سید حسن صدر: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ سيد حسن صدر را به سید حسن صدر منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''آیت الله سيد حسن صدر''' (1354-1272 ق)، علم و فضيلت تشيّع در سده چهاردهم است. او فقيهى آگاه، مورّخى خبير، رجالى يى برجسته و محدّثى بصير بود. | |
| − | ==ولادت | + | ==ولادت == |
| − | سید حسن صدر در روز جمعه 29 ماه مبارك [[رمضان]] سال 1272 هـ.ق در شهر مقدس [[كاظمین]] چشم به جهان گشود.<ref> شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص 5، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص 1، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 6، ص 303.</ref> | + | سید حسن صدر در روز جمعه 29 ماه مبارك [[رمضان]] سال 1272 هـ.ق در شهر مقدس [[كاظمین]] چشم به جهان گشود.<ref> شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص 5، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص 1، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 6، ص 303.</ref> پدرش سید هادی صدر از علمای کاظمین بود. |
| + | ==تحصیلات و اساتید== | ||
| + | سيد حسن صدر در 15 سالگی [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[علم بیان|بیان]] و [[علم معانی|معانی]] و [[علم بدیع|بدیع]] و [[منطق]] را كاملاً فراگرفت. وی علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمدحسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفی: 1290 هـ.ق)، علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ محمد بن الحاج كاظم و میرزا باقر سلماسی فراگرفت. همت بلند و عزم راسخ سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد كه در هیجده سالگی [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را از بزرگترین استادان [[كاظمین]]، كه پدرش نیز یكی از آنان بود، فراگیرد. | ||
| − | + | سپس سید حسن صدر به امر پدر، به [[نجف]] اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در [[حوزه علمیه]] نجف، [[حكمت]]، [[كلام]]، فقه، اصول و سایر [[علوم اسلامی]] را فراگرفت و در فقه و اصول [[اجتهاد|مجتهد]] شد. او [[حكمت]] و [[كلام]] را علاوه بر پدرش، از شیخ محمدباقر شكی، شیخ محمدتقی بایكانی، [[شیخ عبدالنبی نوری|شیخ عبدالنبی نوری طبرسی]] و محمدتقی گلپایگانی (متوفی: 1293 هـ.ق) فراگرفت. همچنین فقه و اصول را از عبدالحسین بن نعمه الطریحی (متوفی: 1295 هـ.ق) و [[میرزای شیرازی]]؛ [[اخلاق]] را از [[ملا حسینقلی همدانی]] و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی فراگرفت.<ref> [[شیعه]] و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 6 و 5 و تأسیس الشیعه، ص 5 و 1ـ2.</ref> | |
| − | + | در سال 1291 هـ.ق، آیت الله [[میرزا محمدحسن شیرازی|سید محمدحسن شیرازی]] از نجف به [[سامرا]] هجرت كرد. عده بسیاری از شاگردان او از جمله سید حسن صدر نیز در سال 1297 هـ.ق برای بهره‌بردن از محضر مرجع بزرگ [[شیعه]]، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آنجا اقامت گزید. | |
| − | + | دو سال از رحلت آیت الله شیرازی گذشته بود كه ـ در سال 1314 هـ.ق ـ سید حسن صدر همراه پسرعمویش، [[سید اسماعیل صدر]] به زادگاهش [[کاظمین|كاظمین]] بازگشت.<ref> شیعه و پایه‌گذاری، ص 5ـ8 و ص 4ـ11 و 10ـ11؛ علمای معاصرین، ملا علی واعظ تبریزی، ص 171، 170؛ صیام وقایع الایام، ملا علی تبریزی، ص 664، معارف و معاریف، سید مصطفی خمینی، ج 6، ص 661، اعیان الشیعه، ج 5، ص 325 و گنجینه دانشمندان، ج 6، ص 304.</ref> | |
| − | سید حسن صدر | + | كسانی كه سید حسن صدر از آنها [[حدیث]] نقل كرده است، دو گروهند: |
| − | + | گروه اول: كسانی هستند كه بدون [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] كتبی از آنان [[حدیث]] نقل می‌كرد كه عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفی: 1312 هـ.ق) [[میرزا حبیب الله رشتی]] (متوفی: 1313 هـ.ق)، محمدحسن بن هاشم كاظمی (متوفی: 1308 هـ.ق) [[محمد فاضل ایروانی|محمد ایروانی]] (متوفی: 1306 هـ.ق)، محمدحسن آل یاسین كاظمی و سید هادی صدر (متوفی: 1316 هـ.ق). | |
| − | + | گروه دوم: عالمانی كه به او اجازه كتبی برای نقل حدیث داده‌اند، از جمله: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفی: 1297 هـ.ق) [[سید مهدی قزوینی|سید مهدی قزوینی حلی]] (متوفی: ۱۳۰۰ هـ.ق)، [[سید محمدهاشم چهارسوقی|میرزا محمدهاشم اصفهانی]] (متوفی: 1318 هـ.ق)، [[محدث نوری|ميرزا محمدحسين نورى]]، صاحب «[[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرك الوسائل]]» (متوفی: ۱۳۲۰ هـ.ق)، آخوند [[ملا حسینقلی همدانی|ملا حسينقلى همدانى]] (متوفی: ۱۳۱۱ هـ.ق). | |
| − | == | + | ==تدریس و شاگردان == |
| − | + | سيد حسن صدر ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به او جلب كرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. [[محمدجواد بلاغی|علامه محمدجواد بلاغی]] (متوفی: 1313 هـ.ش)<ref>گلشن ابرار، ج2، ص543.</ref>، شیخ مرتضی آل یاسین كاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان او بودند. | |
| − | + | سید حسن صدر از كارشناسان علم [[حدیث]] بود و به همین سبب، به محدث كاظمینی مشهور بود. او به عده زیادی [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] كتبی نقل [[حدیث]] داده است كه به نام برخی اشاره می‌شود: | |
| − | + | آیت الله [[محمدحسین غروی اصفهانی|شیخ محمدحسین غروی اصفهانی]] (متوفی: 1321 هـ.ش)، [[سردار کابلی|علامه سردار كابلی]] (متوفی: 1331 هـ.ش)، [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|سید شرف الدین عاملی]] (متوفی: 1337 هـ.ش)، [[آقا بزرگ تهرانی]] (متوفی: 1348 هـ.ش)، [[حاج شیخ عباس قمی|شیخ عباس قمی]] (متوفی: 1319 هـ.ش)، آیت الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]] (متوفی: 1325 هـ.ش)، شیخ هادی آل كاشف الغطاء، ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی، میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفی: 1380 هـ.ق) میرزا هادی خراسانی، شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفی: 1322 هـ.ق).<ref> تأسیس الشیعه، ص 22ـ23 و ص 25؛ گلشن ابرار، ج 2، ص 580، ص 625 و 655؛ معارف الرجال، ج 1، ص 249؛ علمای بزرگ شیعه از كلینی تا خمینی، ص 338 و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 17ـ18.</ref> | |
| − | + | ==آثار و تألیفات== | |
| − | + | از آثار سيد حسن صدر 82 كتاب به یادگار مانده است که برخی از آن ها را ذكر می كنیم:<ref> همان، ص 172.</ref> | |
| − | + | #تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، در اثبات پیشتازی [[شیعه|شیعیان]] را در [[علوم اسلامی]] نسبت به دیگر فرقه‌های اسلامی. | |
| − | + | #الدرر الموسویه فی شرح العقائد الجعفریه، وی در این كتاب، ضمن تبیین [[اصول دین]]، [[امامت]] را از منابع [[اهل سنت]] اثبات می‌كند. | |
| − | + | #سبیل الصالحین: این كتاب هفت راه [[سیر و سلوک|سیر و سلوك]] و [[عبادت]] خدا را بیان می‌كند. | |
| − | + | #احیاءالنفوس به آداب ابن طاووس. این كتاب درباره ارتباط بنده با خدا و بنده با اولیاءالله و بنده با ملائكه و مردم بحث می‌كند. | |
| − | + | #سبیل الرشاد فی شرح نجاة العباد | |
| − | + | #تبیین مدارك السداد للمتن والحواشی من نجاة العباد | |
| − | + | #تحصیل الفروع الدینیه فی فقه الامامیه | |
| + | #المسائل المهمه | ||
| + | #حاشیه بر [[العروة الوثقی (کتاب)|العروة الوثقی]] | ||
| + | #حاشیه بر غایة القصوی | ||
| + | #حاشیه بر تبصره | ||
| + | #الغالیه لاهل الانظار العالیه، این كتاب در [[حرام|تحریم]] ریش تراشی است و به عربی و فارسی چاپ شده است | ||
| + | #تبیین الرشاد فی لبس السواد علی الائمه الامجاد، این كتاب به زبان فارسی، در مورد پوشیدن لباس سیاه برای عزاداری [[اهل البیت|اهل بیت]] است. | ||
| + | #نهج السداد فی حكم اراضی السواد | ||
| + | #الدر النظیم فی مسأله التتمیم، در موضوع تكمیل [[آب کر|آب كر]] با آب متنجس | ||
| + | #ابانه الصدور: در مورد [[ارث]] | ||
| + | #كشف الالتباس عن قاعده الناس (درباره قاعده الناس مسلطون علی اموالهم) | ||
| + | #الغرر فی نفی الضرار والضرر: درباره بحث حكومت و ورود | ||
| + | #احكام الشكوك الغیر منصوصه (روایاتی كه در شك در ركعات [[نماز]] بناء را بر اكثر می‌گذارند). | ||
| + | #رساله فی حكم الظن بالافعال والشك فیها | ||
| + | #الرسائل فی اجوبة المسائل: جواب به استفتائات | ||
| + | #سبیل النجاة فی المعاملات | ||
| + | #تعلیقه علی رساله التقیه لشیخنا الانصاری | ||
| + | #تعلیقه علی مباحث المیاه من كتاب الطهاره [[شیخ مرتضی انصاری|للشیخ الانصاری]] | ||
| + | #رساله فی بعض مسائل الوقف | ||
| + | #رساله فی الماء المضاف | ||
| + | #رساله وجیزه فی روایه الاخفات فی التسبیحات فی الركعتین الاخیرتین | ||
| + | #من الناسك فی المناسك (حدیث) | ||
| + | #شرح [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه الی احكام الشریعه]]. [[سید عبدالحسین شرف الدین عاملی|علامه شرف الدین]] می‌گوید: این كتاب، كتابی است كه نظیر آن تألیف نشده است. این كتاب شامل علم [[فقه]]، [[حدیث]]، [[اصول]] و علم [[رجال]] است كه چند جلد آن منتشر شده است. | ||
| + | #محاسن الرسائل فی معرفه الاوائل.<ref>تأسیس الشیعه، ص21ـ14؛ اعیان الشیعه، ج5، ص326 و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج19، ص370.</ref> | ||
==سيد حسن صدر در عرصه فرهنگ== | ==سيد حسن صدر در عرصه فرهنگ== | ||
| سطر ۵۳: | سطر ۷۸: | ||
نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم كه وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده كردم او در سال‌های پیری، شب و روز در كتابخانه‌اش قلم به دست راست و كاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم كه آن بزرگوار یك چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عكس عموم مردم كه فقط یك چهارم عمرشان را بیدارند.<ref> علمای معاصرین، ص 170.</ref> | نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم كه وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده كردم او در سال‌های پیری، شب و روز در كتابخانه‌اش قلم به دست راست و كاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم كه آن بزرگوار یك چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عكس عموم مردم كه فقط یك چهارم عمرشان را بیدارند.<ref> علمای معاصرین، ص 170.</ref> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==مشايخ اجازه صدر== | ==مشايخ اجازه صدر== | ||
| سطر ۱۰۳: | سطر ۸۳: | ||
مرحوم صدر از مشايخى چند، اجازه روايت دريافت نموده است كه عبارت اند از: | مرحوم صدر از مشايخى چند، اجازه روايت دريافت نموده است كه عبارت اند از: | ||
| − | # ميرزا محمدهاشم بن زين العابدين موسوى خوانسارى اصفهانى (م۱۳۱۸ق) | + | #ميرزا محمدهاشم بن زين العابدين موسوى خوانسارى اصفهانى (م۱۳۱۸ق) |
| − | # سيد محمدمهدى قزوينى حلّى | + | #سيد محمدمهدى قزوينى حلّى |
| − | # ملاّ على بن ميرزا خليل رازى غروى (م۱۲۹۷ق)؛ او در [[مسجد سهله]] در ششم [[ربيع الثانى]] ۱۲۹۰ در ۲۴ سالگى خود، از وى اجازه دريافت نموده است. | + | #ملاّ على بن ميرزا خليل رازى غروى (م۱۲۹۷ق)؛ او در [[مسجد سهله]] در ششم [[ربيع الثانى]] ۱۲۹۰ در ۲۴ سالگى خود، از وى اجازه دريافت نموده است. |
| − | # | + | # |
| − | + | #شيخ محمد طه بن شيخ مهدى نجف تبريزى (م۱۳۲۳ق) | |
| − | |||
| − | # شيخ محمد طه بن شيخ مهدى نجف تبريزى (م۱۳۲۳ق) | ||
ضمناً مرحوم صدر از چند تن از مشايخ خود، از طريق سماع و قرائت روايت مى كند كه از اين قرارند: | ضمناً مرحوم صدر از چند تن از مشايخ خود، از طريق سماع و قرائت روايت مى كند كه از اين قرارند: | ||
| − | # ميرزا محمدحسن مجدّد شيرازى | + | #ميرزا محمدحسن مجدّد شيرازى |
| − | # ميرزا حبيب اللّه رشتى | + | #ميرزا حبيب اللّه رشتى |
| − | # شيخ محمدحسين بن شيخ هاشم كاظمى نجفى | + | #شيخ محمدحسين بن شيخ هاشم كاظمى نجفى |
| − | # ملا محمدفاضل ايروانى | + | #ملا محمدفاضل ايروانى |
| − | # شيخ محمدحسن آل ياسين كاظمى | + | #شيخ محمدحسن آل ياسين كاظمى |
| − | # سيد هادى صدر كاظمى (پدرش) | + | #سيد هادى صدر كاظمى (پدرش) |
==وفات سيد حسن صدر== | ==وفات سيد حسن صدر== | ||
| سطر ۱۲۵: | سطر ۱۰۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * مهدي احمدي، تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد3، صفحه600. | + | |
| − | * اجازه علامه سيد حسن صدر به صدرالاسلام محمدامين امامى خويى، [http://www.hadith.net/n443-e2160.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، حدیث نت]، بازیابی: 3 اسفند 1392. | + | *مهدي احمدي، تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد3، صفحه600. |
| + | *اجازه علامه سيد حسن صدر به صدرالاسلام محمدامين امامى خويى، [http://www.hadith.net/n443-e2160.html پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، حدیث نت]، بازیابی: 3 اسفند 1392. | ||
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۹
آیت الله سيد حسن صدر (1354-1272 ق)، علم و فضيلت تشيّع در سده چهاردهم است. او فقيهى آگاه، مورّخى خبير، رجالى يى برجسته و محدّثى بصير بود.
محتویات
ولادت
سید حسن صدر در روز جمعه 29 ماه مبارك رمضان سال 1272 هـ.ق در شهر مقدس كاظمین چشم به جهان گشود.[۱] پدرش سید هادی صدر از علمای کاظمین بود.
تحصیلات و اساتید
سيد حسن صدر در 15 سالگی صرف و نحو و بیان و معانی و بدیع و منطق را كاملاً فراگرفت. وی علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمدحسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفی: 1290 هـ.ق)، علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ محمد بن الحاج كاظم و میرزا باقر سلماسی فراگرفت. همت بلند و عزم راسخ سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد كه در هیجده سالگی فقه و اصول را از بزرگترین استادان كاظمین، كه پدرش نیز یكی از آنان بود، فراگیرد.
سپس سید حسن صدر به امر پدر، به نجف اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در حوزه علمیه نجف، حكمت، كلام، فقه، اصول و سایر علوم اسلامی را فراگرفت و در فقه و اصول مجتهد شد. او حكمت و كلام را علاوه بر پدرش، از شیخ محمدباقر شكی، شیخ محمدتقی بایكانی، شیخ عبدالنبی نوری طبرسی و محمدتقی گلپایگانی (متوفی: 1293 هـ.ق) فراگرفت. همچنین فقه و اصول را از عبدالحسین بن نعمه الطریحی (متوفی: 1295 هـ.ق) و میرزای شیرازی؛ اخلاق را از ملا حسینقلی همدانی و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی فراگرفت.[۲]
در سال 1291 هـ.ق، آیت الله سید محمدحسن شیرازی از نجف به سامرا هجرت كرد. عده بسیاری از شاگردان او از جمله سید حسن صدر نیز در سال 1297 هـ.ق برای بهره‌بردن از محضر مرجع بزرگ شیعه، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آنجا اقامت گزید.
دو سال از رحلت آیت الله شیرازی گذشته بود كه ـ در سال 1314 هـ.ق ـ سید حسن صدر همراه پسرعمویش، سید اسماعیل صدر به زادگاهش كاظمین بازگشت.[۳]
كسانی كه سید حسن صدر از آنها حدیث نقل كرده است، دو گروهند:
گروه اول: كسانی هستند كه بدون اجازه كتبی از آنان حدیث نقل می‌كرد كه عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفی: 1312 هـ.ق) میرزا حبیب الله رشتی (متوفی: 1313 هـ.ق)، محمدحسن بن هاشم كاظمی (متوفی: 1308 هـ.ق) محمد ایروانی (متوفی: 1306 هـ.ق)، محمدحسن آل یاسین كاظمی و سید هادی صدر (متوفی: 1316 هـ.ق).
گروه دوم: عالمانی كه به او اجازه كتبی برای نقل حدیث داده‌اند، از جمله: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفی: 1297 هـ.ق) سید مهدی قزوینی حلی (متوفی: ۱۳۰۰ هـ.ق)، میرزا محمدهاشم اصفهانی (متوفی: 1318 هـ.ق)، ميرزا محمدحسين نورى، صاحب «مستدرك الوسائل» (متوفی: ۱۳۲۰ هـ.ق)، آخوند ملا حسينقلى همدانى (متوفی: ۱۳۱۱ هـ.ق).
تدریس و شاگردان
سيد حسن صدر ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به او جلب كرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. علامه محمدجواد بلاغی (متوفی: 1313 هـ.ش)[۴]، شیخ مرتضی آل یاسین كاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان او بودند.
سید حسن صدر از كارشناسان علم حدیث بود و به همین سبب، به محدث كاظمینی مشهور بود. او به عده زیادی اجازه كتبی نقل حدیث داده است كه به نام برخی اشاره می‌شود:
آیت الله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی (متوفی: 1321 هـ.ش)، علامه سردار كابلی (متوفی: 1331 هـ.ش)، سید شرف الدین عاملی (متوفی: 1337 هـ.ش)، آقا بزرگ تهرانی (متوفی: 1348 هـ.ش)، شیخ عباس قمی (متوفی: 1319 هـ.ش)، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی (متوفی: 1325 هـ.ش)، شیخ هادی آل كاشف الغطاء، ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی، میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفی: 1380 هـ.ق) میرزا هادی خراسانی، شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفی: 1322 هـ.ق).[۵]
آثار و تألیفات
از آثار سيد حسن صدر 82 كتاب به یادگار مانده است که برخی از آن ها را ذكر می كنیم:[۶]
- تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، در اثبات پیشتازی شیعیان را در علوم اسلامی نسبت به دیگر فرقه‌های اسلامی.
- الدرر الموسویه فی شرح العقائد الجعفریه، وی در این كتاب، ضمن تبیین اصول دین، امامت را از منابع اهل سنت اثبات می‌كند.
- سبیل الصالحین: این كتاب هفت راه سیر و سلوك و عبادت خدا را بیان می‌كند.
- احیاءالنفوس به آداب ابن طاووس. این كتاب درباره ارتباط بنده با خدا و بنده با اولیاءالله و بنده با ملائكه و مردم بحث می‌كند.
- سبیل الرشاد فی شرح نجاة العباد
- تبیین مدارك السداد للمتن والحواشی من نجاة العباد
- تحصیل الفروع الدینیه فی فقه الامامیه
- المسائل المهمه
- حاشیه بر العروة الوثقی
- حاشیه بر غایة القصوی
- حاشیه بر تبصره
- الغالیه لاهل الانظار العالیه، این كتاب در تحریم ریش تراشی است و به عربی و فارسی چاپ شده است
- تبیین الرشاد فی لبس السواد علی الائمه الامجاد، این كتاب به زبان فارسی، در مورد پوشیدن لباس سیاه برای عزاداری اهل بیت است.
- نهج السداد فی حكم اراضی السواد
- الدر النظیم فی مسأله التتمیم، در موضوع تكمیل آب كر با آب متنجس
- ابانه الصدور: در مورد ارث
- كشف الالتباس عن قاعده الناس (درباره قاعده الناس مسلطون علی اموالهم)
- الغرر فی نفی الضرار والضرر: درباره بحث حكومت و ورود
- احكام الشكوك الغیر منصوصه (روایاتی كه در شك در ركعات نماز بناء را بر اكثر می‌گذارند).
- رساله فی حكم الظن بالافعال والشك فیها
- الرسائل فی اجوبة المسائل: جواب به استفتائات
- سبیل النجاة فی المعاملات
- تعلیقه علی رساله التقیه لشیخنا الانصاری
- تعلیقه علی مباحث المیاه من كتاب الطهاره للشیخ الانصاری
- رساله فی بعض مسائل الوقف
- رساله فی الماء المضاف
- رساله وجیزه فی روایه الاخفات فی التسبیحات فی الركعتین الاخیرتین
- من الناسك فی المناسك (حدیث)
- شرح وسائل الشیعه الی احكام الشریعه. علامه شرف الدین می‌گوید: این كتاب، كتابی است كه نظیر آن تألیف نشده است. این كتاب شامل علم فقه، حدیث، اصول و علم رجال است كه چند جلد آن منتشر شده است.
- محاسن الرسائل فی معرفه الاوائل.[۷]
سيد حسن صدر در عرصه فرهنگ
1. پیمان مقدس:
جرجی زیدان، تاریخ نویس معروف (متوفی: 1914 م) در كتاب (تاریخ آداب اللغه العربیه) كه در چهار جلد منتشر شد، نوشت: «شیعه طایفه‌ای كوچك بود كه آثار قابل اعتنایی نداشت و اكنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد.» وقتی این خبر به سید حسن صدر رسید، با شیخ آقا بزرگ تهرانی و محمدحسین كاشف الغطاء همپیمان شد تا به معرفی شیعه بپردازد. علامه سید حسن صدر درباره فعالیت‌های علمی شیعه و نقش آنان در تأسیس و تكمیل علوم اسلامی تحقیق كرد و كتاب معروف خود را به نام تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام، تألیف كرد، كه در سال 1370 هـ.ق در 445 صفحه به چاپ رسید. شیخ آقا بزرگ تهرانی با تألیف الذریعه الی تصانیف الشیعه در 29 جلد به معرفی آثار و تألیفات شیعه در علوم مختلف پرداخت. علامه شیخ محمدحسین كاشف الغطاء نیز نقدی بر تاریخ آداب اللغه العربیه نوشت.[۸]
2. غیرت دینی:
فعالیت‌های فرهنگی وهابیت روز به روز گسترش می‌یافت. علامه سید حسن صدر برای دفع این فتنه، كتابی تحت عنوان «رساله الشریفه فی الردّ علی فتاوی الوهابین» نگاشت.[۹]
3. گنجینه جاویدان:
كتابخانه‌ای ماندگار، علامه سید حسن صدر علاقه بسیار شدیدی به خرید و جمع‌آوری كتاب داشت. این علاقه به قدری شدید بود كه برای خرید یك كتاب از هزینه‌های ضروری زندگی چشم پوشی می‌كرد. وی كتاب‌های قدیمی و خطی را جمع آوری می‌كرد و اگر كتابی بدون نام مؤلف بود، آن قدر تحقیق و تفحص می‌كرد تا نویسنده را بشناسد. اكنون كتابخانه‌اش شامل بیش از 1000 جلد كتاب نفیس است.[۱۰]
نویسنده پرتلاش، علامه سید شرف الدین می‌گوید: من از آیت الله سید حسن صدر شنیدم كه وی در ایام جوانی شب‌ها را (معمولا) برای مطالعه بیدار بود و در روز، خواب قبل یا بعد از ظهر را نمی‌شناخته، خودم نیز مشاهده كردم او در سال‌های پیری، شب و روز در كتابخانه‌اش قلم به دست راست و كاغذ در دست چپ، مشغول تحقیق و تألیف بود. به جرأت می‌گویم كه آن بزرگوار یك چهارم عمرش را خوابید و باقی عمرش را بیدار بود؛ بر عكس عموم مردم كه فقط یك چهارم عمرشان را بیدارند.[۱۱]
مشايخ اجازه صدر
مرحوم صدر از مشايخى چند، اجازه روايت دريافت نموده است كه عبارت اند از:
- ميرزا محمدهاشم بن زين العابدين موسوى خوانسارى اصفهانى (م۱۳۱۸ق)
- سيد محمدمهدى قزوينى حلّى
- ملاّ على بن ميرزا خليل رازى غروى (م۱۲۹۷ق)؛ او در مسجد سهله در ششم ربيع الثانى ۱۲۹۰ در ۲۴ سالگى خود، از وى اجازه دريافت نموده است.
- شيخ محمد طه بن شيخ مهدى نجف تبريزى (م۱۳۲۳ق)
ضمناً مرحوم صدر از چند تن از مشايخ خود، از طريق سماع و قرائت روايت مى كند كه از اين قرارند:
- ميرزا محمدحسن مجدّد شيرازى
- ميرزا حبيب اللّه رشتى
- شيخ محمدحسين بن شيخ هاشم كاظمى نجفى
- ملا محمدفاضل ايروانى
- شيخ محمدحسن آل ياسين كاظمى
- سيد هادى صدر كاظمى (پدرش)
وفات سيد حسن صدر
هشتاد و دو سال از عمر این اسوه تقوی گذشته بود كه حالش دگرگون شد و مریض گشت. وی را به منزل پسرش واقع در محله كرخ بغداد بردند تا كار مداوا راحت‌تر انجام شود. اما هنگام سفر آخرت فرارسیده بود. وی هنگام غروب خورشید روز پنج شنبه 11 ربیع الاول سال 1354 هـ.ق چشم از دنیا فروبست و به دیار یار شتافت.
پانویس
- ↑ شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی ص 5، ترجمه تاسیس الشیعه سید حسن صدر، ص 1، و گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 6، ص 303.
- ↑ شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 6 و 5 و تأسیس الشیعه، ص 5 و 1ـ2.
- ↑ شیعه و پایه‌گذاری، ص 5ـ8 و ص 4ـ11 و 10ـ11؛ علمای معاصرین، ملا علی واعظ تبریزی، ص 171، 170؛ صیام وقایع الایام، ملا علی تبریزی، ص 664، معارف و معاریف، سید مصطفی خمینی، ج 6، ص 661، اعیان الشیعه، ج 5، ص 325 و گنجینه دانشمندان، ج 6، ص 304.
- ↑ گلشن ابرار، ج2، ص543.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص 22ـ23 و ص 25؛ گلشن ابرار، ج 2، ص 580، ص 625 و 655؛ معارف الرجال، ج 1، ص 249؛ علمای بزرگ شیعه از كلینی تا خمینی، ص 338 و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص 17ـ18.
- ↑ همان، ص 172.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص21ـ14؛ اعیان الشیعه، ج5، ص326 و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج19، ص370.
- ↑ شیخ آقا بزرگ تهرانی، محمدرضا حكیمی، ص 22ـ23.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص 20.
- ↑ همان، ص 21 و 22 و اعیان الشیعه، ج 5، ص 325.
- ↑ علمای معاصرین، ص 170.
منابع
- مهدي احمدي، تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد3، صفحه600.
- اجازه علامه سيد حسن صدر به صدرالاسلام محمدامين امامى خويى، پایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، حدیث نت، بازیابی: 3 اسفند 1392.
