپردند.
پانویس
منابع
- حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، قسمت اول، باب اول: در تاريخ حضرت خاتم الانبياء
- دایرة المعارف بزرگ تشیع، ج 6
