آرامگاه سيد رضى و سيد مرتضى: تفاوت بین نسخهها
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{متوسط}} | {{متوسط}} | ||
+ | [[پرونده:شریف مرتضی.jpg|بندانگشتی|قبر منسوب به [[سید مرتضی|شریف مرتضی]] در جوار حرم امامین [[موسی بن جعفر]] و [[امام جواد علیه السلام|محمد بن علی]] علیهماالسلام]] | ||
+ | اين دو برادر از اعيان و مشاهير بزرگ [[اماميه]] در قرن پنجم هجرى به شمار مىآيند و هردو از شاگردان [[شيخ مفيد]] بودند. آنان فرزندان حسين بن موسى بن ابراهيم بن [[امام کاظم علیه السلام|موسى كاظم]] علیه السلام بودند. [[سيد رضى]] در سن چهل سالگى درگذشت اما برادرش [[سيد مرتضى]] عمرى طولانى يافت و در سن هشتاد سالگى درگذشت. قبر اين دو بزرگوار در دو ساختمان جداگانه بيرون صحن مطهر و در نزديكى يكديگر در جنوب شرقى ديوار صحن قرار دارد. | ||
− | + | این دو عالم شیعی ، در [[بغداد]] و در منزل مسكونى خود دفن شدند و پس از آنجا به [[كربلا]] منتقل و در حرم مطهر به خاك سپرده شدند. امروزه اين دو قبر منسوب به سيّد رضى و سيّد مرتضى كه ظاهراً همان محل اوليه دفن آنان بوده داراى گنبد و بارگاهى است. | |
− | |||
− | این دو عالم شیعی ، در بغداد و در منزل مسكونى خود دفن شدند و پس از آنجا به كربلا منتقل و در حرم مطهر به خاك سپرده شدند. امروزه اين دو قبر منسوب به سيّد رضى و سيّد مرتضى كه ظاهراً همان محل اوليه دفن آنان بوده داراى گنبد و بارگاهى است | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۳۵
اين دو برادر از اعيان و مشاهير بزرگ اماميه در قرن پنجم هجرى به شمار مىآيند و هردو از شاگردان شيخ مفيد بودند. آنان فرزندان حسين بن موسى بن ابراهيم بن موسى كاظم علیه السلام بودند. سيد رضى در سن چهل سالگى درگذشت اما برادرش سيد مرتضى عمرى طولانى يافت و در سن هشتاد سالگى درگذشت. قبر اين دو بزرگوار در دو ساختمان جداگانه بيرون صحن مطهر و در نزديكى يكديگر در جنوب شرقى ديوار صحن قرار دارد.
این دو عالم شیعی ، در بغداد و در منزل مسكونى خود دفن شدند و پس از آنجا به كربلا منتقل و در حرم مطهر به خاك سپرده شدند. امروزه اين دو قبر منسوب به سيّد رضى و سيّد مرتضى كه ظاهراً همان محل اوليه دفن آنان بوده داراى گنبد و بارگاهى است.
منابع
راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 277
عتبات عالیات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 179