حسین شفیعی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←حوزه تدریس) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
عارف عامل حکیم وارسته استاد حسين شفيعى در سال 1302 شمسى در شهر [[اصفهان]] به دنيا آمد و به سال 1378 چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان آرام گرفت. | عارف عامل حکیم وارسته استاد حسين شفيعى در سال 1302 شمسى در شهر [[اصفهان]] به دنيا آمد و به سال 1378 چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان آرام گرفت. | ||
[[پرونده:Shafia1.jpg|left]] | [[پرونده:Shafia1.jpg|left]] | ||
| − | ==تحصیلات== | + | ==تحصیلات و استادان== |
| − | حسين شفيعى معارف متداول اسلامى، از [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[منطق]] و [[فقه]] و [[علم کلام|كلام]] و [[فلسفه]] را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصيل كرده و از خرمن هريك خوشه‌ها چيده بود. الفيه ابن مالك و سيوطى و مغنى در صرف و نحو را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدريس مى‌نمود. مطوّل تفتازانى در [[علم معانی|معانى]] و [[علم بیان|بيان]] و كتاب شمسيه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود. با دنياى فقه و [[اصول فقه|اصول]] آشنايى كامل داشت و كتابهاى معمول در اين علوم مثل تبصره [[علامه حلی|علامه]]، [[مختصر النافع (کتاب)|مختصرالنافع]] [[محقق حلی|محقق حلّى]]، [[شرح لمعه]] و شرح كبير (رياض) تا [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانين]] [[میرزای قمی|ميرزاى قمى]] و [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم‌الاصول]] و [[مکاسب (کتاب)|مكاسب]] [[شیخ مرتضی انصاری|شيخ انصارى]] را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد. | + | حسين شفيعى معارف متداول اسلامى، از [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[منطق]] و [[فقه]] و [[علم کلام|كلام]] و [[فلسفه]] را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصيل كرده و از خرمن هريك خوشه‌ها چيده بود. |
| + | |||
| + | وی مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، [[حکمت]] و [[فلسفه]] را نزد حكيم و عارف و [[فقیه|فقيه]] بزرگوار آيت‌اللّه [[حاج آقا رحیم ارباب |حاج آقا رحيم ارباب]] (م، 1396 ق) و متكلم و حكيم معروف [[اصفهان]] مرحوم صدرالدين هاطلى كوپائى (م، 1372 ق) و [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص الحکم]] [[محیی الدین ابن عربی|محی الدین عربی]] را نزد فيلسوف و عارف وارسته مرحوم شيخ اسداللّه ايزدگشسب (م، 1366 ق) و همچنین از اصولى و متكلم بزرگ مرحوم حاج حيدرعلى خان برومند و مخصوصا از حوزه درس پربركت فقيه و عارف وارسته آيت‌اللّه [[ميرزا على آقا شيرازى |حاج ميرزا على‌آقا شيرازى]] اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ويژه از درس [[نهج البلاغة|نهج‌البلاغه]] آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید. | ||
| + | |||
| + | استاد حسین شفیعی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم ذو الریاستین، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی. | ||
| + | |||
| + | سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نورالدین شیرازی، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت الله مرعشی]]، [[آیت الله بروجردی]]، شیخ محمدحسن نجف آبادی، آقا میرزا محمد درچه ای. | ||
| + | |||
| + | ==آثار و تألیفات== | ||
| + | مرحوم شفیعی مانند استادان خود بیشتر به تألیف کتب انفسی می پرداخت و اکثر اوقات گرانبهای خود را صرف خدمت به خلق و تدریس و تربیت شاگردان می کرد. او معتقد بود کتاب برای [[انسان]] شدن کم نیست، آنچه مسلمانان احتیاج دارند کتاب نیست، عمل کردن به وظایف مورد نیاز آنان است تا دردهای ظاهر و باظن مردم التیام پیدا کند. با این حال به مناسبتهایی مطالبی نگاشته است، از جمله: | ||
| + | |||
| + | #بهجة الطالبین، در [[منطق]] | ||
| + | #نور الیقین، در شرح [[خطبه متقین]] از [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] | ||
| + | #تجلی فضیلت، در دو جلد که توسط عالم بزرگ حاج سید ابوالفضل میرلوحی از [[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (کتاب)|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]] جمع آوری شده و توسط استاد شفیعی ترجمه شده است. موضوع جلد اول این کتاب برگزیده ای از فضایل و مناقب [[امیرالمومنین]] علیه السلام از شرح [[ابن ابی الحدید|ابن ابی الحدید معتزلی]] (م، 655 ق) است و موضوع جلد دوم شرحی از وقایع بعد از رحلت [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلی الله علیه و گوشه ای از زندگانی [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] علیه السلام که آن هم برگزیده شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است. | ||
| + | #دارالجنون عشق، [[دیوان (شعر)|دیوان]] اشعار استاد است که به همراه کتاب نورالیقین پس از وفات ایشان به چاپ رسیده است. | ||
| + | #ترجمه دست نوشته [[حاج آقا رحیم ارباب|آیت الله ارباب]] در مورد «لک وحدانیه العدد». (این مکتوب در کتاب آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان چاپ شده است<ref>همان،صفحات 326-328</ref>). | ||
| + | #[[سخن آشنا]]؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه، با مقدمه دکتر سید محمدباقر کتابی. این کتاب درس های نهج البلاغه استاد است که توسط شاگردانشان جمع آوری و تدوین شده است. | ||
| + | |||
| + | ==ویژگی‌های علمی== | ||
| + | استاد حسين شفيعى، الفيه ابن مالك و سيوطى و مغنى در [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدريس مى‌نمود. مطوّل تفتازانى در [[علم معانی|معانى]] و [[علم بیان|بيان]] و كتاب شمسيه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود. | ||
| + | |||
| + | با دنياى فقه و [[اصول فقه|اصول]] آشنايى كامل داشت و كتابهاى معمول در اين علوم مثل تبصره [[علامه حلی|علامه]]، [[مختصر النافع (کتاب)|مختصرالنافع]] [[محقق حلی|محقق حلّى]]، [[شرح لمعه]] و شرح كبير (رياض) تا [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانين]] [[میرزای قمی|ميرزاى قمى]] و [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم‌الاصول]] و [[مکاسب (کتاب)|مكاسب]] [[شیخ مرتضی انصاری|شيخ انصارى]] را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد. | ||
همچنين در علوم عقلى و فلسفى و كلامى مثل كتاب [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجريد]] و [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] [[حاج ملاهادی سبزواری|حاجى سبزوارى]] و [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] رنجها برده بود.<ref>کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا،اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص21.</ref> با سفر به شهرهای [[قم]] و [[تهران]] از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال شریعت و طریقت و مکتب بزرگان [[فلسفه]] و [[عرفان]] بهره ها برد. | همچنين در علوم عقلى و فلسفى و كلامى مثل كتاب [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجريد]] و [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] [[حاج ملاهادی سبزواری|حاجى سبزوارى]] و [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] رنجها برده بود.<ref>کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا،اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص21.</ref> با سفر به شهرهای [[قم]] و [[تهران]] از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال شریعت و طریقت و مکتب بزرگان [[فلسفه]] و [[عرفان]] بهره ها برد. | ||
| − | در اصلاح و [[تهذیب نفس|پرورش نفس]] مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.<ref>حسین شفیعی،وب گاه شهرداری اصفهان.</ref> | + | در اصلاح و [[تهذیب نفس|پرورش نفس]] مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.<ref>حسین شفیعی،وب گاه شهرداری اصفهان.</ref> گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود، ولی به تأسی از استاد خود [[حاج آقا رحیم ارباب]] و ایشان نیز به پیروی از استاد خود [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقایی]] لباس روحانیت نپوشید. |
| − | گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود، ولی به تأسی از استاد خود [[حاج آقا رحیم ارباب]] و ایشان نیز به پیروی از استاد خود [[جهانگیر خان قشقایی]] لباس روحانیت نپوشید. | ||
استاد حسين شفيعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنايى كامل داشت؛ [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوى مولانا]] انيس هميشگى او بود، مطالعه در آثار [[عطار نیشابوری|عطار]]، [[سنائی|سنائى]]، [[سعدی|سعدى]] و مخصوصا [[حافظ شیرازی|حافظ]] سهمى از زندگى روزمره او را اشغال كرده بود.<ref>کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا.اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص 23.</ref> | استاد حسين شفيعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنايى كامل داشت؛ [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوى مولانا]] انيس هميشگى او بود، مطالعه در آثار [[عطار نیشابوری|عطار]]، [[سنائی|سنائى]]، [[سعدی|سعدى]] و مخصوصا [[حافظ شیرازی|حافظ]] سهمى از زندگى روزمره او را اشغال كرده بود.<ref>کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا.اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص 23.</ref> | ||
| − | استاد مسلم [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] و حافظ آن بود، با نهج البلاغه مولا [[امیرالمومنین]] علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگی اش را بر اساس آن قرار داده بود. | + | حسین شفیعی استاد مسلم [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] و حافظ آن بود، با نهج البلاغه مولا [[امیرالمومنین]] علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگی اش را بر اساس آن قرار داده بود. |
| + | |||
وی کتابشناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش، جلد، سبک و ..... بود.<ref>اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، چاپ اول، 1383،ص343. </ref> | وی کتابشناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش، جلد، سبک و ..... بود.<ref>اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، چاپ اول، 1383،ص343. </ref> | ||
از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر [[اصفهان]] بود که با همکاری شهردار وقت، آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک [[تخت فولاد]] اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است، زیارت گاه اهل دل و معنا است. | از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر [[اصفهان]] بود که با همکاری شهردار وقت، آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک [[تخت فولاد]] اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است، زیارت گاه اهل دل و معنا است. | ||
| − | == | + | ==حوزه تدریس== |
| − | + | بیشترین تلاش مرحوم حسین شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى طولانى، خانه خود را محل تدريس قرار داده بود، هر روز چندين درس مى‌داد؛ براى خانم ها جدا و براى آقايان هم جدا تدريس مى‌نمود. | |
| − | + | گاهى از كتب [[عرفان]] مثل منازل السائرين، شرح [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص‌الحكم]]، مصباح الانس، شرح [[گلشن راز (کتاب)|گلشن راز]]، تائيه [[ابن فارض]] و امثال اينها تدريس مى‌نمود و زمانى كتب اخلاقى مانند [[مکارم الاخلاق (کتاب)|مكارم‌الاخلاق]]، مشكوة‌الانوار، [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]]، [[ارشاد القلوب (کتاب)|ارشاد القلوب]]، چهل حديث [[امام خمینی|امام خمينى]] عليه‌الرحمه را بيان مى‌نمود و گاهى [[منطق]] و [[فلسفه]]، مثل [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] حاجى سبزوارى و [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] ملاصدرا را حوزه درس خود قرار مى‌داد و زمانى هم به تدريس [[فقه]] مى‌پرداخت. ولى در تدريس و بيان [[نهج البلاغة|نهج‌البلاغه]] حالتى ملكوتى مى‌يافت، بيانات او از دل برمى‌خاست لاجرم بر دلها مى‌نشست. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | مى‌توان گفت كه او عاشقِ يافتن علم و فضيلت و تدريس و بخشش آنها به عاشقان دين و دانش راستين بود، معمولا براى مطالب استناد به اشعار [[مولوی|مولانا]] مى‌نمود و خود در هاله‌اى از نور و معنويت قرار مى‌گرفت. گاهى محفل درس او به شرح [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوى]] يا غزليات [[حافظ شیرازی|حافظ]] برگزار مى‌گرديد. | |
| − | + | مدتی نیز در دوره کارشناسی ارشد فلسفه در دانشگاه [[اصفهان]] به تدریس [[اخلاق]]، حکمت عملی، و «[[فتوحات مکیه (کتاب)|فتوحات مکیه]]» [[محیی الدین ابن عربی|ابن عربی]] مشغول بود. استاد شفيعى خود در سرودن [[شعر]] استاد بود و اشعار نغزى در [[عرفان]] و اخلاق به صورت [[قصیده|قصيده]] و [[غزل]] دارد. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۵۰: | سطر ۴۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *درس های نهج البلاغه استاد | + | *درس های نهج البلاغه استاد شفیعی، سخن آشنا، اصفهان، انتشارات کانون پژوهش، جلد اول، 1386. |
| − | *دکتر اعظم | + | *دکتر اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، 1383. |
| − | *حسین | + | *حسین شفیعی، [http://isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=article&PageID=219&PageIDF=60&backpage=1&Lang=1&Sub=42، وب گاه شهرداری اصفهان]، بازیابی: 8 دی 1396. |
| − | *حسین | + | *حسین شفیعی، دارالجنون عشق به انضمام نور الیقین، انتشارات همشهری، چاپ اول، زمستان 1379. |
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
[[رده:فیلسوفان]] | [[رده:فیلسوفان]] | ||
نسخهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۱
عارف عامل حکیم وارسته استاد حسين شفيعى در سال 1302 شمسى در شهر اصفهان به دنيا آمد و به سال 1378 چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان آرام گرفت.
تحصیلات و استادان
حسين شفيعى معارف متداول اسلامى، از صرف و نحو و منطق و فقه و كلام و فلسفه را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصيل كرده و از خرمن هريك خوشه‌ها چيده بود.
وی مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، حکمت و فلسفه را نزد حكيم و عارف و فقيه بزرگوار آيت‌اللّه حاج آقا رحيم ارباب (م، 1396 ق) و متكلم و حكيم معروف اصفهان مرحوم صدرالدين هاطلى كوپائى (م، 1372 ق) و فصوص الحکم محی الدین عربی را نزد فيلسوف و عارف وارسته مرحوم شيخ اسداللّه ايزدگشسب (م، 1366 ق) و همچنین از اصولى و متكلم بزرگ مرحوم حاج حيدرعلى خان برومند و مخصوصا از حوزه درس پربركت فقيه و عارف وارسته آيت‌اللّه حاج ميرزا على‌آقا شيرازى اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ويژه از درس نهج‌البلاغه آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید.
استاد حسین شفیعی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم ذو الریاستین، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی.
سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نورالدین شیرازی، آیت الله مرعشی، آیت الله بروجردی، شیخ محمدحسن نجف آبادی، آقا میرزا محمد درچه ای.
آثار و تألیفات
مرحوم شفیعی مانند استادان خود بیشتر به تألیف کتب انفسی می پرداخت و اکثر اوقات گرانبهای خود را صرف خدمت به خلق و تدریس و تربیت شاگردان می کرد. او معتقد بود کتاب برای انسان شدن کم نیست، آنچه مسلمانان احتیاج دارند کتاب نیست، عمل کردن به وظایف مورد نیاز آنان است تا دردهای ظاهر و باظن مردم التیام پیدا کند. با این حال به مناسبتهایی مطالبی نگاشته است، از جمله:
- بهجة الطالبین، در منطق
- نور الیقین، در شرح خطبه متقین از نهج البلاغه
- تجلی فضیلت، در دو جلد که توسط عالم بزرگ حاج سید ابوالفضل میرلوحی از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جمع آوری شده و توسط استاد شفیعی ترجمه شده است. موضوع جلد اول این کتاب برگزیده ای از فضایل و مناقب امیرالمومنین علیه السلام از شرح ابن ابی الحدید معتزلی (م، 655 ق) است و موضوع جلد دوم شرحی از وقایع بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و گوشه ای از زندگانی حضرت علی علیه السلام که آن هم برگزیده شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است.
- دارالجنون عشق، دیوان اشعار استاد است که به همراه کتاب نورالیقین پس از وفات ایشان به چاپ رسیده است.
- ترجمه دست نوشته آیت الله ارباب در مورد «لک وحدانیه العدد». (این مکتوب در کتاب آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان چاپ شده است[۱]).
- سخن آشنا؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه، با مقدمه دکتر سید محمدباقر کتابی. این کتاب درس های نهج البلاغه استاد است که توسط شاگردانشان جمع آوری و تدوین شده است.
ویژگی‌های علمی
استاد حسين شفيعى، الفيه ابن مالك و سيوطى و مغنى در صرف و نحو را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدريس مى‌نمود. مطوّل تفتازانى در معانى و بيان و كتاب شمسيه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود.
با دنياى فقه و اصول آشنايى كامل داشت و كتابهاى معمول در اين علوم مثل تبصره علامه، مختصرالنافع محقق حلّى، شرح لمعه و شرح كبير (رياض) تا قوانين ميرزاى قمى و معالم‌الاصول و مكاسب شيخ انصارى را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد.
همچنين در علوم عقلى و فلسفى و كلامى مثل كتاب تجريد و منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا رنجها برده بود.[۲] با سفر به شهرهای قم و تهران از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال شریعت و طریقت و مکتب بزرگان فلسفه و عرفان بهره ها برد.
در اصلاح و پرورش نفس مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.[۳] گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود، ولی به تأسی از استاد خود حاج آقا رحیم ارباب و ایشان نیز به پیروی از استاد خود جهانگیرخان قشقایی لباس روحانیت نپوشید.
استاد حسين شفيعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنايى كامل داشت؛ مثنوى مولانا انيس هميشگى او بود، مطالعه در آثار عطار، سنائى، سعدى و مخصوصا حافظ سهمى از زندگى روزمره او را اشغال كرده بود.[۴]
حسین شفیعی استاد مسلم نهج البلاغه و حافظ آن بود، با نهج البلاغه مولا امیرالمومنین علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگی اش را بر اساس آن قرار داده بود.
وی کتابشناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش، جلد، سبک و ..... بود.[۵] از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر اصفهان بود که با همکاری شهردار وقت، آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک تخت فولاد اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است، زیارت گاه اهل دل و معنا است.
حوزه تدریس
بیشترین تلاش مرحوم حسین شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى طولانى، خانه خود را محل تدريس قرار داده بود، هر روز چندين درس مى‌داد؛ براى خانم ها جدا و براى آقايان هم جدا تدريس مى‌نمود.
گاهى از كتب عرفان مثل منازل السائرين، شرح فصوص‌الحكم، مصباح الانس، شرح گلشن راز، تائيه ابن فارض و امثال اينها تدريس مى‌نمود و زمانى كتب اخلاقى مانند مكارم‌الاخلاق، مشكوة‌الانوار، تحف العقول، ارشاد القلوب، چهل حديث امام خمينى عليه‌الرحمه را بيان مى‌نمود و گاهى منطق و فلسفه، مثل منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا را حوزه درس خود قرار مى‌داد و زمانى هم به تدريس فقه مى‌پرداخت. ولى در تدريس و بيان نهج‌البلاغه حالتى ملكوتى مى‌يافت، بيانات او از دل برمى‌خاست لاجرم بر دلها مى‌نشست.
مى‌توان گفت كه او عاشقِ يافتن علم و فضيلت و تدريس و بخشش آنها به عاشقان دين و دانش راستين بود، معمولا براى مطالب استناد به اشعار مولانا مى‌نمود و خود در هاله‌اى از نور و معنويت قرار مى‌گرفت. گاهى محفل درس او به شرح مثنوى يا غزليات حافظ برگزار مى‌گرديد. مدتی نیز در دوره کارشناسی ارشد فلسفه در دانشگاه اصفهان به تدریس اخلاق، حکمت عملی، و «فتوحات مکیه» ابن عربی مشغول بود. استاد شفيعى خود در سرودن شعر استاد بود و اشعار نغزى در عرفان و اخلاق به صورت قصيده و غزل دارد.
پانویس
- ↑ همان،صفحات 326-328
- ↑ کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا،اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص21.
- ↑ حسین شفیعی،وب گاه شهرداری اصفهان.
- ↑ کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا.اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص 23.
- ↑ اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، چاپ اول، 1383،ص343.
منابع
- درس های نهج البلاغه استاد شفیعی، سخن آشنا، اصفهان، انتشارات کانون پژوهش، جلد اول، 1386.
- دکتر اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، 1383.
- حسین شفیعی، وب گاه شهرداری اصفهان، بازیابی: 8 دی 1396.
- حسین شفیعی، دارالجنون عشق به انضمام نور الیقین، انتشارات همشهری، چاپ اول، زمستان 1379.
