ورود امام حسین علیه السلام به کربلا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز=2 محرم|سال=سال | + | {{تقویم|روز=2 محرم|سال=سال ۶۱ هجری قمری}} |
| − | + | حضرت [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسین]] علیه‌السلام پس از دریافت نامه‌های فراوان اهالی [[کوفه]]، مبنی بر رفتن آن حضرت به کوفه و بر عهده گرفتن قیام مردمی بر ضد [[بنی امیه|بنی‌امیه]]، در آغاز پسرعمویش [[مسلم بن عقیل]] علیه‌السلام را به نمایندگی خویش به آن دیار اعزام کرد. اهالی کوفه به ویژه [[شیعه|شیعیان]] و محبان [[اهل بیت]] علیهم‌السلام از مسلم بن عقیل استقبال شایانی کرده و بیش از ۱۸۰۰۰ تن با وی [[بیعت]] کردند و مسلم بن عقیل پس از وصول اطمینان از صداقت کوفیان، نامه‌ای برای [[امام حسین]] علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را به کوفه دعوت کرد و امام حسین علیه‌السلام در روز هشتم [[ماه ذی الحجه|ذی الحجه]] سال ۶۰ قمری به همراه خاندان و یاران خود عازم کوفه شد. | |
| − | + | امام در بین راه در توقفگاه «[[زرود|زَرود]]»، خبر شکست قیام شیعیان کوفه و [[شهادت مسلم بن عقیل|شهادت مسلم بن عقیل]] علیه‌السلام بدست مزدوران [[عبیدالله بن زیاد]] را دریافت کرد. با این حال، به حرکت اعتراضی خویش به سوی [[عراق]] ادامه داد. ولی پس از گذشتن از توقفگاه «[[شراف|شَراف]]» با سپاه یک هزار نفری عبیدالله به فرماندهی [[حر بن یزید ریاحی]] روبرو گردید. | |
| − | حر بن | + | حر بن یزید از سوی [[حصین بن نمیر]] مأموریت داشت که در جاده میان [[مکه]] و کوفه به گشت زنی پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسین علیه‌السلام، آن را ردیابی کرده و مانع ورودش به کوفه گردد. امام حسین علیه‌السلام به محض رویارویی با سپاه خسته و تشنه حر بن یزید، با آنان مهربانی کرد و همه را سیراب و از الطاف خویش برخوردار گردانید. |
| − | حر بن | + | حر بن یزید در برابر مهربانی‌های آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاری غیرخصمانه در پیش گرفت. ولی بنا به فرمان عبیدالله بن زیاد ناچار بود آن حضرت را تعقیب کرده و مانع ورودش به کوفه گردد. در توقفگاه «[[عذیب الهجانات|عُذَیبُ الهِجانات]]»، نامه‌ای از [[عمر بن سعد]] فرمانده نظامی سپاه عبیدالله بن زیاد بدست حر بن یزید رسید و او را مأمور کرد که بر امام حسین علیه‌السلام سخت گیرد و او را از بیابانی خشک و فاقد آب و آبادانی گذر دهد. |
| − | حر بن | + | حر بن یزید بر امام حسین علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزمینی غیرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسین علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف کرده و آن را خیمه‌گاه خویش قرار دهد. امام حسین علیه‌السلام پس از رسیدن به این سرزمین، پرسید نام این مکان چیست؟ گفتند: [[کربلا]]. امام حسین علیه‌السلام همین که نام کربلا را شنید، گفت: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بک مِنَ الکربِ و البَلاءِ». سپس فرمود: این جا، مکان کرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آیید که منزل و خیمه‌گاه ما این جا است. این زمین، محل ریختن خون ما است و در این مکان، قبرهای ما واقع می‌گردد. این‌ها را جدم [[پیامبر اسلام|محمد مصطفی]] صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. |
| − | + | پس قافله حسینی در آن جا فرود آمد و خیمه‌های مظلومیت و شرافت خود را برافراشت و در طرف دیگر، حر بن یزید با یاران و سپاهیان خویش نازل شد و خیمه‌های دشمنی و قتال با آل پیامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود. | |
| − | + | روز ورود امام حسین علیه‌السلام به سرزمین [[کربلا]] مصادف بود با روز پنج‌شنبه، دوم [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۱ هجری قمری.<ref> نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۱۶؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۲۰؛ الفتوح (ابن اعثم کوفی)، ص ۸۷۱.</ref> بدین گونه، حرکت امام حسین علیه‌السلام از [[مکه]] معظمه تا ورودش به کربلا، مدت بیست و چهار و یا بیست و پنج روز به طول انجامید. | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. | |
منایع بیشتر: | منایع بیشتر: | ||
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=61 وقایع الایام شیخ عباس قمی، | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=61 وقایع الایام شیخ عباس قمی، ۲ محرم]. |
| − | + | [[رده:وقایع ماه محرم]] [[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | |
| − | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
| − | [[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۵:۵۰
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:2 محرم |
| سال ۶۱ هجری قمری |
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام پس از دریافت نامه‌های فراوان اهالی کوفه، مبنی بر رفتن آن حضرت به کوفه و بر عهده گرفتن قیام مردمی بر ضد بنی‌امیه، در آغاز پسرعمویش مسلم بن عقیل علیه‌السلام را به نمایندگی خویش به آن دیار اعزام کرد. اهالی کوفه به ویژه شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام از مسلم بن عقیل استقبال شایانی کرده و بیش از ۱۸۰۰۰ تن با وی بیعت کردند و مسلم بن عقیل پس از وصول اطمینان از صداقت کوفیان، نامه‌ای برای امام حسین علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را به کوفه دعوت کرد و امام حسین علیه‌السلام در روز هشتم ذی الحجه سال ۶۰ قمری به همراه خاندان و یاران خود عازم کوفه شد.
امام در بین راه در توقفگاه «زَرود»، خبر شکست قیام شیعیان کوفه و شهادت مسلم بن عقیل علیه‌السلام بدست مزدوران عبیدالله بن زیاد را دریافت کرد. با این حال، به حرکت اعتراضی خویش به سوی عراق ادامه داد. ولی پس از گذشتن از توقفگاه «شَراف» با سپاه یک هزار نفری عبیدالله به فرماندهی حر بن یزید ریاحی روبرو گردید.
حر بن یزید از سوی حصین بن نمیر مأموریت داشت که در جاده میان مکه و کوفه به گشت زنی پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسین علیه‌السلام، آن را ردیابی کرده و مانع ورودش به کوفه گردد. امام حسین علیه‌السلام به محض رویارویی با سپاه خسته و تشنه حر بن یزید، با آنان مهربانی کرد و همه را سیراب و از الطاف خویش برخوردار گردانید.
حر بن یزید در برابر مهربانی‌های آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاری غیرخصمانه در پیش گرفت. ولی بنا به فرمان عبیدالله بن زیاد ناچار بود آن حضرت را تعقیب کرده و مانع ورودش به کوفه گردد. در توقفگاه «عُذَیبُ الهِجانات»، نامه‌ای از عمر بن سعد فرمانده نظامی سپاه عبیدالله بن زیاد بدست حر بن یزید رسید و او را مأمور کرد که بر امام حسین علیه‌السلام سخت گیرد و او را از بیابانی خشک و فاقد آب و آبادانی گذر دهد.
حر بن یزید بر امام حسین علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزمینی غیرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسین علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف کرده و آن را خیمه‌گاه خویش قرار دهد. امام حسین علیه‌السلام پس از رسیدن به این سرزمین، پرسید نام این مکان چیست؟ گفتند: کربلا. امام حسین علیه‌السلام همین که نام کربلا را شنید، گفت: «اَللّهُمَّ اِنّی اَعوذُ بک مِنَ الکربِ و البَلاءِ». سپس فرمود: این جا، مکان کرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آیید که منزل و خیمه‌گاه ما این جا است. این زمین، محل ریختن خون ما است و در این مکان، قبرهای ما واقع می‌گردد. این‌ها را جدم محمد مصطفی صلی الله علیه و آله به من خبر داده است.
پس قافله حسینی در آن جا فرود آمد و خیمه‌های مظلومیت و شرافت خود را برافراشت و در طرف دیگر، حر بن یزید با یاران و سپاهیان خویش نازل شد و خیمه‌های دشمنی و قتال با آل پیامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود.
روز ورود امام حسین علیه‌السلام به سرزمین کربلا مصادف بود با روز پنج‌شنبه، دوم محرم سال ۶۱ هجری قمری.[۱] بدین گونه، حرکت امام حسین علیه‌السلام از مکه معظمه تا ورودش به کربلا، مدت بیست و چهار و یا بیست و پنج روز به طول انجامید.
پانویس
- ↑ نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۱۶؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۲۰؛ الفتوح (ابن اعثم کوفی)، ص ۸۷۱.
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
منایع بیشتر:
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
