وجاده (علم الحدیث): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | + | «وَجاده»، مصدر جعلى (مولد) از فعل «وَجَد» بوده و یکی از روش های [[تحمل حدیث]] است. در این قسم، طالب [[حدیث|حديث]]، كتاب يا حديثى به خط [[شیخ (علم الحدیث)|شیخ]] يا يكى از [[مشايخ]] حديثی بيابد و يقين كند كه به خط اوست، يا اين كه كتاب معروفى با تصحيح و مقابله شيخ بيابد. | |
| − | گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،<ref>اين منع از بزرگان فرقه مالكيه نقل شده است | + | گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،<ref>اين منع از بزرگان فرقه مالكيه نقل شده است (تقريب).</ref> ولى بيشتر محدثين و فقهاى فريقين، نقل احاديث كتب صحاح فريقين را كه انتساب آن به مؤلفين يقينى باشد، جايز دانسته اند. منتها بايد هنگام تحديث بگويد: «وجدتُ بخط فلان. أو فى كتاب صححه فلان كذا». |
| − | گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ | + | گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ «حدّثنى» و «أخبرنى» و مانند آن را جايز ندانسته اند، وگرنه نقل از كتب معروف حديث كه مصحح و مورد اعتماد باشد، بدون اشكال است، منتها بعضى فرموده اند: چنانچه راوى وثوق و اعتماد به صحت نسخه دارد، مى تواند بگويد: قال فلان، ولى در صورتى كه نسخه كاملاً مورد اعتماد نباشد، مى بايست بگويد: (بلغنى عن فلان. او وجدت فى نسخة من كتابه).<ref>متاسفانه در زمان ما بدون توجه به صحت و سقم نسخه، حديث را به مصنّف كتاب يا به [[امام]] نسبت مى دهند. در صورتى كه قسمتى از كتب مطبوعه يا نسخه هاى دستنويس خالى از اشتباه و تحريف نيست.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *درایةالحدیث، کاظم مدیرشانه‌چی، ص 127-128. | |
{{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | {{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | ||
[[رده:طرق تحمل حدیث]] | [[رده:طرق تحمل حدیث]] | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۰
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«وَجاده»، مصدر جعلى (مولد) از فعل «وَجَد» بوده و یکی از روش های تحمل حدیث است. در این قسم، طالب حديث، كتاب يا حديثى به خط شیخ يا يكى از مشايخ حديثی بيابد و يقين كند كه به خط اوست، يا اين كه كتاب معروفى با تصحيح و مقابله شيخ بيابد.
گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،[۱] ولى بيشتر محدثين و فقهاى فريقين، نقل احاديث كتب صحاح فريقين را كه انتساب آن به مؤلفين يقينى باشد، جايز دانسته اند. منتها بايد هنگام تحديث بگويد: «وجدتُ بخط فلان. أو فى كتاب صححه فلان كذا».
گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ «حدّثنى» و «أخبرنى» و مانند آن را جايز ندانسته اند، وگرنه نقل از كتب معروف حديث كه مصحح و مورد اعتماد باشد، بدون اشكال است، منتها بعضى فرموده اند: چنانچه راوى وثوق و اعتماد به صحت نسخه دارد، مى تواند بگويد: قال فلان، ولى در صورتى كه نسخه كاملاً مورد اعتماد نباشد، مى بايست بگويد: (بلغنى عن فلان. او وجدت فى نسخة من كتابه).[۲]
پانویس
منابع
- درایةالحدیث، کاظم مدیرشانه‌چی، ص 127-128.
