آیه 55 سوره انعام: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْم...» ایجاد کرد) |
Heidariyan47 (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۸۸: | سطر ۸۸: | ||
10- توبه، تنها يك لفظ نيست، تصميم و اصلاح هم مى‌خواهد. «تابَ وَ أَصْلَحَ» | 10- توبه، تنها يك لفظ نيست، تصميم و اصلاح هم مى‌خواهد. «تابَ وَ أَصْلَحَ» | ||
| − | |||
6: 54 | 6: 54 | ||
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۳۵
| <<54 | آیه 55 سوره انعام | 56>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و همچنین ما آیات را مفصل بیان کنیم (تا حق روشن شود) و تا راه گنهکاران معین و آشکار شود.
و این گونه آیات را بیان می کنیم تا [حق روشن شود و] راه و رسم گناهکاران آشکار گردد.
و اين گونه، آيات [خود] را به روشنى بيان مى‌كنيم تا راه و رسم گناهكاران روشن شود.
و اين چنين آيات را به تفصيل بيان مى‌كنيم، تا راه و رسم مجرمان آشكار گردد.
و این چنین آیات را برمیشمریم، (تا حقیقت بر شما روشن شود،) و راه گناهکاران آشکار گردد.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«نُفَصِّلُ»: از هم جدا می‌سازیم. نمودار و آشکار می‌کنیم. توضیح و تبیین می‌نمائیم. «وَ لِتَسْتَبِینَ»: تا این که روشن و هویدا شود. واو حرف عطف است و فعل (لِتَسْتَبِینَ) را بر فعل مقدّری مانند (لِیَفْهَمُوا) عطف می‌کند. تقدیر چنین است: لِیَفْهَمُوا وَ لِتَسْتَبینَ. «سَبِیلُ»: راه. این واژه به صورت مذکّر و مؤنّث به کار می‌رود.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ «55»
و ما بدين گونه آيات را (براى مردم) به روشنى بيان مى‌كنيم، (تا حقّ آشكار) و راه و رسم گناهكاران روشن شود.
نکته ها
در شأن نزول آيه آمده است، جمعى گنهكار، خدمت پيامبر آمده و گفتند: ما خلاف‌هاى زيادى كرده‌ايم. حضرت ساكت شد. اين آيه نازل شد.
در اين سوره، خداوند دوبار جمله‌ى: «كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» 6: 12 گفته است، يكى براى دلگرم كردن مؤمنان در همين دنيا (همين آيه)، يكى هم در آيه‌ى 12 كه براى معاد است. «كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ» 6: 12
جهالت، قبلا بيان شد كه در حديثى امام صادق فرمود: مراد از «جهالة» جهل به زشتى باطن گناه است كه شامل همه گناهكاران مى‌شود.
پیام ها
1- ايمان زائر پيامبر خدا، از شرايط دريافت لطف الهى است. وَ إِذا جاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآياتِنا فَقُلْ ...
جلد 2 - صفحه 470
2- زيارت پيامبر، راه دريافت لطف خداست. جاءَكَ ... فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ
3- رابطه‌ى رهبر و مردم، بر پايه‌ى انس و محبّت است. إِذا جاءَكَ ... فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ
4- بهترين عبارت تحيّت، «سلام عليكم» است. «فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ» 6: 54
5- تحقير شدن مؤمنان را جبران كنيد. (در آيه‌ى 53 متكبّران با لحن تحقيرآميزى مى‌گفتند: أَ هؤُلاءِ ... ولى در آيه‌ى 54 خداوند آن تحقير را جبران مى‌كند و به پيامبرش دستور سلام كردن به مؤمنان را صادر مى‌كند.) «فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ»
6- «سلام»، شعار اسلام است. بزرگ نيز به كوچك، سلام مى‌كند. «فَقُلْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ»
7- مربّى ومبلّغ، بايد با برخوردى محبّت‌آميز با مردم، به آنان شخصيّت دهد.
«سَلامٌ عَلَيْكُمْ»
8- اگر گناه از روى لجاجت و استكبار نباشد، توبه قابل پذيرش است. «مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءاً بِجَهالَةٍ» 6: 54
9- خداوند، رحمت را بر خويش واجب كرده؛ ولى شرط دريافت آن، عذرخواهى و توبه است. كَتَبَ ... ثُمَّ تابَ
10- توبه، تنها يك لفظ نيست، تصميم و اصلاح هم مى‌خواهد. «تابَ وَ أَصْلَحَ»
6: 54
12- عفو الهى همراه با رحمت است. «غَفُورٌ رَحِيمٌ» (گناهكار نبايد مأيوس شود)
13- روشنگرى نسبت به سيماى مجرمان و راه خطاكاران و اهل توطئه، از اهداف مكتب است. «لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ» 6: 55
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (55)
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ: و همچنان كه تبيين مى‌كنم در اين سوره دلايل توحيد و نبوت را، همچنين تفصيل مى‌دهم آيات قرآن را در وصف مطيعان و عاصيان تا حق ظاهر شده حجت بر عصاة لازم گردد و اهل ايمان انقياد به آن نمايند وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ: و به جهت آنكه روشن گردد راه گناهكاران. يعنى حق از باطل ممتاز شود.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ وَ لِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (55)
ترجمه
و همچنين تفصيل ميدهيم آيتها را و تا روشن شود راه گناهكاران.
تفسير
تفصيل ادلّه و اقامه حجج براى وضوح حق و بيان راه باطل است و همچنين بيان اوصاف مطيعان و عاصيان براى ظهور مقام آنها و بيان راه چاره اينها است كه توبه است و جمله و لتستبين عطف است بر ليظهر الحقّ مقدر كه كلام دلالت بر آن دارد و لفظ سبيل تذكير و تأنيث در آن جائز است و گفته‌اند مراد بيان افتراق راه باطل از راه حق است و اللّه اعلم ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الآيات‌ِ وَ لِتَستَبِين‌َ سَبِيلُ المُجرِمِين‌َ (55)
و همين نحوه براي شما تفصيل ميدهيم آيات را و هراينه ظاهر ميشود براي شما طريقه گنهكاران.
جلد 7 - صفحه 86
و كذلك مشبه و مشبه به يعني همين نحوي که در سابقين از نيكان و بدان بيان كرديم از براي لاحقين هم بيان ميكنيم آيات و نشانه‌هايي نُفَصِّلُ الآيات‌ِ چه آيات تكوينه که عبارت باشد از رفتار با اهل ايمان و تقوي و با كفار و فساق و چه تشريعيه که مطيع و عاصي از هم تميز داده شوند و مؤمن و كافر از هم جدا گردند و چه معجزات باهرات تا حجت بر همه تمام گردد وَ لِتَستَبِين‌َ دو نحوه قرائت شده بتاء و بياء و معتبر همان سياهي قرآن است که با تاء منقوط است و لام در لتستبين لام غايت است و استبانه ظاهر و واضح شدنست سَبِيلُ المُجرِمِين‌َ ممكن است مراد رفتار مجرمين باشد که در راه معصيت و نافرماني و ظلم و اذيت بانبياء و مؤمنين و كفر و طغيان سير ميكنند و روزبروز بر فسق و فجور خود ميافزايند و ممكن است مراد رفتار الهيست نسبت بآنها از حيث نزول بلاء يا ازدياد نعم که معني استدراج باشد و بعيد نيست که شامل هر دو شود براي تنبّه مؤمنين.
تنبيه- مسئله توبه را از معني توبه و شرائط آن و لزوم آن و وجوب قبول توبه و فضيلت آن و زمان توبه در مجلد اول اينکه كتاب صفحه 180 ذكر شده.
برگزیده تفسیر نمونه
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
