ابوبصیر مرادی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | مشهور به | + | لیث بن البخترى مشهور به ابوبصیر مرادى، از راویان بزرگ و عالیقدر [[شیعه]] است. او قبل از سال ۱۸۳هـ. زنده بوده است. |
| − | + | [[قاضی نورالله شوشتری|قاضى نورالله]] در «[[مجالس المؤمنین (کتاب)|مجالس]]» در ترجمه او گفته: در کتاب «[[خلاصة الاقوال (کتاب)|خلاصه]]» مذکور است که کنیه او ابوبصیر و ابومحمد است و از راویان امامین الهمامین [[امام باقر علیه السلام|محمد بن على الباقر]] و [[امام صادق علیه السلام|جعفر بن محمدالصادق]] علیهماالسلام بوده و حضرت امام محمدباقر علیه السلام در شأن او فرموده که «بَشِّرِ الْمُخْبِتینَ بِالْجَنَّةِ؛ بشارت است آن کسانى را که خشوع از براى خدا مى‌کنند به دخول جنت» و از آن جمله (لیث) خواهد بود. | |
| − | و | + | و در کتاب خلاصه از [[اختیار معرفة الرجال (کتاب)|مختار کشى]] از [[جمیل بن دراج|جمیل بن دراج]] روایت نموده که گفت از حضرت امام جعفر علیه السلام شنیدم که مى‌فرمود: «بَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ بِالْجَنَّةِ بُرَیدُ بْنُ مُعاوِیةِ الْعجلى وَ اَبُوبَصیر لَیثُ بْن الْبَخْتَرى الْمُرادى وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ وَ زُرارَةٌ نُجَباءُ اُمَناءُاللّهِ عَلى حَلالِهِ وَ حَرامِهِ لَوْلا هؤُلاءِ لاَنْقَطَعَتْ آثارُ النَّبُوَةِ وَانْدَرَسَتْ».<ref> مجالس المؤمنین، ۱/۳۳۸؛ رجال حلى، ص ۱۳۶؛ رجال کشى، ۱/۴۰۰.</ref> |
| − | + | وی شخصیتی است که [[محمد بن مسلم ثقفی کوفی|محمد بن مسلم]] با همه عظمت در راه [[مکه]] به اتفاق جمعی از یاران به او اقتدا کرد و [[نماز]] را به امامت او به جای آورد.<ref>فروع الکافی، ج۱، ص۸۹؛ وسائل الشیعة، ج۴، ص۹۷۳.</ref> او کتابی داشته است که جمعی از راویان آن را روایت می کنند.<ref>رجال النجاشی، ص۳۲۱، شماره ۸۷۶.</ref> راویان بسیاری از ابوبصیر روایت می کنند، از آن جمله اند: ابوجمیله مُفضل بن صالح اسدی، [[عبدالله بن مسکان]]، [[عبدالله بن بکیر شیبانی|عبدالله بن بکیر]] و عبدالکریم بن عمرو خثعمی. | |
| − | ==پانویس == | + | و ایضا در کتاب [[ابوعمرو کشی|کشى]] مسطور است که ابوبصیر یکى از آن‌ها است که [[اجماع]] نموده‌اند [[امامیه|امامیه]] بر تصدیق او و اقرار کرده اند به [[فقه]] او. |
| + | |||
| + | و از ابوبصیر روایت کرده که گفت: روزى به خدمت حضرت [[امام صادق علیه السلام|امام جعفر صادق]] علیه السلام رفتم، از من پرسیدند که در وقت موت علباء بن درّاع الاسدى حاضر شده بودى؟ گفتم: بلى، و او در آن حال مرا خبر کرد که تو ضامن دخول [[بهشت]] از براى او شده‌اى و از من استدعا کرد که این مضمون را یاد شما آورم، گفتند که راست گفته است، پس من به گریه درآمدم گفتم که جان من فداى تو باد، تقصیر من چیست که قابل این عنایت نشده‌ام مگر پیر سالخورده ضریر البصر منقطع به درگاه دین پناه شما نیستم؟ آن حضرت عنایت نموده فرمودند که از براى تو نیز ضامن بهشت شدم... .<ref> مجالس المؤمنین، ۱/۳۳۹؛ رجال کشى، ۱/۴۰۰.</ref> | ||
| + | |||
| + | البته برخی چون [[ابن غضائری]] و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] مذهب او را مستقیم ندانسته اند، اما به دلیل وثاقت او اعتبار روایی او مورد طعن نیست. | ||
| + | |||
| + | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | حاج شیخ عباس قمی | + | * [[حاج شیخ عباس قمی]]، [[منتهى الآمال (کتاب)|منتهی الآمال]] قسمت دوم، باب نهم: در تاریخ حضرت صادق علیه السلام. |
| + | * [http://www.hawzah.net/fa/article/articleview/5354?ParentID=78491 ناصر باقری بیدهندی، اصحاب اجماع، فصلنامه علوم حدیث، شماره 9]. | ||
| + | |||
[[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | [[Category:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]] | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۵۹
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
لیث بن البخترى مشهور به ابوبصیر مرادى، از راویان بزرگ و عالیقدر شیعه است. او قبل از سال ۱۸۳هـ. زنده بوده است.
قاضى نورالله در «مجالس» در ترجمه او گفته: در کتاب «خلاصه» مذکور است که کنیه او ابوبصیر و ابومحمد است و از راویان امامین الهمامین محمد بن على الباقر و جعفر بن محمدالصادق علیهماالسلام بوده و حضرت امام محمدباقر علیه السلام در شأن او فرموده که «بَشِّرِ الْمُخْبِتینَ بِالْجَنَّةِ؛ بشارت است آن کسانى را که خشوع از براى خدا مى‌کنند به دخول جنت» و از آن جمله (لیث) خواهد بود.
و در کتاب خلاصه از مختار کشى از جمیل بن دراج روایت نموده که گفت از حضرت امام جعفر علیه السلام شنیدم که مى‌فرمود: «بَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ بِالْجَنَّةِ بُرَیدُ بْنُ مُعاوِیةِ الْعجلى وَ اَبُوبَصیر لَیثُ بْن الْبَخْتَرى الْمُرادى وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ وَ زُرارَةٌ نُجَباءُ اُمَناءُاللّهِ عَلى حَلالِهِ وَ حَرامِهِ لَوْلا هؤُلاءِ لاَنْقَطَعَتْ آثارُ النَّبُوَةِ وَانْدَرَسَتْ».[۱]
وی شخصیتی است که محمد بن مسلم با همه عظمت در راه مکه به اتفاق جمعی از یاران به او اقتدا کرد و نماز را به امامت او به جای آورد.[۲] او کتابی داشته است که جمعی از راویان آن را روایت می کنند.[۳] راویان بسیاری از ابوبصیر روایت می کنند، از آن جمله اند: ابوجمیله مُفضل بن صالح اسدی، عبدالله بن مسکان، عبدالله بن بکیر و عبدالکریم بن عمرو خثعمی.
و ایضا در کتاب کشى مسطور است که ابوبصیر یکى از آن‌ها است که اجماع نموده‌اند امامیه بر تصدیق او و اقرار کرده اند به فقه او.
و از ابوبصیر روایت کرده که گفت: روزى به خدمت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رفتم، از من پرسیدند که در وقت موت علباء بن درّاع الاسدى حاضر شده بودى؟ گفتم: بلى، و او در آن حال مرا خبر کرد که تو ضامن دخول بهشت از براى او شده‌اى و از من استدعا کرد که این مضمون را یاد شما آورم، گفتند که راست گفته است، پس من به گریه درآمدم گفتم که جان من فداى تو باد، تقصیر من چیست که قابل این عنایت نشده‌ام مگر پیر سالخورده ضریر البصر منقطع به درگاه دین پناه شما نیستم؟ آن حضرت عنایت نموده فرمودند که از براى تو نیز ضامن بهشت شدم... .[۴]
البته برخی چون ابن غضائری و نجاشی مذهب او را مستقیم ندانسته اند، اما به دلیل وثاقت او اعتبار روایی او مورد طعن نیست.
پانویس
منابع
- حاج شیخ عباس قمی، منتهی الآمال قسمت دوم، باب نهم: در تاریخ حضرت صادق علیه السلام.
- ناصر باقری بیدهندی، اصحاب اجماع، فصلنامه علوم حدیث، شماره 9.
