اسلم ترکی: تفاوت بین نسخهها
جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | '''«اسلم تُرکی»''' غلام ترک زبان [[سیدالشهدا]] علیه السلام و یکى از شهداى [[کربلا]] است. برخى نام او را سلیمان و سلیم هم نوشته اند.<ref>انصارالحسین، ص۵۸.</ref> وى تیرانداز و کماندار بود و کاتب [[امام حسین]] علیه السلام به شمار مى رفت. همچنین قارى [[قرآن]] و آشنا به عربى بود. | |
− | [[روز عاشورا]] | + | [[روز عاشورا]] که اذن میدان گرفت، این گونه [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجز]] مى خواند: |
− | + | البحر من طعنى و ضربى یصطلى * و الجو من سهمى و نبلى یمتلى | |
− | + | اذا حسامى فى یمینى ینجلى * ینشق قلب الحاسد المبجل<ref>مقتل خوارزمى، ج۲، ص۲۴.</ref> | |
+ | دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آنگاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد. | ||
+ | |||
+ | اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه [[کفر|کفر]] حمله کرد و عده زیادی را به [[جهنم]] فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد<ref>بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص۲۷۳.</ref> و گفت: «مَن مثلی و ابن رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.<ref>ابصارالعین، ص۵۳- نفس المهموم، ص۲۹۴ - بحار ۳۰:۴۵.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
− | <references/> | + | <references /> |
− | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * | + | *[[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، جواد محدثی. |
− | * [http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000027906 | + | *[http://www.valiasr-aj.com/sarallah/include/VIEW.php?bankname=LIBLIST&RADIF=0000027906 مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه]، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲. |
− | |||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
− | [[رده:شهدای کربلا]] | + | [[رده:اصحاب امام حسین علیه السلام]][[رده:شهدای کربلا]] |
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۳
«اسلم تُرکی» غلام ترک زبان سیدالشهدا علیه السلام و یکى از شهداى کربلا است. برخى نام او را سلیمان و سلیم هم نوشته اند.[۱] وى تیرانداز و کماندار بود و کاتب امام حسین علیه السلام به شمار مى رفت. همچنین قارى قرآن و آشنا به عربى بود.
روز عاشورا که اذن میدان گرفت، این گونه رجز مى خواند:
البحر من طعنى و ضربى یصطلى * و الجو من سهمى و نبلى یمتلى
اذا حسامى فى یمینى ینجلى * ینشق قلب الحاسد المبجل[۲]
دریا از ضربت نیزه و شمشیرم مى جوشد و آسمان از تیرم پر مى شود، آنگاه که تیغ در کفم آشکار شود، قلب حسود متکبر را مى شکافد.
اسلم دلاورانه جنگید و به سپاه کفر حمله کرد و عده زیادی را به جهنم فرستاد، که بعضی از مورخین تعداد کشتگان توسط او را هفتاد نفر بحساب آورده اند. سرانجام وقتی بر زمین افتاد، امام به بالین او آمد و گریست و چهره بر چهره اش نهاد. اسلم، چشم گشود و حسین علیه السلام را بر بالین خود دید، تبسمى کرد[۳] و گفت: «مَن مثلی و ابن رسول الله واضع خدّه علی خدّی»؛ کیست مثل من که پسر پیغمبر صورت بر صورتم نهاده. با گفتن این جمله از شوق، جان به جان آفرین تسلیم کرد.[۴]
پانویس
منابع
- فرهنگ عاشورا، جواد محدثی.
- مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه، بازیابی: ۱ اسفند ماه ۱۳۹۲.
قبل از واقعه | |||
شرح واقعه |
| ||
پس از واقعه | |||
بازتاب واقعه | |||
وابسته ها |