غزوه ذوالعشیره: تفاوت بین نسخه‌ها
(رده اولویت مقاله) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{متوسط}} | + | {{متوسط}}پس از [[غزوه بواط]]، غزوه ذوالعشیره پیش آمد. به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] (صلى الله علیه و آله) خبر رسیده بود که کاروان مجهزى که [[قریش|قریش]] اموال خود را در آن جمع کرده‌اند از [[مکه]] بیرون آمده و آهنگ [[شام]] دارد. البته در این غزوه ملاقات و جنگی بین طرفین شکل نگرفت. |
{{شناسنامه غزوات | {{شناسنامه غزوات | ||
|زمان = جمادى الاولى سال دوم هجرت | |زمان = جمادى الاولى سال دوم هجرت | ||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
|نتیجه = فرار کاروان ابوسفیان | |نتیجه = فرار کاروان ابوسفیان | ||
|مسلمانان = مسلمانان | |مسلمانان = مسلمانان | ||
| − | + | ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر | |
|دشمنان = کفار [[قریش]] | |دشمنان = کفار [[قریش]] | ||
| − | |فرماندهان مسلمانان = [[پیامبر اسلام|رسول خدا(ص) | + | |فرماندهان مسلمانان = [[پیامبر اسلام|رسول خدا]](ص) |
|فرماندهان دشمنان = [[ابوسفیان]] | |فرماندهان دشمنان = [[ابوسفیان]] | ||
|پرجم داران مسلمانان= [[امام علی]](ع) | |پرجم داران مسلمانان= [[امام علی]](ع) | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
|تلفات مسلمانان = ــــــ | |تلفات مسلمانان = ــــــ | ||
|تلفات دشمنان = ــــــ | |تلفات دشمنان = ــــــ | ||
| − | |توضیحات = در این غزوه به امیرالمؤمنین (ع) لقب ابوتراب داده شد | + | |توضیحات = گفته شده در این غزوه به [[امیرالمؤمنین]] (ع) لقب ابوتراب داده شد. |
}} | }} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==غزوه عشیره== | |
| + | [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلى الله علیه و آله) در ماه [[جمادی الاول]] - سال دوم هجرت - ابا سلمة بن عبدالاسد را در [[مدینه]] منصوب فرمود و خود با گروهى از [[مهاجرین]] از شهر بیرون آمد و راه «نقب بنى دینار» را پیش گرفته و همچنان تا جایى به نام «عشیره» براند و در آن جا توقف کرد.<ref>زدگانى محمد(ص)/ترجمه سیره ابن هشام ،ج۱،ص:۳۹۵ </ref> و عُشَیره نام موضعى است از براى «[[بنی مدلج|بنى مدلج]]» به «ینبع» در میان [[مکه]] و [[مدینه|مدینه]]. | ||
| − | و آن چنان است | + | و آن چنان است که [[رسول خدا]] (صلى الله علیه و آله) شنید که [[ابوسفیان]] با جماعتى از [[قریش|قریش]] به جهت تجارت مسافر [[شام]] هستند.<ref>ترجمه المغازى،متن،ص:۱۰ </ref> پیامبر (صلى الله علیه و آله) به منظور حمله به کاروانهاى [[قریش|قریش]] یاران خود را فرا خواند، و همراه یکصد و پنجاه -و به قولى دویست- نفر بیرون آمد. پس به ارض ذوالعُشیره رسید ولی ابوسفیان را ملاقات نفرمود، لکن بزرگان [[بنى مدلج]] که در نواحى ذوالعشیره بودند به خدمت آن حضرت رسیدند و کار بر مصالحه و مهادنه نهادند. پیامبر اکرم تا چند روز از ماه [[جمادی الثانی]] را نیز در آن جا ماند. |
| − | == دادن کنیه ابوتراب به | + | ==دادن کنیه ابوتراب به امیرالمؤمنین== |
| − | [[ابن هشام]] و | + | [[ابن هشام]] و دیگران از [[عمار بن یاسر]] نقل کرده اند که گفته است: در غزوه عشیره من و [[امام علی علیه السلام|على بن ابی طالب]] همسفر و مانوس بودیم و در آن چند روزى که در عشیره توقف داشتیم روزى على بن ابى طالب به من گفت: بیا تا به تماشاى بنى مدلج که در نخلستان در آن نزدیکى کار مى کردند برویم و من با او به آن نزدیکى رفتیم و هم چنان که نشسته بودیم و کار آن ها را تماشا مى کردیم خوابمان گرفت و هر دو برخاسته زیر نخله خرما و روى شن هاى نرمى که آن جا بود خوابیدیم. |
| − | هنگامى به خود | + | هنگامى به خود آمدیم که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله بالاى سر ما ایستاده بود و ما را با پاى خود حرکت مى داد، من و على بن ابی طالب که سر و رویمان خاک آلود شده بود برخاسته و در برابر آن حضرت ایستادیم، پیغمبر اسلام که سر و صورت خاک آلود على را دید فرمود: اى [[ابوتراب]] این چه حالى است؟ <ref> البته برای این [[کنیه]] سببهای دیگری نیز گفته شده است. رجوع شود به مقاله «[[ابوتراب]]» در همین دانشنامه. </ref> و سپس فرمود: آیا شما را از بدبخت ترین و شقى ترین مردم آگاه نکنم که آن ها کیان اند؟ عرض کردیم: چرا یا رسول الله! فرمود: یکى همان پى کننده ناقه ([[حضرت صالح علیه السلام|صالح]]) است - سپس در حالى که اشاره به [[امام علی علیه السلام|علی بن ابی طالب]] مى کرد فرمود: - و دیگرى آن کسى است که بر سر تو ضربت مى زند و محاسن تو را از آن رنگین مى سازد.<ref> زندگانى محمد(ص)/ترجمه سیره ابن هشام،ج۱،ص:۳۹۶ </ref> |
| − | |||
| − | عرض | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * قمی، | + | |
| − | *زندگانى محمد(ص) | + | *شیخ عباس قمی، [[منتهی الامال]]. |
| − | * | + | *زندگانى محمد(ص) پیامبر اسلام، ابن هشام (م ۲۱۸)، ترجمه سید هاشم رسولى، تهران، انتشارات کتابچى، چ پنجم، ۱۳۷۵ش. |
| + | *مغازى، تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، محمد بن عمر واقدى (م ۲۰۷)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، مرکز نشر دانشگاهى، ۱۳۶۹ش. | ||
{{غزوات پیامبر اکرم}} | {{غزوات پیامبر اکرم}} | ||
[[رده:غزوات پیامبر اکرم]] | [[رده:غزوات پیامبر اکرم]] | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۱
پس از غزوه بواط، غزوه ذوالعشیره پیش آمد. به پیامبر (صلى الله علیه و آله) خبر رسیده بود که کاروان مجهزى که قریش اموال خود را در آن جمع کرده‌اند از مکه بیرون آمده و آهنگ شام دارد. البته در این غزوه ملاقات و جنگی بین طرفین شکل نگرفت.
| غزوه ذوالعشیره | |
| زمان | جمادى الاولى سال دوم هجرت |
| مکان | عشیره در راه نقب بنی دینار |
| غزوه قبلی | غزوه بواط |
| غزوه بعدی | غزوه بدر |
| علت غزوه | تعقیب کاروان ابوسفیان توسط مسلمانان |
| نتیجه | فرار کاروان ابوسفیان |
| دوطرف درگیری و تعداد آنها | |
| مسلمانان
۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر |
کفار قریش |
| فرماندهان | |
| رسول خدا(ص) | ابوسفیان |
| پرچم داران | |
| امام علی(ع) | ــــــ |
| تلفات | |
| ــــــ | ــــــ |
| گفته شده در این غزوه به امیرالمؤمنین (ع) لقب ابوتراب داده شد. | |
غزوه عشیره
پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در ماه جمادی الاول - سال دوم هجرت - ابا سلمة بن عبدالاسد را در مدینه منصوب فرمود و خود با گروهى از مهاجرین از شهر بیرون آمد و راه «نقب بنى دینار» را پیش گرفته و همچنان تا جایى به نام «عشیره» براند و در آن جا توقف کرد.[۱] و عُشَیره نام موضعى است از براى «بنى مدلج» به «ینبع» در میان مکه و مدینه.
و آن چنان است که رسول خدا (صلى الله علیه و آله) شنید که ابوسفیان با جماعتى از قریش به جهت تجارت مسافر شام هستند.[۲] پیامبر (صلى الله علیه و آله) به منظور حمله به کاروانهاى قریش یاران خود را فرا خواند، و همراه یکصد و پنجاه -و به قولى دویست- نفر بیرون آمد. پس به ارض ذوالعُشیره رسید ولی ابوسفیان را ملاقات نفرمود، لکن بزرگان بنى مدلج که در نواحى ذوالعشیره بودند به خدمت آن حضرت رسیدند و کار بر مصالحه و مهادنه نهادند. پیامبر اکرم تا چند روز از ماه جمادی الثانی را نیز در آن جا ماند.
دادن کنیه ابوتراب به امیرالمؤمنین
ابن هشام و دیگران از عمار بن یاسر نقل کرده اند که گفته است: در غزوه عشیره من و على بن ابی طالب همسفر و مانوس بودیم و در آن چند روزى که در عشیره توقف داشتیم روزى على بن ابى طالب به من گفت: بیا تا به تماشاى بنى مدلج که در نخلستان در آن نزدیکى کار مى کردند برویم و من با او به آن نزدیکى رفتیم و هم چنان که نشسته بودیم و کار آن ها را تماشا مى کردیم خوابمان گرفت و هر دو برخاسته زیر نخله خرما و روى شن هاى نرمى که آن جا بود خوابیدیم.
هنگامى به خود آمدیم که رسول خدا صلی الله علیه و آله بالاى سر ما ایستاده بود و ما را با پاى خود حرکت مى داد، من و على بن ابی طالب که سر و رویمان خاک آلود شده بود برخاسته و در برابر آن حضرت ایستادیم، پیغمبر اسلام که سر و صورت خاک آلود على را دید فرمود: اى ابوتراب این چه حالى است؟ [۳] و سپس فرمود: آیا شما را از بدبخت ترین و شقى ترین مردم آگاه نکنم که آن ها کیان اند؟ عرض کردیم: چرا یا رسول الله! فرمود: یکى همان پى کننده ناقه (صالح) است - سپس در حالى که اشاره به علی بن ابی طالب مى کرد فرمود: - و دیگرى آن کسى است که بر سر تو ضربت مى زند و محاسن تو را از آن رنگین مى سازد.[۴]
پانویس
منابع
- شیخ عباس قمی، منتهی الامال.
- زندگانى محمد(ص) پیامبر اسلام، ابن هشام (م ۲۱۸)، ترجمه سید هاشم رسولى، تهران، انتشارات کتابچى، چ پنجم، ۱۳۷۵ش.
- مغازى، تاریخ جنگهاى پیامبر(ص)، محمد بن عمر واقدى (م ۲۰۷)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، مرکز نشر دانشگاهى، ۱۳۶۹ش.
| غزوات پیامبر اکرم (ص) | ||||||
| 2 هجری | غزوه ودّان * غزوه بواط * غزوه عشيره * غزوه كدر * غزوه بنى قينقاع * غزوه سويق | |||||
| 3 هجری | غزوه بدر * غزوه غطفان * غزوه احد * غزوه حمراء الأسد | |||||
| 4 هجری | غزوه بنى نضير * غزوه ذات الرقاع * غزوه بدر الموعد | |||||
| 5 هجری | غزوه دومة الجندل * غزوه خندق یا احزاب * غزوه بنى قريظه | |||||
| 6 هجری | غزوه بنى لحيان * غزوه ذى قرد * غزوه بنى مصطلق * غزوه حديبيه | |||||
| 7 هجری | غزوه خيبر | |||||
| 8 هجری | غزوه فتح مكه * غزوه حنين * غزوه طائف | |||||
| 9 هجری | غزوه تبوك | |||||
