عبد الله بن مسلم بن عقیل: تفاوت بین نسخه‌ها
(←رجز عبدالله بن مسلم بن عقیل) |
(ویرایش فنی) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | عبد اللّه ، فرزند [[مسلم بن عقیل]] و مادرش رُقَيّه دختر امام على عليه السلام بود . سنّ او هنگام شهادت ، ۲۶ سال | + | عبد اللّه ، فرزند [[مسلم بن عقیل]] و مادرش رُقَيّه دختر امام على عليه السلام بود. سنّ او هنگام شهادت ، ۲۶ سال گزارش شده است. برخى وى را نخستين شهيدِ خاندان پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) دانسته اند و بر پايه گزارش شمارى از منابع، وى پس از على اكبر عليه السلام به شهادت رسيده است. |
| + | |||
== مادر عبدالله بن مسلم بن عقیل == | == مادر عبدالله بن مسلم بن عقیل == | ||
| − | در نسب | + | در نسب قريش، نام مادر وى، رُقيّه كبرى دختر امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. مادرش امّ حبيب ، صهباى تغلبى نام داشت. او همسر مسلم بن عقيل بود و از وى سه فرزند داشت كه از ميان آنان، عبد اللّه در كربلا شهيد شد |
| − | در تاريخ خليفة بن | + | در تاريخ خليفة بن خيّاط، رُقَيّه، دختر محمّد بن سعيد بن عقيل آمده است . |
== عبد الله اولین کشته اهل بیت در کربلا == | == عبد الله اولین کشته اهل بیت در کربلا == | ||
| − | مقتل الحسين عليه السلام | + | در مقتل الحسين عليه السلام خوارزمى آمده است: هنگامى كه ياران [[امام حسین|حسين]] عليه السلام، كشته شدند و جز خاندانش، يعنى فرزندان [[امام علی|على]] عليه السلام، [[جعفر طیار|جعفر]]، [[عقيل]]و [[امام حسن|حسن]] عليه السلام، و نيز فرزندان خود حسين عليه السلام كسى نمانْد، گِرد هم آمدند و با يكديگر، خداحافظى كردند و عزم جنگ نمودند. نخستين كس از خاندان حسين عليه السلام كه [ براى نبرد ] بيرون آمد. |
| − | البته بنا به نظر مشهور ـ كه نخستين شهيد اهل بيت | + | البته بنا به نظر مشهور ـ كه نخستين شهيد اهل بيت را [[ علی اکبر ]] علیهخ السلام مى دانند بايد اين گونه گفت كه احتمالاً اوّلين شهيد بعد از على اكبر، عبد اللّه بن مسلم بوده است. |
== رجز عبدالله بن مسلم بن عقیل == | == رجز عبدالله بن مسلم بن عقیل == | ||
| − | در مقتل خوارزرمی آمده است عبد اللّه بن مسلم بن عقيل كه به ميدان | + | در مقتل خوارزرمی آمده است: عبد اللّه بن مسلم بن عقيل كه به ميدان آمد، چنين مى خواند: اليَومَ ألقى مُسلِماً وَهوَ أبي وَ فِتيَةً بادوا عَلى دينِ النَّبِيّ لَيسَ كَقَومٍ عُرِفوا بِالكَذِبِلكِن خِيارٌ وكِرامُ النَّسَبِ |
| − | امروز | + | امروز مسلم را مى بينم كه پدرم استو جوان مردانى را كه بر دين پيامبر صلى الله عليه و آله در گذشتند. آنان مانند كسانى نيستند كه به دروغ ، شناخته شده اند بلكه برگزيده و داراى نَسَبى بزرگوارند. |
| − | لأمالى | + | لأمالى صدوق به نقل از عبد اللّه بن منصور ، از امام جعفر صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ـ: پس از هِلال بن حَجّاج ، عبد اللّه بن مُسلم بن عقيل بن ابى طالب ، به ميدان آمد ، در حالى كه چنين مى خواند : أقسَمتُ لا اُقتَلُ إلّا حُرّاوقَد وَجَدتُ المَوتَ شَيئاً مُرّا أكرَهُ أن اُدعى جَباناً فَرّاإنَّ الجَبانَ مَن عَصى وفَرّا |
| − | سوگند خورده ام كه جز به | + | سوگند خورده ام كه جز به آزادگى، كشته نشومگر چه مرگ را تلخ يافته ام. ناپسند مى دارم كه ترسو و گريزان ، خوانده شومترسو ، كسى است كه سر پيچيد و گريخت. |
== مقتل عبدالله بن مسلم بن عقیل == | == مقتل عبدالله بن مسلم بن عقیل == | ||
در الإرشاد آمده است:آن گاه ، مردى از ياران عمر بن سعد ، به نام عمرو بن صَبيح ، تيرى به سوى عبد اللّه بن مسلم بن عقيل ـ كه خدايش بيامرزد ـ ، انداخت عبد اللّه ، دست بر پيشانى اش نهاد تا آن را از تير ، حفظ كند كه تير آمد و كف دستش را به پيشانى اش دوخت و ديگر نتوانست آن را حركت دهد . سپس مردى ديگر ، نيزه اى به او زد كه قلبش را شكافت و او را كُشت . | در الإرشاد آمده است:آن گاه ، مردى از ياران عمر بن سعد ، به نام عمرو بن صَبيح ، تيرى به سوى عبد اللّه بن مسلم بن عقيل ـ كه خدايش بيامرزد ـ ، انداخت عبد اللّه ، دست بر پيشانى اش نهاد تا آن را از تير ، حفظ كند كه تير آمد و كف دستش را به پيشانى اش دوخت و ديگر نتوانست آن را حركت دهد . سپس مردى ديگر ، نيزه اى به او زد كه قلبش را شكافت و او را كُشت . | ||
| − | در تاريخ الطبرى آمده است ـ به نقل از حُمَيد بن مُسلم اَزْدى ـ: عمرو بن صَبيح | + | در تاريخ الطبرى آمده است ـ به نقل از حُمَيد بن مُسلم اَزْدى ـ: عمرو بن صَبيح صُدايى، تيرى به سوى عبد اللّه بن مسلم بن عقيل انداخت . او كفِ دستش را [ براى محفاظت ] بر پيشانى اش نهاد امّا تير، دستش را به پيشانى اش دوخت و نتوانست آن را حركت دهد. سپس تيرى ديگر آمد و قلبش را شكافت. |
== سلام بر عبدلله بن مسلم بن عقیل در زیارت ناحیه == | == سلام بر عبدلله بن مسلم بن عقیل در زیارت ناحیه == | ||
| − | السَّلامُ عَلَى القَتيلِ ابنِ | + | السَّلامُ عَلَى القَتيلِ ابنِ القَتيلِ، عَبدِ اللّهِ بنِ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ، ولَعَنَ اللّهُ قاتِلَهُ عامِرَ بنَ صَعصَعَةَ. (وقيلَ : أسَدَ بنَ مالِكٍ ). |
| − | سلام بر كُشته | + | سلام بر كُشته شده، پسر كُشته شده، عبد اللّه بن مسلم بن عقيل! لعنت خدا بر قاتل او عامِر بن صَعصَعه (و گفته شده: اسد بن مالك)! |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۷:۱۶
عبد اللّه ، فرزند مسلم بن عقیل و مادرش رُقَيّه دختر امام على عليه السلام بود. سنّ او هنگام شهادت ، ۲۶ سال گزارش شده است. برخى وى را نخستين شهيدِ خاندان پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) دانسته اند و بر پايه گزارش شمارى از منابع، وى پس از على اكبر عليه السلام به شهادت رسيده است.
محتویات
مادر عبدالله بن مسلم بن عقیل
در نسب قريش، نام مادر وى، رُقيّه كبرى دختر امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. مادرش امّ حبيب ، صهباى تغلبى نام داشت. او همسر مسلم بن عقيل بود و از وى سه فرزند داشت كه از ميان آنان، عبد اللّه در كربلا شهيد شد
در تاريخ خليفة بن خيّاط، رُقَيّه، دختر محمّد بن سعيد بن عقيل آمده است .
عبد الله اولین کشته اهل بیت در کربلا
در مقتل الحسين عليه السلام خوارزمى آمده است: هنگامى كه ياران حسين عليه السلام، كشته شدند و جز خاندانش، يعنى فرزندان على عليه السلام، جعفر، عقيلو حسن عليه السلام، و نيز فرزندان خود حسين عليه السلام كسى نمانْد، گِرد هم آمدند و با يكديگر، خداحافظى كردند و عزم جنگ نمودند. نخستين كس از خاندان حسين عليه السلام كه [ براى نبرد ] بيرون آمد.
البته بنا به نظر مشهور ـ كه نخستين شهيد اهل بيت را علی اکبر علیهخ السلام مى دانند بايد اين گونه گفت كه احتمالاً اوّلين شهيد بعد از على اكبر، عبد اللّه بن مسلم بوده است.
رجز عبدالله بن مسلم بن عقیل
در مقتل خوارزرمی آمده است: عبد اللّه بن مسلم بن عقيل كه به ميدان آمد، چنين مى خواند: اليَومَ ألقى مُسلِماً وَهوَ أبي وَ فِتيَةً بادوا عَلى دينِ النَّبِيّ لَيسَ كَقَومٍ عُرِفوا بِالكَذِبِلكِن خِيارٌ وكِرامُ النَّسَبِ
امروز مسلم را مى بينم كه پدرم استو جوان مردانى را كه بر دين پيامبر صلى الله عليه و آله در گذشتند. آنان مانند كسانى نيستند كه به دروغ ، شناخته شده اند بلكه برگزيده و داراى نَسَبى بزرگوارند.
لأمالى صدوق به نقل از عبد اللّه بن منصور ، از امام جعفر صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ـ: پس از هِلال بن حَجّاج ، عبد اللّه بن مُسلم بن عقيل بن ابى طالب ، به ميدان آمد ، در حالى كه چنين مى خواند : أقسَمتُ لا اُقتَلُ إلّا حُرّاوقَد وَجَدتُ المَوتَ شَيئاً مُرّا أكرَهُ أن اُدعى جَباناً فَرّاإنَّ الجَبانَ مَن عَصى وفَرّا
سوگند خورده ام كه جز به آزادگى، كشته نشومگر چه مرگ را تلخ يافته ام. ناپسند مى دارم كه ترسو و گريزان ، خوانده شومترسو ، كسى است كه سر پيچيد و گريخت.
مقتل عبدالله بن مسلم بن عقیل
در الإرشاد آمده است:آن گاه ، مردى از ياران عمر بن سعد ، به نام عمرو بن صَبيح ، تيرى به سوى عبد اللّه بن مسلم بن عقيل ـ كه خدايش بيامرزد ـ ، انداخت عبد اللّه ، دست بر پيشانى اش نهاد تا آن را از تير ، حفظ كند كه تير آمد و كف دستش را به پيشانى اش دوخت و ديگر نتوانست آن را حركت دهد . سپس مردى ديگر ، نيزه اى به او زد كه قلبش را شكافت و او را كُشت .
در تاريخ الطبرى آمده است ـ به نقل از حُمَيد بن مُسلم اَزْدى ـ: عمرو بن صَبيح صُدايى، تيرى به سوى عبد اللّه بن مسلم بن عقيل انداخت . او كفِ دستش را [ براى محفاظت ] بر پيشانى اش نهاد امّا تير، دستش را به پيشانى اش دوخت و نتوانست آن را حركت دهد. سپس تيرى ديگر آمد و قلبش را شكافت.
سلام بر عبدلله بن مسلم بن عقیل در زیارت ناحیه
السَّلامُ عَلَى القَتيلِ ابنِ القَتيلِ، عَبدِ اللّهِ بنِ مُسلِمِ بنِ عَقيلٍ، ولَعَنَ اللّهُ قاتِلَهُ عامِرَ بنَ صَعصَعَةَ. (وقيلَ : أسَدَ بنَ مالِكٍ ).
سلام بر كُشته شده، پسر كُشته شده، عبد اللّه بن مسلم بن عقيل! لعنت خدا بر قاتل او عامِر بن صَعصَعه (و گفته شده: اسد بن مالك)!
پانویس
منابع
- ارشاد / ترجمه، شيخ مفيد / مترجم محمدباقر ساعدى خراسانى، انتشارات اسلامية، تهران،1380 ش
- دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ،محمد محمدی ری شهری (طباطبایی نژاد، سید محمود؛ سید طبائی، سید روح الله )،مترجم : مسعودی، عبدالهادی،جلد 7 ، انتشارات دارالحدیث ، قم ، 1388
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
