سلار دیلمی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
  
−
 
+
'''ابویعلی حمزه بن عبدالعزیز''' (م، ۴۶۳ ق) مشهور به «سلار دیلمی»، [[فقیه]] فرزانه و عالم برجسته [[شیعه]] در قرن پنجم قمری است. وی از شاگردان [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] به شمار می رود. کتابهای «المراسم العلویه فی الاحکام النبویه» و «المقنع فی المذهب» از آثار اوست.
−
==سلار دیلمی‌‌‌==
 
−
 
 
−
فقیه فرزانه و عالم گران‌قدر، ابویعلی حمزه بن عبدالعزیز، مشهور به (سلار دیلمی) از فقیهان و اندیشمندان نامدار و برجسته قرن پنجم قمری است كه هر چند در دانش‌های رایج زمان خویش سرآمد و خبره بود ولی مقام و منزلت او در [[فقه]]، تمام ابعاد و جوانب علمی‌‌‌اش را تحت شعاع قرار داده است و وی را می‌‌‌توان به عنوان فقیهی بزرگ در دنیای علم، معرفت و آگاهی معرفی كرد.
 
−
 
 
 
==ولادت و زادگاه==
 
==ولادت و زادگاه==
  
−
متاسفانه از تاریخ ولادت، زمان هجرت از زادگاه، مدت اقامت در حلب، مسافرت‌ها، [[ازدواج]] و فرزندان این عالم بزرگوار، در هیچ كتابی سخن به میان نیامده است. ولی وجود پاره‌ای شواهد و مستندات مانند مطالعه زندگی استادان، معاصران و شاگردان وی و این كه او گاهی به نیابت از [[شیخ مفید]]<ref>[[قصص العلماء]]، میرزا محمد تنكابنی، با تحقیق و ویرایش محمدرضا حاج شریفی خوانساری، ص 415.</ref> و سید مرتضی علم‌الهدی<ref>[[روضات الجنات]]، خوانساری، ج2، ص371؛ [[اعیان الشیعه]]، ج7، ص171.</ref> بر كرسی تدریس می‌‌‌نشست و شاگردان برجسته آن بزرگواران را از دانش بیكران خویش بهره‌مند می‌‌‌ساخت، می‌‌‌توان حدس زد كه در نیمه دوم قرن چهارم، كلبه ساده و باصفای عبدالعزیز دیلمی‌‌‌ را با قدوم مباركش، روشن و منور ساخته است اما بدون تردید، زادگاه این فقیه والامقام دیلمان است.
+
از تاریخ ولادت، مسافرت‌ها، [[ازدواج]] و فرزندان این عالم بزرگوار، در هیچ کتابی سخن به میان نیامده است. ولی وجود پاره‌ای شواهد و مستندات مانند مطالعه زندگی استادان، معاصران و شاگردان وی و این که او گاهی به نیابت از [[شیخ مفید]]<ref>قصص العلماء، میرزا محمد تنکابنی، با تحقیق و ویرایش محمدرضا حاج شریفی خوانساری، ص ۴۱۵.</ref> و [[سید مرتضی]]<ref>روضات الجنات، خوانساری، ج۲، ص۳۷۱؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۷۱.</ref> بر کرسی تدریس می‌‌‌نشست و شاگردان برجسته آن بزرگواران را از دانش بیکران خویش بهره‌مند می‌‌‌ساخت، می‌‌‌توان حدس زد که در نیمه دوم قرن چهارم هجری به دنیا آمده است اما بدون تردید، زادگاه این فقیه والامقام دیلمان از توابع شهرستان لاهیجان در استان گیلان است.
−
 
 
−
امروزه نام بخش كوچكی است كه با یكصد و سی و چهار آبادی، از توابع شهرستان عالم‌پرور لاهیجان در استان گیلان است<ref> نام‌ها و نامدارهای گیلان، جهانگیر سرتیپ‌پور، ص 212.</ref> در زمان سلار دیلمی ‌‌‌این منطقه تاریخی، دارای وسعت گسترده‌ای بوده است. به گفته مورخان همه استان‌های شمالی كشور مانند گیلان، مازندران (طبرستان) گرگان (استان گلستان) و برخی از مناطق دیگر مانند قومس (سمنان و دامغان)، مناطقی از ری، قزوین و آذربایجان درگذشته در قلمرو نفوذ و سیطره حكومت دیلمیان بوده است.<ref> احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، مقدسی، ص 353، آل‌بویه، علی‌اصغر فقیهی، ص 38، گیلان در گذرگاه زمان، ص 482؛ نام‌ها و نامدارهای گیلان، ص 213، حدود العالم من المغرب الی المشرق، ص 143؛ مختصر البلدان، ص 268؛ مسالك الممالك، ص 168.</ref>
 
  
−
دیلمیان قبل از پذیرش [[اسلام]]، خطرناكترین دشمنان اعراب مسلمان بودند. بنابر شواهد تاریخی، مردم دیلم پس از فتح ایران بدست مسلمانان و انقراض ساسانیان تصمیم داشتند به نحوی استقلال ایران را دوباره بدست آورند و در برانداختن خلفا نیز كوشش می‌‌‌كردند. آنان در راه هدف خود سرسختی عجیبی نشان می‌‌‌دادند و چون علویان، همواره در حال مبارزه با خلفای جور بنی‌امیه و بنی‌عباس بودند و دیلمیان از راه پناه دادن به علویان، می‌‌‌خواستند خلفا را براندازند و مظلومان را یاری دهند. و همین امر باعث تشرف آنان به دین اسلام شد.<ref> ولایات دارالمرز گیلان، ص 25؛ فتوح البلدان، ص 126؛ آل بویه، ص 56ـ52.</ref>
+
==کنیه و لقب==
  
−
==كنیه و لقب==
+
ابویعلی، حمزه بن عبدالعزیز دیلمی، معروف به سالار و سلار، یکی از فقهای نامدار [[تاریخ اسلام]] است که تذکره‌نویسان درباره [[کنیه]] و لقب او چنین نگاشته‌اند: ابویعلی را کنیه او ذکر کرده‌اند و می‌‌‌گویند: یعلی اسمی ‌‌‌است منقول از فعل معلوم «علا یعلوا علوا»، مثل «سما یسمو» و گفته شده است علی یعلی مثل یرضی است و علا به معنای برتری در شرف است.
  
−
ابویعلی، حمزه بن عبدالعزیز دیلمی، معروف به سالار و سلار، یكی از فقهای نامدار [[تاریخ اسلام]] است كه تذكره‌نویسان درباره [[كنیه]] و لقب او چنین نگاشته‌اند: ابویعلی را كنیه او ذكر كرده‌اند و می‌‌‌گویند: یعلی اسمی ‌‌‌است منقول از فعل معلوم علا یعلوا علوا، مثل سما یسمو و گفته شده است علی یعلی مثل یرضی است. و علا به معنای برتری در شرف است.
+
نویسنده [[اعیان الشیعه]] و مولف [[ریاض العلما]] نوشته‌اند: سلار اسمی ‌‌‌است که در لغت فارسی و عربی اصلا وجود ندارد و مترجمین آن را به جای لفظ سالار استعمال کرده‌اند، ولی در رجال [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|علامه بحرالعلوم]] آمده است که سلار معرب سالار است.<ref> اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۱۷۰، ریاض العلماء، ج ۲، ص ۴۴۰؛ رجال سید بحرالعلوم، ج ۳، ص ۶.</ref> مترجمین، سالار را در فارسی به معنای رییس و امیر و در عربی به معنای شریف معنا می‌‌‌کنند.
  
−
نویسنده [[اعیان الشیعه]] و مولف [[ریاض العلما]] نوشته‌اند: سلار اسمی ‌‌‌است كه در لغت فارسی و عربی اصلا وجود ندارد و مترجمین آن را به جای لفظ سالار استعمال كرده‌اند، ولی در رجال بحرالعلوم آمده است كه سلار معرب سالار است.<ref> اعیان الشیعه، ج 7، ص 170، ریاض العلماء، ج 2، ص 440؛ رجال سید بحرالعلوم، ج 3، ص 6.</ref> مترجمین، سالار را در فارسی به معنای رییس و امیر و در عربی به معنای شریف معنا می‌‌‌كنند.
+
==استادان و شاگردان==
 +
از جمله اساتید بزرگ سلار دیلمی عبارتند از:
  
−
==استادان==
+
#محمد بن محمد ابن نعمان معروف به [[شیخ مفید]] (م، ۴۱۳ ق)؛
 +
#علی بن حسین، معروف به [[سید مرتضی|سید مرتضی علم‌الهدی]] (م، ۴۳۶ ق)؛
  
−
# محمد ابن محمد ابن نعمان معروف به شیخ مفید؛ (م 413 ق)
+
سلار دیلمی، خود، ‌‌‌بعد از عصر [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت حضرت ولی عصر]] علیه السلام، یکی از [[مشایخ]] و از مهمترین عالمان و پیشوایان [[امامیه]] بوده است.<ref>مشایخ و قدمای امامیه، ده نفر بودند که عبارتند از: صدوقان (علی بن بابویه قمی‌‌‌ و فرزندش شیخ صدوق)، شیخان (شیخ مفید و شیخ طوسی)، سیدان (سید مرتضی و برادرش سید رضی)، ابن ابی عقیل، ابوالصلاح حلبی، ابن ادریس حلی و سلار دیلمی.</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از:
−
# علی بن حسین، معروف به سید مرتضی علم‌الهدی؛ (3436 ق)
 
  
−
==مشایخ امامیه==
+
#[[ابو علی طوسی|شیخ ابوعلی طوسی]]
−
 
+
#[[شیخ منتجب الدین رازی|منتجب‌الدین ابن بابویه]]
−
سلار دیلمی ‌‌‌بعد از عصر غیبت حضرت ولی عصر علیه السلام، یكی از مشایخ و از مهمترین عالمان و پیشوایان امامیه بوده است. مشایخ و قدمای امامیه، ده نفر بودند كه عبارتند از:
+
#حسن بن حسین بن بابویه
−
 
+
#ابوالکرم مبارک بن فاخر نحوی
−
# صدوقان (علی بن بابویه قمی‌‌‌ و فرزندش صدوق)
+
#ابوالفتح عثمان بن جنی نحوی
−
# شیخان ([[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]])
+
#ابوالصلاح تقی‌الدین
−
# سیدان (سید مرتضی علم‌الهدی و برادر ارجمندش، [[سید رضی]] گردآورنده [[نهج البلاغه]])
+
#محمد بن علی بن عثمان
−
# ابن ابی عقیل
+
#عبدالجبار بن عبدالله المقری الرازی
−
# ابوالصلاح حلبی
+
#محمد بن عبدالرحمن بن احمد بن الحسین نیشابوری خزاعی
−
# ابن ادریس حلی
+
#عبدالله بن حسن بن حسین بن بابویه
−
# ابویعلی، سلار حمزه بن عبدالعزیز دیلمی
 
−
 
 
−
==شاگردان==
 
−
 
 
−
# شیخ ابوعلی طوسی
 
−
# منتجب‌الدین ابن بابویه
 
−
# حسن بن حسین بن بابویه
 
−
# ابوالكرم مبارك بن فاخر نحوی
 
−
# ابوالفتح عثمان بن جنی نحوی
 
−
# ابوالصلاح تقی‌الدین
 
−
# محمد بن علی بن عثمان
 
−
# عبدالجبار بن عبدالله المقری الرازی
 
−
# محمد بن عبدالرحمن بن احمد بن الحسین نیشابوری خزاعی
 
−
# عبدالله بن حسن بن حسین بن بابویه
 
  
 
==معاصران==
 
==معاصران==
  
−
برخی از دانشمندان معاصر این فقیه و متكلم نامدار عبارتند از:
+
برخی از دانشمندان معاصر این [[فقیه]] و متکلم نامدار [[شیعه]] عبارتند از:
  
−
# [[شیخ طوسی]] (م 460 ق) ظاهرا سلار، بعد از رحلت شیخ طوسی، به مقام مرجعی رسیده است.
+
#[[شیخ طوسی]] (م، ۴۶۰ ق)؛ ظاهرا سلار، بعد از رحلت شیخ طوسی، به مقام [[مرجعیت]] رسیده است.
−
# سید مرتضی علم‌الهدی
+
#[[سید مرتضی|سید مرتضی علم‌الهدی]]
−
# سید رضی
+
#[[سید رضی]]
−
# [[شیخ مفید]]
+
#[[شیخ مفید]]
−
# ابوالعباس نجاشی
+
#[[احمد بن علی نجاشی|ابوالعباس نجاشی]]
−
# ابوالفتوح رازی
+
#[[ابوالفتوح رازی]]
−
# شیخ جعفر دوریستی
+
#[[جعفر بن محمد دوریستی|شیخ جعفر دوریستی]]
  
−
==سلار دیلمی ‌‌‌در مسند قضاوت==
+
==آثار و تألیفات==
  
−
بی‌شك، سید مرتضی را باید احیاگر [[علوم اسلامی]] ‌‌‌در قرن چهارم دانست. آن بزرگوار از اوضاع سیاسی و اجتماعی عصری كه مقارن با اوج قدرت دولت شیعی آل‌بویه بود، به خوبی بهره‌برداری نمود. سید مرتضی، شاگردان فقیه و دانشمندش را به اقصی نقاط كشور اسلامی، برای قضاوت گسیل می‌‌‌داشت. یكی از شخصیت های برجسته [[شیعه]] كه از سوی سید مرتضی برای منصب قضا به مناطق حلب (از توابع سوریه) اعزام شد، سلار دیلمی‌ ‌‌بود.  
+
#المراسم العلویه فی الاحکام النبویه
 +
#المقنع فی المذهب<ref>الذریعه، ج ۱، ص ۷۳، ج ۴، ص ۲۵ و ۳۶۵، ج ۱۰، ص ۱۷۶ و ۱۸۰.</ref>
 +
#التقریب (التهذیب) در [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول فقه]]<ref> همان.</ref>
 +
#التذکره فی حقیقه الجوهر والعرض<ref> همان.</ref>
 +
#الابواب والفصول فی الفقه<ref> همان.</ref>
 +
#المسائل السلاریه<ref> همان.</ref>
 +
#الرد علی ابی الحسن البصری فی نقض الشافی.<ref> الذریعه، ج ۱۰، ص ۱۷۹.</ref>
  
−
وی در این مناطق، زعامت دینی مردم را به عهده گرفت و به عنوان حاكم شرع اسلامی، به حل و فصل نزاع‌ها و اختلافات دینی-اجتماعی پرداخت و به ارشاد و هدایت مردم، اقامه جماعت و رفع مشكلات و پاسخ‌گویی به مسائل دینی شیعیان نیز اشتغال داشت. از زمان مسافرت وی به حلب و مدت اقامت او در آن‌جا اطلاع دقیقی در دست نیست، اما شواهد نشان می‌‌‌دهد كه وی سالیان متمادی در آن دیار حضور داشته است، به گونه‌ای كه برخی وی را از فقهای حلب بشمار آورده‌اند.<ref> روضات الجنات، ج 2، ص 370.</ref>
+
== فعالیتهای اجتماعی ==
  
−
==تالیفات==
+
===سلار دیلمی ‌‌‌در مسند قضاوت===
  
−
# المراسم العلویه فی الاحكام النبویه
+
بی‌شک، [[سید مرتضی]] را باید احیاگر [[علوم اسلامی]] ‌‌‌در قرن چهارم دانست. آن بزرگوار از اوضاع سیاسی و اجتماعی عصری که مقارن با اوج قدرت دولت شیعی [[آل بویه]] بود، به خوبی بهره‌برداری نمود. سید مرتضی، شاگردان فقیه و دانشمندش را به اقصی نقاط کشور اسلامی، برای قضاوت گسیل می‌‌‌داشت. یکی از شخصیت های برجسته [[شیعه]] که از سوی سید مرتضی برای منصب قضا به مناطق حلب (از توابع [[سوریه]]) اعزام شد، سلار دیلمی‌ ‌‌بود.  
−
# المقنع فی المذهب<ref>الذریعه، ج 1، ص 73، ج 4، ص 25 و 365، ج 10، ص 176 و 180.</ref>
 
−
# التقریب (التهذیب) در اصول فقه<ref> همان.</ref>
 
−
# التذكره فی حقیقه الجوهر والعرض<ref> همان.</ref>
 
−
# الابواب والفصول فی الفقه<ref> همان.</ref>
 
−
# المسائل السلاریه<ref> همان.</ref>
 
−
# الرد علی ابی الحسن البصری فی نقض الشافی.<ref> [[الذریعه]]، ج 10، ص 179.</ref>
 
  
−
==جایگاه سلار==
+
وی در این مناطق، زعامت دینی مردم را به عهده گرفت و به عنوان حاکم [[شرع]] اسلامی، به حل و فصل نزاع‌ها و اختلافات دینی-اجتماعی پرداخت و به ارشاد و هدایت مردم، اقامه [[نماز جماعت|جماعت]] و رفع مشکلات و پاسخ‌گویی به مسائل دینی شیعیان نیز اشتغال داشت. از زمان مسافرت وی به حلب و مدت اقامت او در آن‌جا اطلاع دقیقی در دست نیست، اما شواهد نشان می‌‌‌دهد که وی سالیان متمادی در آن دیار حضور داشته است، به گونه‌ای که برخی وی را از فقهای حلب بشمار آورده‌اند.<ref> روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۷۰.</ref>
  
−
دانشمندان و زندگی‌نامه نویسان، هر یك درباره مقام علمی ‌‌‌سلار مطالبی نوشته‌اند: [[سیوطی]] در طبقات النحویین النحاه سلار را از دانشوران علم نحو دانسته است. [[علامه حلی]] در خلاصه نوشته است: سلار بن عبدالعزیز دیلمی ‌‌‌از فقهای مورد وثوق [[شیعه]] است كه در [[فقه]] و ادبیات، سرآمد و ممتاز بود.
+
===سلار دیلمی و نماز جمعه===
  
−
پژوهشگر معاصر، آیت الله سید ابوالقاسم خویی ضمن تایید وثاقت سلار، وی را از بزرگان فقهای شیعه دانسته و نوشته است: «سلار بن عبدالعزیز الدیلمی‌‌‌ فقیه، جلیل، معظم، ثقه»؛ سلار بن عبدالعزیز دیلمی، فقیهی مورد اعتماد و بزرگوار و گران‌قدر است.
+
سلار در کتاب فقهی مراسم، درباره برگزاری [[نماز جمعه]] این گونه نوشته است: «صلاة الجمعه فرض مع حضور امام الاصل أو من یقوم مقامه و اجتماع خمسة نفر فصاعدا احدهم الامام؛ خواندن نماز جمعه در زمان حضور امام [[معصوم]] علیه السلام یا کسی که از طرف او منصوب می‌‌‌شود (نائب خاص)، واجب است و حداقل نفرات برای برگزاری و انعقاد نماز جمعه با امام یا نائبش، پنج نفر است».<ref> المراسم، ص ۶۳۵.</ref>
  
−
==سلار و نماز جمعه==
+
سلار مانند برخی فقهای [[شیعه|شیعی]]، نماز جمعه و نیز نماز [[عید فطر]] و [[عید قربان]] را در زمان [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت امام زمان]] عجل الله تعالی فرجه جایز نمی‌‌‌داند، زیرا آن را از مختصات [[امام]] معصوم علیه السلام می‌‌‌داند و در حقیقت به حرمت نماز جمعه و نماز عیدین در زمان غیبت امام علیه السلام [[فتوا|فتوی]] داده است.
  
−
سلار در كتاب فقهی مراسم، درباره برگزاری [[نماز جمعه]] این گونه نوشته است: «صلاه الجمعه فرض مع حضور امام الاصل او من یقوم مقامه و اجتماع خمسه نفر فصاعدا احدهم الامام؛ خواندن نماز جمعه در زمان حضور امام معصوم علیه السلام یا كسی كه از طرف او منصوب می‌‌‌شود (نائب خاص)، واجب است و حداقل نفرات برای برگزاری و انعقاد نماز جمعه با امام یا نائبش، پنج نفر است».<ref> المراسم، ص 635.</ref>
+
برخی از دانشمندان، این فقیه والامقام را جزء اولین عالمان [[شیعه|شیعی]] می‌دانند که به تحریم نماز جمعه فتوی داده است. این فقیه هوشمند و زیرک، با درک موقعیت اجتماعی و سیاسی زمان خویش که زعامت دینی شیعیان را بعد از [[شیخ طوسی]] به عهده داشت، اقدام به صدور شجاعانه فتوای تحریم نماز جمعه نموده است، زیرا سلار زمانی زعامت و رهبری مردم را به عهده گرفت که حکومت [[آل بویه|آل‌بویه]] که دولتمردانی شیعی بودند به سلجوقیان که [[اهل سنت|سنی]] مذهب بودند، انتقال یافته بود و [[فتنه]] و آشوب و جنگ‌های خونین مذهبی علیه شیعیان آرامش [[بغداد]] را به مخاطره انداخت و باعث فروپاشی [[حوزه علمیه|حوزه علمیه]] بغداد شد و فقیهان و عالمان دین، دست به اقدامات اساسی زدند و حتی ناگزیر به هجرت از بغداد شدند.  
  
−
سلار مانند برخی فقهای شیعی، نماز جمعه و نیز نماز عیدین (فطر و قربان) را در زمان غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه جایز نمی‌‌‌داند، زیرا آن را از مختصات امام معصوم علیه السلام می‌‌‌داند و در حقیقت به حرمت نماز جمعه و نماز عیدین در زمان غیبت امام علیه السلام فتوی داده است.
+
روشن است که برگزاری نماز جمعه و خواندن [[خطبه]] در آن فضای سیاسی حاکم بر جامعه چیزی جز فریب، [[خدعه]]، مدح و ستایش حاکمان جور نبود و اصولا حاکمان جور انتظار دارند که از محافل عبادی ـ سیاسی نماز جمعه به نفع خویش بهره‌برداری کنند<ref> علمای شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۲۸.</ref> و در راه رسیدن به این مقصود، از شیوه‌های مختلف زر، زور، نیرنگ و استخدام عالمان درباری و فریب خورده استفاده می‌‌‌کنند.  
  
−
==راز تحریم==
+
تحریم نماز جمعه از سوی زعیم بزرگ شیعیان در حقیقت اعلان برائت از حاکمان جور و تنفر از اقدامات ظالمانه و ستم‌گرانه آن‌هاست. این اقدام سلار، حکایت‌گر تفکر عدم جدایی [[دین]] از سیاست است که از سوی فقهای بزرگوار شیعه در تمام اعصار در عمل به اثبات رسیده است. پذیرش منصب قضاوت در دوره‌ای و تحریم نماز جمعه و عیدین در دوره‌ای دیگر، نشان می‌‌‌دهد که وی فقیهی سیاستمدار و ژرف‌اندیش در عصر خویش بشمار می‌‌‌آمده است.
  
−
برخی از دانشمندان، این فقیه والامقام را جزء اولین عالمان شیعی می‌دانند كه به تحریم نماز جمعه فتوی داده است. این فقیه هوشمند و زیرك، با درك موقعیت اجتماعی و سیاسی زمان خویش كه زعامت دینی شیعیان را بعد از [[شیخ طوسی]] به عهده داشت، اقدام به صدور شجاعانه فتوای تحریم نماز جمعه نموده است، زیرا سلار زمانی زعامت و رهبری مردم را به عهده گرفت كه حكومت آل‌بویه كه دولتمردانی شیعی بودند به سلجوقیان كه سنی مذهب بودند، انتقال یافته بود و فتنه و آشوب و جنگ‌های خونین مذهبی علیه شیعیان آرامش [[بغداد]] را به مخاطره انداخت و باعث فروپاشی حوزه علمیه بغداد شد و فقیهان و عالمان دین، دست به اقدامات اساسی زدند و حتی ناگزیر به هجرت از بغداد شدند.
+
==در نظر عالمان==
  
−
روشن است كه برگزاری نماز جمعه و خواندن خطبه در آن فضای سیاسی حاكم بر جامعه چیزی جز فریب، خدعه، مدح و ستایش حاكمان جور نبود و اصولا حاكمان جور انتظار دارند كه از محافل عبادی ـ سیاسی نماز جمعه به نفع خویش بهره‌برداری كنند<ref> علمای شیعه از كلینی تا خمینی، ص 28.</ref> و در راه رسیدن به این مقصود، از شیوه‌های مختلف زر، زور، نیرنگ و استخدام عالمان درباری و فریب خورده استفاده می‌‌‌كنند.
+
دانشمندان و زندگی‌نامه نویسان، هر یک درباره مقام علمی ‌‌‌سلار مطالبی نوشته‌اند:
  
−
تحریم نماز جمعه از سوی زعیم بزرگ شیعیان در حقیقت اعلان برائت از حاكمان جور و تنفر از اقدامات ظالمانه و ستم‌گرانه آن‌هاست. این اقدام سلار، حكایت‌گر تفكر عدم جدایی دین از سیاست است كه از سوی فقهای بزرگوار شیعه در تمام اعصار در عمل به اثبات رسیده است. پذیرش منصب قضاوت در دوره‌ای و تحریم نماز جمعه و عیدین در دوره‌ای دیگر، نشان می‌‌‌دهد كه وی فقیهی سیاستمدار و ژرف‌اندیش در عصر خویش بشمار می‌‌‌آمده است.
+
* [[علامه حلی]] در [[خلاصة الاقوال (کتاب)|خلاصه]] نوشته است: سلار بن عبدالعزیز دیلمی ‌‌‌از فقهای مورد وثوق [[شیعه]] است که در [[فقه]] و [[ادبیات عرب|ادبیات]]، سرآمد و ممتاز بود.
 +
* [[سیوطی]] در «طبقات النحویین النحاه» سلار را از دانشوران [[علم نحو]] دانسته است.
 +
* پژوهشگر معاصر، آیت الله [[آیت الله سید ابوالقاسم خویی|سید ابوالقاسم خویی]] ضمن تایید وثاقت سلار، وی را از بزرگان فقهای شیعه دانسته و نوشته است: «سلار بن عبدالعزیز الدیلمی،‌‌‌ فقیه، جلیل، معظم، ثقه؛ سلار بن عبدالعزیز دیلمی، فقیهی مورد اعتماد و بزرگوار و گران‌قدر است».
  
−
==وفات و مدفن سلار دیلمی‌‌‌==
+
==وفات و مدفن==
  
−
در تاریخ وفات این فقیه فرزانه نیز اختلاف است، اما بنا به قول مشهور، رحلت سلار دیلمی‌‌‌ در ششم [[رمضان]] سال 463 قمری<ref> الكنی والالقاب، ج 2، ص 238.</ref> در قریه خسروشاه<ref> خسروشاه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به خسرو شهر تغییر یافته است.</ref> تبریز اتفاق افتاده است و قبر شریف این رادمرد شیعی، در همان مكان می‌‌‌باشد. این كه این فقیه بزرگ، چرا و چگونه در این مكان رحلت كرده‌اند به درستی معلوم نیست، ولی احتمالا سلار مانند بسیاری از فقیهان و عالمان، به دنبال آشوب‌ها و جنگ‌های داخلی در آن سال‌های آشفته و نابسامان آخر حیاتش، بغداد را ترك و در حال [[رجعت]] به زادگاهش بوده است كه مرغ روحش در دیار آذربایجان، به ملكوت اعلی پر كشیده است و پیكر پاكش توسط دوستان و ارادتمندان وی در قریه خسروشاه تبریز به خاك سپرده شده است.  
+
در تاریخ وفات این فقیه فرزانه نیز اختلاف است، اما بنا به قول مشهور، رحلت سلار دیلمی‌‌‌ در ششم [[رمضان]] سال ۴۶۳ قمری<ref> الکنی والالقاب، ج ۲، ص ۲۳۸.</ref> در قریه خسروشاه<ref> خسروشاه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به خسرو شهر تغییر یافته است.</ref> [[تبریز]] اتفاق افتاده است و قبر شریف این رادمرد شیعی، در همان مکان می‌‌‌باشد. این که این فقیه بزرگ، چرا و چگونه در این مکان رحلت کرده‌اند به درستی معلوم نیست، ولی احتمالا سلار مانند بسیاری از فقیهان و عالمان، به دنبال آشوب‌ها و جنگ‌های داخلی در آن سال‌های آشفته و نابسامان آخر حیاتش، [[بغداد]] را ترک و در حال رجعت به زادگاهش بوده است که وفات نموده و پیکر پاکش توسط دوستان و ارادتمندان وی در تبریز به خاک سپرده شده است.  
−
 
 
−
مراقدالمعارف با تحقیق و تعلیقه محمدحسین حرزالدین درباره زیارت قبر سلار چنین می‌‌‌نویسد: «در سال 1388 قمری جهت پژوهش پیرامون قبور عالمان به تبریز و اطراف آن سفر كردم، در 22 [[جمادی الاول]] بر مرقد شریف سلار حمزه بن عبدالعزیز دیلمی‌‌‌ حاضر شدم. من میهمان عالم جلیل، سید محمدعلی قاضی طباطبایی (شهید بزرگوار محراب) بودم. قبر او در منطقه شمالی «مقبره الشعراء» قرار داشت. بر حسن تصادف، در آن روز معماران مشغول تعویض سنگ قبر مزار سلار بودند. نوشته‌های سنگ قبلی خوانا نبود و ما دستور دادیم آن را تمیز كنند تا بتوانیم مطلب را بخوانیم. بر سنگ قبر وی، نوشته شده بود: «الله الباقی، كل من علیها فان، هذا قبر العالم العارف الشیخ سلار... فی تاریخ [[ذی الحجه]] سنه ثلاثه عشر و سبعمائه».
 
−
 
 
−
سال 713 تاریخ نصب سنگ بر قبر سلار بوده است و نه تاریخ رحلت آن بزرگوار. بر روی سنگ قبر جدیدی كه در سال 1388 هـ.ق بر قبر شریف وی نصب شده چنین نوشته است: «مرقد بزرگوار عالم عظیم‌الشان، حمزه بن عبدالعزیز دیلمی ‌‌‌معروف به سلار، از اهالی دیلم گیلان و از اعاظم مجتهدین و دانشمندان [[شیعه]] است كه علمای رجال نویس شیعه به شرح زندگانی‌اش پرداخته، او را ستوده‌اند. از شاگردان جناب [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] علم‌الهدی بوده، به قول صحیح در تاریخ ماه [[صفر]] سال 448 هـ.ق درگذشته و در قبرستان خسروشاه مدفون شده است. 1388 قمری».<ref> [[مراقدالمعارف]]، ج 1، ص 359؛ مشاهیر گیلان، ج 2، ص 266.</ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
−
<references/>
+
<references />
−
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
−
تلخيص از مجموعه گلشن ابرار، جلد 6، زندگی نامه "سلار بن عبدالعزيز" از محمدتقي ادهم‌نژاد
+
* تلخیص از مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد ۶، زندگی نامه "سلار بن عبدالعزیز" از محمدتقی ادهم‌نژاد.
  
−
'''تاليفات'''
+
== پیوندها ==
  
−
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=35646&scope=Ky5gh7Uu5KjHy-iRaj4a_Q9hH55hECAq&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه 1]'''
+
*'''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=35646&scope=Ky5gh7Uu5KjHy-iRaj4a_Q9hH55hECAq&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه 1]'''
  
−
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=37127&scope=Ky5gh7Uu5KiLYExpIG3hRaJUqnJnbyD3&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه 2]'''
+
*'''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=37127&scope=Ky5gh7Uu5KiLYExpIG3hRaJUqnJnbyD3&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true زندگينامه 2]'''
  
−
* '''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=37480&scope=Ky5gh7Uu5Kh0noFhwRE_uAID6S3PKV-x&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true کتاب المراسم العلوية]'''
+
*'''[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource.do?action=resource&id=37480&scope=Ky5gh7Uu5Kh0noFhwRE_uAID6S3PKV-x&flowLastAction=view&from=search&query=%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%B1&field=&collectionPID=0&lang=&count=20&execute=true کتاب المراسم العلويه]'''
  
 
[[رده:علمای قرن پنجم]]
 
[[رده:علمای قرن پنجم]]

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۹

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ابویعلی حمزه بن عبدالعزیز (م، ۴۶۳ ق) مشهور به «سلار دیلمی»، فقیه فرزانه و عالم برجسته شیعه در قرن پنجم قمری است. وی از شاگردان شیخ مفید و سید مرتضی به شمار می رود. کتابهای «المراسم العلویه فی الاحکام النبویه» و «المقنع فی المذهب» از آثار اوست.

ولادت و زادگاه

از تاریخ ولادت، مسافرت‌ها، ازدواج و فرزندان این عالم بزرگوار، در هیچ کتابی سخن به میان نیامده است. ولی وجود پاره‌ای شواهد و مستندات مانند مطالعه زندگی استادان، معاصران و شاگردان وی و این که او گاهی به نیابت از شیخ مفید[۱] و سید مرتضی[۲] بر کرسی تدریس می‌‌‌نشست و شاگردان برجسته آن بزرگواران را از دانش بیکران خویش بهره‌مند می‌‌‌ساخت، می‌‌‌توان حدس زد که در نیمه دوم قرن چهارم هجری به دنیا آمده است اما بدون تردید، زادگاه این فقیه والامقام دیلمان از توابع شهرستان لاهیجان در استان گیلان است.

کنیه و لقب

ابویعلی، حمزه بن عبدالعزیز دیلمی، معروف به سالار و سلار، یکی از فقهای نامدار تاریخ اسلام است که تذکره‌نویسان درباره کنیه و لقب او چنین نگاشته‌اند: ابویعلی را کنیه او ذکر کرده‌اند و می‌‌‌گویند: یعلی اسمی ‌‌‌است منقول از فعل معلوم «علا یعلوا علوا»، مثل «سما یسمو» و گفته شده است علی یعلی مثل یرضی است و علا به معنای برتری در شرف است.

نویسنده اعیان الشیعه و مولف ریاض العلما نوشته‌اند: سلار اسمی ‌‌‌است که در لغت فارسی و عربی اصلا وجود ندارد و مترجمین آن را به جای لفظ سالار استعمال کرده‌اند، ولی در رجال علامه بحرالعلوم آمده است که سلار معرب سالار است.[۳] مترجمین، سالار را در فارسی به معنای رییس و امیر و در عربی به معنای شریف معنا می‌‌‌کنند.

استادان و شاگردان

از جمله اساتید بزرگ سلار دیلمی عبارتند از:

  1. محمد بن محمد ابن نعمان معروف به شیخ مفید (م، ۴۱۳ ق)؛
  2. علی بن حسین، معروف به سید مرتضی علم‌الهدی (م، ۴۳۶ ق)؛

سلار دیلمی، خود، ‌‌‌بعد از عصر غیبت حضرت ولی عصر علیه السلام، یکی از مشایخ و از مهمترین عالمان و پیشوایان امامیه بوده است.[۴] برخی از شاگردان او عبارتند از:

  1. شیخ ابوعلی طوسی
  2. منتجب‌الدین ابن بابویه
  3. حسن بن حسین بن بابویه
  4. ابوالکرم مبارک بن فاخر نحوی
  5. ابوالفتح عثمان بن جنی نحوی
  6. ابوالصلاح تقی‌الدین
  7. محمد بن علی بن عثمان
  8. عبدالجبار بن عبدالله المقری الرازی
  9. محمد بن عبدالرحمن بن احمد بن الحسین نیشابوری خزاعی
  10. عبدالله بن حسن بن حسین بن بابویه

معاصران

برخی از دانشمندان معاصر این فقیه و متکلم نامدار شیعه عبارتند از:

  1. شیخ طوسی (م، ۴۶۰ ق)؛ ظاهرا سلار، بعد از رحلت شیخ طوسی، به مقام مرجعیت رسیده است.
  2. سید مرتضی علم‌الهدی
  3. سید رضی
  4. شیخ مفید
  5. ابوالعباس نجاشی
  6. ابوالفتوح رازی
  7. شیخ جعفر دوریستی

آثار و تألیفات

  1. المراسم العلویه فی الاحکام النبویه
  2. المقنع فی المذهب[۵]
  3. التقریب (التهذیب) در اصول فقه[۶]
  4. التذکره فی حقیقه الجوهر والعرض[۷]
  5. الابواب والفصول فی الفقه[۸]
  6. المسائل السلاریه[۹]
  7. الرد علی ابی الحسن البصری فی نقض الشافی.[۱۰]

فعالیتهای اجتماعی

سلار دیلمی ‌‌‌در مسند قضاوت

بی‌شک، سید مرتضی را باید احیاگر علوم اسلامی ‌‌‌در قرن چهارم دانست. آن بزرگوار از اوضاع سیاسی و اجتماعی عصری که مقارن با اوج قدرت دولت شیعی آل بویه بود، به خوبی بهره‌برداری نمود. سید مرتضی، شاگردان فقیه و دانشمندش را به اقصی نقاط کشور اسلامی، برای قضاوت گسیل می‌‌‌داشت. یکی از شخصیت های برجسته شیعه که از سوی سید مرتضی برای منصب قضا به مناطق حلب (از توابع سوریه) اعزام شد، سلار دیلمی‌ ‌‌بود.

وی در این مناطق، زعامت دینی مردم را به عهده گرفت و به عنوان حاکم شرع اسلامی، به حل و فصل نزاع‌ها و اختلافات دینی-اجتماعی پرداخت و به ارشاد و هدایت مردم، اقامه جماعت و رفع مشکلات و پاسخ‌گویی به مسائل دینی شیعیان نیز اشتغال داشت. از زمان مسافرت وی به حلب و مدت اقامت او در آن‌جا اطلاع دقیقی در دست نیست، اما شواهد نشان می‌‌‌دهد که وی سالیان متمادی در آن دیار حضور داشته است، به گونه‌ای که برخی وی را از فقهای حلب بشمار آورده‌اند.[۱۱]

سلار دیلمی و نماز جمعه

سلار در کتاب فقهی مراسم، درباره برگزاری نماز جمعه این گونه نوشته است: «صلاة الجمعه فرض مع حضور امام الاصل أو من یقوم مقامه و اجتماع خمسة نفر فصاعدا احدهم الامام؛ خواندن نماز جمعه در زمان حضور امام معصوم علیه السلام یا کسی که از طرف او منصوب می‌‌‌شود (نائب خاص)، واجب است و حداقل نفرات برای برگزاری و انعقاد نماز جمعه با امام یا نائبش، پنج نفر است».[۱۲]

سلار مانند برخی فقهای شیعی، نماز جمعه و نیز نماز عید فطر و عید قربان را در زمان غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه جایز نمی‌‌‌داند، زیرا آن را از مختصات امام معصوم علیه السلام می‌‌‌داند و در حقیقت به حرمت نماز جمعه و نماز عیدین در زمان غیبت امام علیه السلام فتوی داده است.

برخی از دانشمندان، این فقیه والامقام را جزء اولین عالمان شیعی می‌دانند که به تحریم نماز جمعه فتوی داده است. این فقیه هوشمند و زیرک، با درک موقعیت اجتماعی و سیاسی زمان خویش که زعامت دینی شیعیان را بعد از شیخ طوسی به عهده داشت، اقدام به صدور شجاعانه فتوای تحریم نماز جمعه نموده است، زیرا سلار زمانی زعامت و رهبری مردم را به عهده گرفت که حکومت آل‌بویه که دولتمردانی شیعی بودند به سلجوقیان که سنی مذهب بودند، انتقال یافته بود و فتنه و آشوب و جنگ‌های خونین مذهبی علیه شیعیان آرامش بغداد را به مخاطره انداخت و باعث فروپاشی حوزه علمیه بغداد شد و فقیهان و عالمان دین، دست به اقدامات اساسی زدند و حتی ناگزیر به هجرت از بغداد شدند.

روشن است که برگزاری نماز جمعه و خواندن خطبه در آن فضای سیاسی حاکم بر جامعه چیزی جز فریب، خدعه، مدح و ستایش حاکمان جور نبود و اصولا حاکمان جور انتظار دارند که از محافل عبادی ـ سیاسی نماز جمعه به نفع خویش بهره‌برداری کنند[۱۳] و در راه رسیدن به این مقصود، از شیوه‌های مختلف زر، زور، نیرنگ و استخدام عالمان درباری و فریب خورده استفاده می‌‌‌کنند.

تحریم نماز جمعه از سوی زعیم بزرگ شیعیان در حقیقت اعلان برائت از حاکمان جور و تنفر از اقدامات ظالمانه و ستم‌گرانه آن‌هاست. این اقدام سلار، حکایت‌گر تفکر عدم جدایی دین از سیاست است که از سوی فقهای بزرگوار شیعه در تمام اعصار در عمل به اثبات رسیده است. پذیرش منصب قضاوت در دوره‌ای و تحریم نماز جمعه و عیدین در دوره‌ای دیگر، نشان می‌‌‌دهد که وی فقیهی سیاستمدار و ژرف‌اندیش در عصر خویش بشمار می‌‌‌آمده است.

در نظر عالمان

دانشمندان و زندگی‌نامه نویسان، هر یک درباره مقام علمی ‌‌‌سلار مطالبی نوشته‌اند:

  • علامه حلی در خلاصه نوشته است: سلار بن عبدالعزیز دیلمی ‌‌‌از فقهای مورد وثوق شیعه است که در فقه و ادبیات، سرآمد و ممتاز بود.
  • سیوطی در «طبقات النحویین النحاه» سلار را از دانشوران علم نحو دانسته است.
  • پژوهشگر معاصر، آیت الله سید ابوالقاسم خویی ضمن تایید وثاقت سلار، وی را از بزرگان فقهای شیعه دانسته و نوشته است: «سلار بن عبدالعزیز الدیلمی،‌‌‌ فقیه، جلیل، معظم، ثقه؛ سلار بن عبدالعزیز دیلمی، فقیهی مورد اعتماد و بزرگوار و گران‌قدر است».

وفات و مدفن

در تاریخ وفات این فقیه فرزانه نیز اختلاف است، اما بنا به قول مشهور، رحلت سلار دیلمی‌‌‌ در ششم رمضان سال ۴۶۳ قمری[۱۴] در قریه خسروشاه[۱۵] تبریز اتفاق افتاده است و قبر شریف این رادمرد شیعی، در همان مکان می‌‌‌باشد. این که این فقیه بزرگ، چرا و چگونه در این مکان رحلت کرده‌اند به درستی معلوم نیست، ولی احتمالا سلار مانند بسیاری از فقیهان و عالمان، به دنبال آشوب‌ها و جنگ‌های داخلی در آن سال‌های آشفته و نابسامان آخر حیاتش، بغداد را ترک و در حال رجعت به زادگاهش بوده است که وفات نموده و پیکر پاکش توسط دوستان و ارادتمندان وی در تبریز به خاک سپرده شده است.

پانویس

  1. ↑ قصص العلماء، میرزا محمد تنکابنی، با تحقیق و ویرایش محمدرضا حاج شریفی خوانساری، ص ۴۱۵.
  2. ↑ روضات الجنات، خوانساری، ج۲، ص۳۷۱؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۷۱.
  3. ↑ اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۱۷۰، ریاض العلماء، ج ۲، ص ۴۴۰؛ رجال سید بحرالعلوم، ج ۳، ص ۶.
  4. ↑ مشایخ و قدمای امامیه، ده نفر بودند که عبارتند از: صدوقان (علی بن بابویه قمی‌‌‌ و فرزندش شیخ صدوق)، شیخان (شیخ مفید و شیخ طوسی)، سیدان (سید مرتضی و برادرش سید رضی)، ابن ابی عقیل، ابوالصلاح حلبی، ابن ادریس حلی و سلار دیلمی.
  5. ↑ الذریعه، ج ۱، ص ۷۳، ج ۴، ص ۲۵ و ۳۶۵، ج ۱۰، ص ۱۷۶ و ۱۸۰.
  6. ↑ همان.
  7. ↑ همان.
  8. ↑ همان.
  9. ↑ همان.
  10. ↑ الذریعه، ج ۱۰، ص ۱۷۹.
  11. ↑ روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۷۰.
  12. ↑ المراسم، ص ۶۳۵.
  13. ↑ علمای شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۲۸.
  14. ↑ الکنی والالقاب، ج ۲، ص ۲۳۸.
  15. ↑ خسروشاه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به خسرو شهر تغییر یافته است.

منابع

  • تلخیص از مجموعه گلشن ابرار، جلد ۶، زندگی نامه "سلار بن عبدالعزیز" از محمدتقی ادهم‌نژاد.

پیوندها

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=سلار_دیلمی&oldid=129879»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا