شعارهای عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
سطر ۱۴: سطر ۱۴:
 
# «ما الامام، الا العامل بالكتاب والآخذ بالقسط والدائن بالحق والحابس نفسه على ذات‌الله‌»<ref>بحارالانوار، ج 44، ص 334.</ref> (امام اين صفات امام راستين را در پاسخ به دعوتنامه‌هاى كوفيان نوشت و توسط مسلم بن عقيل به كوفه فرستاد).
 
# «ما الامام، الا العامل بالكتاب والآخذ بالقسط والدائن بالحق والحابس نفسه على ذات‌الله‌»<ref>بحارالانوار، ج 44، ص 334.</ref> (امام اين صفات امام راستين را در پاسخ به دعوتنامه‌هاى كوفيان نوشت و توسط مسلم بن عقيل به كوفه فرستاد).
 
# «سامضى و ما بالموت عار على الفتى اذا ما نوى حقا و جاهد مسلما»<ref>همان، ص 378.</ref> (شعر از ديگرى است، اما امام حسين‌ علیه السلام آن را در پاسخ به تهديدهاى حر، در مسير كوفه خواند).
 
# «سامضى و ما بالموت عار على الفتى اذا ما نوى حقا و جاهد مسلما»<ref>همان، ص 378.</ref> (شعر از ديگرى است، اما امام حسين‌ علیه السلام آن را در پاسخ به تهديدهاى حر، در مسير كوفه خواند).
# «رضى الله رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه و يوفينا اجر الصابرين‌»<ref>همان، ص 366، اعيان الشيعه، ج 1، ص 539.</ref> (در خطبه‌اى‌ كه هنگام خروج از [[مكه]] ايراد نمود، خطاب به اصحاب و ياران فرمود. در آستانه‌ خروج<ref>همان.</ref> از مكه به سوى كوفه فرمود و راه خونين و آميخته به شهادت را ترسيم فرمود).
+
# «رضى الله رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه و يوفينا اجر الصابرين‌»<ref>همان، ص 366، اعيان الشيعه، ج 1، ص 539.</ref> (در خطبه‌اى‌ كه هنگام خروج از [[مكه]] ايراد نمود، خطاب به اصحاب و ياران فرمود.
 +
#« مَن کانَ باذِلا فینا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطنا عَلی لِقأ اللهِ نَفْسَهُ فَلْیرْحَلْ مَعَنا » <ref>همان</ref> ( در آستانه خروج از مکه به سوی کوفه فرمود و راه خونین و آمیخته به شهادت را ترسیم فرمود ) .
 
# «انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى‌»<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 89.</ref> (در وصيت نامه سيدالشهدا علیه السلام به ‌برادرش محمد حنفيه آمده است كه قبل از خروج به سوى مدينه نوشت).
 
# «انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى‌»<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 89.</ref> (در وصيت نامه سيدالشهدا علیه السلام به ‌برادرش محمد حنفيه آمده است كه قبل از خروج به سوى مدينه نوشت).
 
# «لا اعطيكم بيدى اعطاء الذليل و لا اقر اقرار العبيد (لاافر فرار العبيد)»<ref>مقتل الحسين، مقرم، ص 280.</ref> (در سخنرانى صبح عاشورا، خطاب به نيروهاى دشمن فرمود كه خواستار تسليم شدن آن حضرت بودند).
 
# «لا اعطيكم بيدى اعطاء الذليل و لا اقر اقرار العبيد (لاافر فرار العبيد)»<ref>مقتل الحسين، مقرم، ص 280.</ref> (در سخنرانى صبح عاشورا، خطاب به نيروهاى دشمن فرمود كه خواستار تسليم شدن آن حضرت بودند).
 
# «هيهات منا الذلة، يابى الله ذلك لنا و رسوله والمؤمنون...»<ref>نفس المهموم، ص 131، مقتل خوارزمى، ج 2، ص 7.</ref> (در خطاب به سپاه‌ دشمن فرمود، پس از آن كه خود را سر دوراهى ذلت و شهادت محير ديد).
 
# «هيهات منا الذلة، يابى الله ذلك لنا و رسوله والمؤمنون...»<ref>نفس المهموم، ص 131، مقتل خوارزمى، ج 2، ص 7.</ref> (در خطاب به سپاه‌ دشمن فرمود، پس از آن كه خود را سر دوراهى ذلت و شهادت محير ديد).
 
# «فهل هو الا الموت؟ فمرحبا به‌»<ref>موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام، ص 382.</ref>(در پاسخ عمر سعد كه نامه‌اى به آن حضرت‌ فرستاد و خواستار تسليم شدن بود).
 
# «فهل هو الا الموت؟ فمرحبا به‌»<ref>موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام، ص 382.</ref>(در پاسخ عمر سعد كه نامه‌اى به آن حضرت‌ فرستاد و خواستار تسليم شدن بود).
# «صبرا بنى الكرام، فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس والضراء الى الجنان‌الواسعة والنعيم الدائمة‌»<ref>نفس المهموم، ص 135، معانى الاخبار، ص 288.</ref> (خطاب به ياران فداكار خويش در صبح عاشورا، پس از آن كه تعدادى از اصحابش شهيد شدند كه روز عاشورا هنگام ‌پيكار با<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج ص 68.</ref> سپاه دشمن به عنوان رجز حماسى مى‌خواند و شهادت را بر ننگ تسليم، ترجيح مى‌داد).
+
# «صبرا بنى الكرام، فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس والضراء الى الجنان‌الواسعة والنعيم الدائمة‌»<ref>نفس المهموم، ص 135، معانى الاخبار، ص 288.</ref> (خطاب به ياران فداكار خويش در صبح عاشورا، پس از آن كه تعدادى از اصحابش شهيد شدند كه روز عاشورا هنگام ‌پيكار با سپاه دشمن به عنوان رجز حماسى مى‌خواند و شهادت را بر ننگ تسليم، ترجيح مى‌داد).
 +
#المَوتُ خَیرٌ مِنْ رُکوبِ العارِوَالعارُ اَولی مِنْ دُخُولِ النارِ » <ref>مناقب ، ابن شهرآشوب ، ج 1 ، ص 68 </ref>( که روز عاشورا هنگام پیکار با سپاه دشمن به عنوان رجز حماسی می خواند و شهادت را بر ننگ تسلیم و ننگ را بر آتش دوزخ ، ترجیح می داد ) .
 
# «موت فى عز خير من حياة في ذل‌»<ref>[[بحارالانوار]]، ج 44، ص 192.</ref> (كه مرگ سرخ، به از زندگى ننگين است).  
 
# «موت فى عز خير من حياة في ذل‌»<ref>[[بحارالانوار]]، ج 44، ص 192.</ref> (كه مرگ سرخ، به از زندگى ننگين است).  
 
# «ان لم يكن لكم دين و كنتم لاتخافون المعاد فكونوا احرارا فى دنياكم‌»<ref>همان، ج 45، ص 51.</ref> (در آخرين‌ لحظات پيش از شهادت، وقتى شنيد سپاه كوفه به طرف خيمه‌هاى حرم او حمله‌ كرده‌اند، خطاب به پيروان ابوسفيان چنان فرمود).
 
# «ان لم يكن لكم دين و كنتم لاتخافون المعاد فكونوا احرارا فى دنياكم‌»<ref>همان، ج 45، ص 51.</ref> (در آخرين‌ لحظات پيش از شهادت، وقتى شنيد سپاه كوفه به طرف خيمه‌هاى حرم او حمله‌ كرده‌اند، خطاب به پيروان ابوسفيان چنان فرمود).

نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۴۶

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


برخى از كلمات سیدالشهدا علیه السلام چه در فاصله مدينه تا كربلا و چه در روز عاشورا، داراى پيام هاى مؤثر و ديدگاه هاى الهام‌بخش براى جهاد و كرامت است.

اين سخنان يا در ضمن خطبه‌ها آمده است، يا رجزها و اشعار آن حضرت و حالت ‌شعارى به خود گرفته ‌است. مى‌توان هدف حسينى و انديشه‌ها و روحيه‌هاى عاشورايى را از آنها دريافت و آن ‌فرازهاى فروزان را شعارهاى نهضت عاشورا دانست. برخى از اين شعارها چنين است:

  1. «على الاسلام السلام، اذ بليت الامة براع مثل يزيد»[۱] (اين را در پاسخ مروان در مدينه فرمود كه از آن حضرت مى‌خواست تا با يزيد بيعت كند).
  2. «والله لولم يكن ملجا و لا ماوى لما بايعت ‌يزيد بن معاوية‌»[۲] (در پاسخ برادرش‌ محمد حنفيه فرمود).
  3. «انى لا ارى الموت الا سعادة والحياة مع الظالمين الا برما»[۳] (خطاب به يارانش در كربلا).
  4. «الناس عبيد الدنيا والدين لعق على السنتهم يحوطونه مادرت معايشهم فاذا محصوابالبلاء قل الديانون‌»[۴] (در مسير رفتن به كربلا در منزلگاه ذى حسم).
  5. «الا ترون ان الحق لايعمل به و ان الباطل لايتناهى عنه؟ فليرغب المؤمن في لقاء ربه ‌محقا...»[۵] (در كربلا خطاب به اصحاب خويش فرمود).
  6. «خط الموت على ولد آدم مخط القلادة على جيد الفتاة‌»[۶] (از سخنرانى امام ‌حسين علیه السلام در مكه پيش از خروج به سوى كوفه، در ميان جمعى از خانواده، ياران‌ و شيعيان خويش).
  7. «من راى سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله، ناكثا عهده مخالفا لسنة رسول الله يعمل‌ فى عبادالله بالاثم والعدوان فلم يغير عليه بفعل ولا قول كان حقا على الله ان يدخله‌ مدخله‌»[۷] (در منزلگاه بيضه در مسير كوفه، خطاب به سپاه حر).
  8. «ما الامام، الا العامل بالكتاب والآخذ بالقسط والدائن بالحق والحابس نفسه على ذات‌الله‌»[۸] (امام اين صفات امام راستين را در پاسخ به دعوتنامه‌هاى كوفيان نوشت و توسط مسلم بن عقيل به كوفه فرستاد).
  9. «سامضى و ما بالموت عار على الفتى اذا ما نوى حقا و جاهد مسلما»[۹] (شعر از ديگرى است، اما امام حسين‌ علیه السلام آن را در پاسخ به تهديدهاى حر، در مسير كوفه خواند).
  10. «رضى الله رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه و يوفينا اجر الصابرين‌»[۱۰] (در خطبه‌اى‌ كه هنگام خروج از مكه ايراد نمود، خطاب به اصحاب و ياران فرمود.
  11. « مَن کانَ باذِلا فینا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطنا عَلی لِقأ اللهِ نَفْسَهُ فَلْیرْحَلْ مَعَنا » [۱۱] ( در آستانه خروج از مکه به سوی کوفه فرمود و راه خونین و آمیخته به شهادت را ترسیم فرمود ) .
  12. «انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى‌»[۱۲] (در وصيت نامه سيدالشهدا علیه السلام به ‌برادرش محمد حنفيه آمده است كه قبل از خروج به سوى مدينه نوشت).
  13. «لا اعطيكم بيدى اعطاء الذليل و لا اقر اقرار العبيد (لاافر فرار العبيد)»[۱۳] (در سخنرانى صبح عاشورا، خطاب به نيروهاى دشمن فرمود كه خواستار تسليم شدن آن حضرت بودند).
  14. «هيهات منا الذلة، يابى الله ذلك لنا و رسوله والمؤمنون...»[۱۴] (در خطاب به سپاه‌ دشمن فرمود، پس از آن كه خود را سر دوراهى ذلت و شهادت محير ديد).
  15. «فهل هو الا الموت؟ فمرحبا به‌»[۱۵](در پاسخ عمر سعد كه نامه‌اى به آن حضرت‌ فرستاد و خواستار تسليم شدن بود).
  16. «صبرا بنى الكرام، فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس والضراء الى الجنان‌الواسعة والنعيم الدائمة‌»[۱۶] (خطاب به ياران فداكار خويش در صبح عاشورا، پس از آن كه تعدادى از اصحابش شهيد شدند كه روز عاشورا هنگام ‌پيكار با سپاه دشمن به عنوان رجز حماسى مى‌خواند و شهادت را بر ننگ تسليم، ترجيح مى‌داد).
  17. المَوتُ خَیرٌ مِنْ رُکوبِ العارِوَالعارُ اَولی مِنْ دُخُولِ النارِ » [۱۷]( که روز عاشورا هنگام پیکار با سپاه دشمن به عنوان رجز حماسی می خواند و شهادت را بر ننگ تسلیم و ننگ را بر آتش دوزخ ، ترجیح می داد ) .
  18. «موت فى عز خير من حياة في ذل‌»[۱۸] (كه مرگ سرخ، به از زندگى ننگين است).
  19. «ان لم يكن لكم دين و كنتم لاتخافون المعاد فكونوا احرارا فى دنياكم‌»[۱۹] (در آخرين‌ لحظات پيش از شهادت، وقتى شنيد سپاه كوفه به طرف خيمه‌هاى حرم او حمله‌ كرده‌اند، خطاب به پيروان ابوسفيان چنان فرمود).
  20. «هل من ناصر ينصر ذريته الاطهار؟»[۲۰] «هل من ذاب يذب عن حرم رسول الله؟»[۲۱] (وقتى سيدالشهدا علیه السلام اين نصرت خواهى و استغاثه را بر زبان آورد كه همه ياران و بستگانش شهيد شده بودند).

از مجموعه اين جملات نورانى و حماسى كه شعارهاى حسين‌ علیه السلام در نهضتش‌ به شمار مى‌آيد، تاكيد آن امام بر مفاهيم و ارزش هاى زير به دست مى‌آيد: نابودى اسلام در شرايط سلطه يزيدى، حرمت بيعت با كسى چون يزيد، شرافت مرگ سرخ بر زندگى‌ ذلت بار، اندك بودن انسان هاى راستين در صحنه امتحان، لزوم شهادت طلبى در عصر حاكميت باطل، زينت بودن شهادت براى انسان، تكليف مبارزه با سلطه جور و طغيان، اوصاف پيشواى حق، تسليم و رضا در برابر خواسته خداوند، همراهى شهادت طلبان در مبارزات حق جويانه، حرمت ذلت پذيرى براى آزادگان و فرزانگان مؤمن، پل بودن مرگ‌ براى عبور به بهشت برين، آزادگى و جوانمردى، يارى خواهى از همه و هميشه در راه‌ احقاق حق و...

بقا و جاودانگى عاشورا، در سايه همين تعليمات و آرمانهاست كه در كلام آن حضرت ‌جلوه‌گر است و نهضت هاى ضد ستم و ضد استبداد، همواره از اين پيام ها و درونمايه‌ها الهام‌ گرفته‌اند.

درس آزادى به دنيا داد رفتار حسين بذر همت در جهان افشاند، افكار حسين «گر ندارى دين به عالم، لااقل آزاده باش‌» اين كلام نغز مى‌باشد ز گفتار حسين «مرگ با عزت ز عيش در مذلت بهتر است‌» نغمه‌اى مى‌باشد از لعل دربار حسين.[۲۲]

پانویس

  1. موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام، ص 284.
  2. بحارالانوار، ج 44، ص 329، اعيان الشيعه، ج 1، ص 588.
  3. بحارالانوار، ج 44، ص 381.
  4. تحف العقول (چاپ جامعه مدرسين)، ص 245، بحارالانوار، ج 75، ص 117.
  5. مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 68.
  6. لهوف، ص 53، بحارالانوار، ج 44، ص 366.
  7. وقعة الطف، ص 172، موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام، ص 361.
  8. بحارالانوار، ج 44، ص 334.
  9. همان، ص 378.
  10. همان، ص 366، اعيان الشيعه، ج 1، ص 539.
  11. همان
  12. مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 89.
  13. مقتل الحسين، مقرم، ص 280.
  14. نفس المهموم، ص 131، مقتل خوارزمى، ج 2، ص 7.
  15. موسوعة كلمات الامام الحسين علیه السلام، ص 382.
  16. نفس المهموم، ص 135، معانى الاخبار، ص 288.
  17. مناقب ، ابن شهرآشوب ، ج 1 ، ص 68
  18. بحارالانوار، ج 44، ص 192.
  19. همان، ج 45، ص 51.
  20. ذريعة النجاة، ص 129.
  21. بحارالانوار، ج 45، ص 46.
  22. حسين پيشواى انسانها، ص 70 (شعر از فضل الله صلواتى).

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها