آیه ۱ احزاب: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد 1 لینک) |
|||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
==نزول== | ==نزول== | ||
| − | «[[شیخ طوسى]]» گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به [[مدینه]] آمده بر [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.<ref> صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة | + | «[[شیخ طوسى]]» گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به [[مدینه]] آمده بر [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.<ref> صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و [[عکرمة بن ابی جهل]] و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از [[جنگ احد]] به [[مدینه]] آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند و قبلاً هم امان خواسته بودند و می‌خواستند با [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان ما یعنى لات و عزّى و منوة صرفنظر کن و بگو که آن‌ها شفاعت کننده هستند. از براى کسى که آن‌ها را بپرستند ما نیز تو را وامى گذاریم و با خداى تو کارى نخواهیم داشت، این موضوع بر پیامبر گران آمد. عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه اجازه بده آن‌ها را به قتل برسانم. پیامبر فرمود: من به آن‌ها امان داده ام سپس دستور فرمود: از مدینه خارج گردند و این آیه نازل گردید، و نیز گویند: درباره طائفه اى از ثقیف نازل شده که یک چنین موضوعاتى را از پیامبر خواسته بودند.</ref><ref> جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که اهل مکه مانند ولید بن مغیرة و شیبة بن ربیعة از پیامبر خواسته بودند که از قول و گفتار خود برگردد و مقدارى از اموال آن‌ها را پس بدهد و منافقین و یهودیان نیز پیامبر را ترسانیده بودند که اگر از گفتار خود برنگردد او را به قتل رسانند سپس این آیه نازل شد.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۴۳
متن آیه
ترجمه
ای پیامبر، از خدا بترس و از کافران و منافقان اطاعت مکن زیرا خدا دانا و حکیم است.
نزول
«شیخ طوسى» گویند: سبب نزول آیه چنین بوده که ابوسفیان با جماعتى از کفار به مدینه آمده بر رسول خدا صلى الله علیه و آله وارد شدند و چند چیز از وى خواسته بودند و مسلمین قصد کرده بودند که آن‌ها را به قتل برسانند سپس این آیه نازل گردید.[۱][۲]
پانویس
- ↑ صاحب مجمع البیان گوید: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة بن ابی جهل و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از جنگ احد به مدینه آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند و قبلاً هم امان خواسته بودند و می‌خواستند با رسول خدا صلى الله علیه و آله سخن بگویند. لذا با همراهى عبدالله بن ابى و عبدالله بن ابى سرح و طعمة بن ابیرق نزد پیامبر آمده و گفتند: یا محمد از ذکر نام خدایان ما یعنى لات و عزّى و منوة صرفنظر کن و بگو که آن‌ها شفاعت کننده هستند. از براى کسى که آن‌ها را بپرستند ما نیز تو را وامى گذاریم و با خداى تو کارى نخواهیم داشت، این موضوع بر پیامبر گران آمد. عمر بن الخطاب گفت: یا رسول اللّه اجازه بده آن‌ها را به قتل برسانم. پیامبر فرمود: من به آن‌ها امان داده ام سپس دستور فرمود: از مدینه خارج گردند و این آیه نازل گردید، و نیز گویند: درباره طائفه اى از ثقیف نازل شده که یک چنین موضوعاتى را از پیامبر خواسته بودند.
- ↑ جویبر از ضحاک او از ابن عباس نقل نماید که اهل مکه مانند ولید بن مغیرة و شیبة بن ربیعة از پیامبر خواسته بودند که از قول و گفتار خود برگردد و مقدارى از اموال آن‌ها را پس بدهد و منافقین و یهودیان نیز پیامبر را ترسانیده بودند که اگر از گفتار خود برنگردد او را به قتل رسانند سپس این آیه نازل شد.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 619.
پیوندها
