وجاده (علم الحدیث): تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ وجاده را به وجاده (علم الحدیث) منتقل کرد) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
− | + | «وَجاده»، مصدر جعلى (مولد) از فعل «وَجَد» بوده و یکی از روش های [[تحمل حدیث]] است. در این قسم، طالب [[حدیث|حديث]]، كتاب يا حديثى به خط [[شیخ (علم الحدیث)|شیخ]] يا يكى از [[مشايخ]] حديثی بيابد و يقين كند كه به خط اوست، يا اين كه كتاب معروفى با تصحيح و مقابله شيخ بيابد. | |
− | گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،<ref>اين منع از بزرگان فرقه مالكيه نقل شده است | + | گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،<ref>اين منع از بزرگان فرقه مالكيه نقل شده است (تقريب).</ref> ولى بيشتر محدثين و فقهاى فريقين، نقل احاديث كتب صحاح فريقين را كه انتساب آن به مؤلفين يقينى باشد، جايز دانسته اند. منتها بايد هنگام تحديث بگويد: «وجدتُ بخط فلان. أو فى كتاب صححه فلان كذا». |
− | گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ | + | گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ «حدّثنى» و «أخبرنى» و مانند آن را جايز ندانسته اند، وگرنه نقل از كتب معروف حديث كه مصحح و مورد اعتماد باشد، بدون اشكال است، منتها بعضى فرموده اند: چنانچه راوى وثوق و اعتماد به صحت نسخه دارد، مى تواند بگويد: قال فلان، ولى در صورتى كه نسخه كاملاً مورد اعتماد نباشد، مى بايست بگويد: (بلغنى عن فلان. او وجدت فى نسخة من كتابه).<ref>متاسفانه در زمان ما بدون توجه به صحت و سقم نسخه، حديث را به مصنّف كتاب يا به [[امام]] نسبت مى دهند. در صورتى كه قسمتى از كتب مطبوعه يا نسخه هاى دستنويس خالى از اشتباه و تحريف نيست.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | + | *درایةالحدیث، کاظم مدیرشانهچی، ص 127-128. | |
{{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | {{الگو:اصطلاحات حدیثی}} | ||
[[رده:طرق تحمل حدیث]] | [[رده:طرق تحمل حدیث]] | ||
[[رده:اصطلاحات حدیثی]] | [[رده:اصطلاحات حدیثی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۵۵
«وَجاده»، مصدر جعلى (مولد) از فعل «وَجَد» بوده و یکی از روش های تحمل حدیث است. در این قسم، طالب حديث، كتاب يا حديثى به خط شیخ يا يكى از مشايخ حديثی بيابد و يقين كند كه به خط اوست، يا اين كه كتاب معروفى با تصحيح و مقابله شيخ بيابد.
گرچه جمعى از تحديث كتاب يا روايات مزبور منع نموده اند،[۱] ولى بيشتر محدثين و فقهاى فريقين، نقل احاديث كتب صحاح فريقين را كه انتساب آن به مؤلفين يقينى باشد، جايز دانسته اند. منتها بايد هنگام تحديث بگويد: «وجدتُ بخط فلان. أو فى كتاب صححه فلان كذا».
گمان مى رود كسانى كه از نقل احاديث مزبور منع نموده اند، نقل از شيخ به لفظ «حدّثنى» و «أخبرنى» و مانند آن را جايز ندانسته اند، وگرنه نقل از كتب معروف حديث كه مصحح و مورد اعتماد باشد، بدون اشكال است، منتها بعضى فرموده اند: چنانچه راوى وثوق و اعتماد به صحت نسخه دارد، مى تواند بگويد: قال فلان، ولى در صورتى كه نسخه كاملاً مورد اعتماد نباشد، مى بايست بگويد: (بلغنى عن فلان. او وجدت فى نسخة من كتابه).[۲]
پانویس
منابع
- درایةالحدیث، کاظم مدیرشانهچی، ص 127-128.