نورالدین حمزه آذری طوسی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
عارف و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به آذرى. وى از پیشوایان تصوف كه نسبش به خاندان سربداران مى‌رسید. | عارف و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به آذرى. وى از پیشوایان تصوف كه نسبش به خاندان سربداران مى‌رسید. | ||
| − | آذرى در اسفراین در ماه آذر متولد شد و به همین جهت آذرى تخلص مى‌كرد. او تیمور و پسرش شاهرخ را مدح مى‌گفت. تا آنكه به درك محضر [[شیخ | + | آذرى در اسفراین در ماه آذر متولد شد و به همین جهت آذرى تخلص مى‌كرد. او تیمور و پسرش شاهرخ را مدح مى‌گفت. تا آنكه به درك محضر [[شیخ محیى الدین غزالى]] نایل گردید و سپس به صحبت [[شاه نعمت اللَّه ولى]] رسید و دوبار پیاده به [[حج]] رفت و یكسال مجاور بیت اللَّه الحرام شد، و چند بار به هند سفر كرد. |
در 832 ق ملازم احمدشاه بهمنى در دكن شد و منصب ملك الشعرایى یافت و به خواست او سرودن «بهمن نامه» را آغاز كرد و چون به [[اسفراین]] بازگشت پیوسته سروده‌هاى خود را براى اتمام «بهمن نامه» به دكن مى‌فرستاد. سپس انزوا را برگزید و بر در خانه هیچ كس نرفت و تنها به مدح [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و بیان مناقب [[اهل بیت]] علیهم السلام پرداخت. | در 832 ق ملازم احمدشاه بهمنى در دكن شد و منصب ملك الشعرایى یافت و به خواست او سرودن «بهمن نامه» را آغاز كرد و چون به [[اسفراین]] بازگشت پیوسته سروده‌هاى خود را براى اتمام «بهمن نامه» به دكن مى‌فرستاد. سپس انزوا را برگزید و بر در خانه هیچ كس نرفت و تنها به مدح [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و بیان مناقب [[اهل بیت]] علیهم السلام پرداخت. | ||
| − | آذرى در اسفراین بقع و رباطها ساخت. مزار وى در اسفرین است. از آثار او: «[[جواهر الاسرار]]»، مشتمل بر چند علم؛ «طغراى همایونى»؛ «عجایب الدنیا»؛ مثنوى «سعى الصفا»، در [[مناسك حج]]؛ | + | آذرى در اسفراین بقع و رباطها ساخت. مزار وى در اسفرین است. از آثار او: «[[جواهر الاسرار]]»، مشتمل بر چند علم؛ «طغراى همایونى»؛ «عجایب الدنیا»؛ مثنوى «سعى الصفا»، در [[مناسك حج]]؛ دیوان شعر كه اكثراً [[قصیده|قصاید]] است در منقبت عترت پیامبر صلی الله علیه و آله. |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۵۷
نورالدین حمزه آذری طوسی
قرن:9
(866 /864-784 ق)
عارف و شاعر، متخلص به آذرى. وى از پیشوایان تصوف كه نسبش به خاندان سربداران مى‌رسید.
آذرى در اسفراین در ماه آذر متولد شد و به همین جهت آذرى تخلص مى‌كرد. او تیمور و پسرش شاهرخ را مدح مى‌گفت. تا آنكه به درك محضر شیخ محیى الدین غزالى نایل گردید و سپس به صحبت شاه نعمت اللَّه ولى رسید و دوبار پیاده به حج رفت و یكسال مجاور بیت اللَّه الحرام شد، و چند بار به هند سفر كرد.
در 832 ق ملازم احمدشاه بهمنى در دكن شد و منصب ملك الشعرایى یافت و به خواست او سرودن «بهمن نامه» را آغاز كرد و چون به اسفراین بازگشت پیوسته سروده‌هاى خود را براى اتمام «بهمن نامه» به دكن مى‌فرستاد. سپس انزوا را برگزید و بر در خانه هیچ كس نرفت و تنها به مدح پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و بیان مناقب اهل بیت علیهم السلام پرداخت.
آذرى در اسفراین بقع و رباطها ساخت. مزار وى در اسفرین است. از آثار او: «جواهر الاسرار»، مشتمل بر چند علم؛ «طغراى همایونى»؛ «عجایب الدنیا»؛ مثنوى «سعى الصفا»، در مناسك حج؛ دیوان شعر كه اكثراً قصاید است در منقبت عترت پیامبر صلی الله علیه و آله.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص21.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
