احادیث رسول خدا درباره سید الشهدا: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ احادیث پیامبر (ص) درباره امام حسین (علیه السلام) را به احادیث رسول خدا درباره سید الشهدا منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۸
برخی احادیث نقل شده از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) درباره امام حسین (علیه‌السلام) چنین است:
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «أَنَا سَیدُ النَّبِیینَ وَ عَلِی بْنُ أَبِی طَالِبٍ سَیدُ الْوَصِیینَ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ...». من سید پیغمبرانم و على بن ابى طالب سید اوصیاء است و حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت هستند.[۱]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «الولدُ رَیحانةٌ و رَیحانَتای الحسنُ و الحسین». فرزند مانند گل است و دو گل من، حسن و حسین هستند.[۲]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «الحسن و الحسین ابنی من أحبّهما أحبّنی و من أحبّنی أحبّه اللّه و من أحبّه اللّه أدخله الجنّة و من أبغضهما أبغضنی و من أبغضنی أبغضه اللّه و من أبغضه اللّه أدخله النار على وجهه». حسن و حسین دو فرزند من هستند، هر که آنان را دوست بدارد مانند این است که مرا دوست داشته باشد و هر کس مرا دوست داشته باشد خداوند را دوست داشته است و کسانى که خدا را دوست داشته باشد به بهشت داخل خواهند شد؛ و کسانى که بغض آنان را در دل داشته باشد مرا دشمن داشته و کسانى که دشمن من باشند خداوند دشمن آنها است و دشمنان خداوند به جهنم افکنده خواهند شد.[۳]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «الحسنُ و الحسینُ امامان قاماً أو قَعداً». حسن و حسین در همه احوال امام و پیشوایند؛ چه بایستند و چه بنشینند.[۴]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «مَنْ أَرَادَ أَنْ یتَمَسَّک بِعُرْوَةِ اللَّهِ الْوُثْقَى الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِی کتَابِهِ فَلْیوَالِ عَلِی بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَینَ، فَإِنَّ اللَّهَ یحِبُّهُمَا مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ». هر که مى خواهد به ریسمان محکم الهی که خدای تعالی در قرآن از آن یاد کرده چنگ بزند باید على بن ابى طالب و حسن و حسین را دوست بدارد زیرا که خداوند متعال از فوق عرش این دو را دوست دارد.[۵]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «حسین مِنّی و أنا مِنْ حسین، أحَبَّ اللهُ من أحَبَّ حسیناً؛ من از حسین هستم و حسین از من است. خداوند دوست دارد هر آن کس را که حسین را دوست داشته باشد».[۶]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «أَنَا وَ عَلِی وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ وَ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَینِ مُطَهَّرُونَ مَعْصُومُونَ». من و علی و حسن و حسین و نه فرزند حسین مطهر و منزه از گمراهی و اشتباه و معصیت هستیم.[۷]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «ان الحسین باب من أبواب الجنة». بى گمان حسین درى از درهاى بهشت است.[۸]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «مَن عانَدَه، حرّم الله علیه رائحة الجنة». کسى که با او (حسین) عناد ورزد، خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.[۹]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «یا فاطمة! کل عین باکیه یوم القیامة الا عین بکت علی مصاب الحسین فانها ضاحکة مستبشرة بنعیم الجنة». فاطمه! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.[۱۰]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «ان لقتل الحسین علیه السلام حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا». برای شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایی در دلهای مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی شود.[۱۱]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «... إِلَى اللَّهِ أَشْکو أَعْدَاءَهُمْ مِنْ أُمَّتِی الْمُنْکرِینَ لِفَضْلِهِمُ الْقَاطِعِینَ فِیهِمْ صِلَتِی وَ ایمُ اللَّهِ لَتُقْتَلَنَّ ابْنِی بَعْدِی الْحُسَینُ لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی». ... من از دشمنان (على بن ابى‌طالب و اوصیاء از فرزندانش) به خدا شکوه کنم که منکر فضل آنها هستند و قطع خدمت و دیدار از آنها کنند و به خدا که پس از من فرزندم حسین کشته شود و خدا شفاعتم را از آنها دریغ دارد.[۱۲]
- قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة». پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله مى‌فرماید: کربلا پاک‌ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‌‌ها است والحق که کربلا از بساط هاى بهشت است.[۱۳]
- قال رسول الله صلى الله علیه و آله: «یقبر ابنى بأرض یقال لها کربلا هى البقعة التى کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التى علیها المؤمنین الذین آمنوا مع نوح فى الطوفان». پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: پسرم حسین در سرزمینى به خاک سپرده مى‌شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازى که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.[۱۴]
پانویس
- ↑ الأمالی، شیخ صدوق، ص ۵۵۸.
- ↑ عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج۲، ص۲۷.
- ↑ طبرسی، إعلام الورى بأعلام الهدى، ج ۱، ص ۴۳۲.
- ↑ بحارالانوار، ۴۳/۲۹۱ و ۴۴/۲.
- ↑ کامل الزیارات، جعفر بن محمد قولویه، ص ۵۰.
- ↑ کامل الزیارات، ۵۲؛ سنن ترمذى ۲/۳۰۷؛ کنزالعمال ۶/۲۲۱؛ مجمع الزوائد، هیثمی، ۹/۱۸۶.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج۱، ص ۲۸۰.
- ↑ احقاق الحق، ۹/۲۰۲.
- ↑ بحارالانوار، ۳۵/۴۰۵؛ احقاق الحق، ۹/۲۰۲.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۹۳.
- ↑ جامع احادیث الشیعه، ج۱۲، ص۵۵۶.
- ↑ الأمالی، شیخ صدوق، ص ۳۶.
- ↑ کامل الزیارات، ص ۲۶۴؛ بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۱۵.
- ↑ کامل الزیارات، ص۲۶۹، باب ۸۸، ح۸.
منابع
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
