آیه 119 سوره اعراف: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
(←معانی کلمات آیه) |
||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
| − | + | صاغرين: صغر: كوچكى. صاغر: كوچك ، حقير و ذليل.«صاغرين»: خوارها.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | |
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۱
| <<118 | آیه 119 سوره اعراف | 120>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
عاقبت فرعونیان در آنجا مغلوب شده و خوار و سرشکسته بازگشتند.
پس [فرعونیان] در آنجا مغلوب شدند و با ذلت و خواری بازگشتند.
و در آنجا مغلوب و خوار گرديدند.
در همان جا مغلوب شدند، و خوار و زبون بازگشتند.
و در آنجا (همگی) مغلوب شدند؛ و خوار و کوچک گشتند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
صاغرين: صغر: كوچكى. صاغر: كوچك ، حقير و ذليل.«صاغرين»: خوارها.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ «118»
پس (بدين سان) حقّ، آشكار شد (و نبوّت موسى تأييد گرديد) و آنچه (كه ساحران) مىكردند، باطل و بيهوده گرديد.
فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ «119»
پس (ساحران وفرعونيان) همانجا مغلوب شدند وخوار و زبون برگشتند.
وَ أُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ «120»
و جادوگران به سجده درافتادند.
نکته ها
با پيروزى حضرت موسى، ضربه‌ى سختى برنظام فرعونى وارد شد، امّا مهم‌تر آنكه ساحران يكجا به موسى ايمان آوردند و حيثيّت فرعون از درون فرو ريخت.
مرجع ضمير در جمله‌ى «ما كانُوا يَعْمَلُونَ» ساحران است
پیام ها
1- حقّ، پيروز و باطل، نابود است. «فَوَقَعَ الْحَقُّ» باطل‌هاى ساخت دست بشر، در برابر حقّ تاب نمى‌آورند.
2- در شيوه‌ى تبليغ، با بيان حقّ و آشكار كردن حقيقت، مى‌توان باطل را از ميدان
جلد 3 - صفحه 140
بيرون كرد. «فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ»
3- يك جلوه از طرف حقّ، هزاران جلوه فريبنده‌ى باطل را محو مى‌كند. «فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» براى مبارزه با معجزه‌ى موسى، مدّت زمان طولانى زحمت كشيدند و انواع جادوها را بكار بستند، ولى تمام آنها بى‌فايده بود.
4- ساحران پس از شكست، همراه فرعونيان صحنه‌ى مبارزه را ذليلانه ترك كردند. «انْقَلَبُوا صاغِرِينَ»
5- مدّعيان پيروزى، «نَحْنُ الْغالِبِينَ» «1» مغلوب‌هاى تاريخ گشتند. فَغُلِبُوا ... صاغِرِينَ
6- عظمت معجزه‌ى الهى آن گونه بود كه ساحران گويا ناخواسته و بى‌اختيار به سجده افتادند. «أُلْقِيَ» به صورت مجهول آمده است.
7- شناخت حقّ، زمينه‌ى خضوع و تسليم است. «أُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ» مى‌توان در سايه‌ى شناخت صحيح، در يك لحظه تغيير عقيده داد و خوشبخت شد.
8- سجده، بارزترين جلوه تسليم است و سابقه‌ى بس طولانى دارد. «ساجدين»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ (119)
فَغُلِبُوا هُنالِكَ: پس مغلوب شدند سحره و فرعونيان آنجا كه موسى غالب شد، وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ: و باز گشتند از آن موضوع خوار شدگان و منهزمان. و يا رجوع كردند به شهر مصر ذليلان و مقهوران. چون ساحران واقعه عصا را به اين كيفيت غريب مشاهده نمودند، دانستند كه آن سحر نيست، بلكه خارق عادت و معجزه است فوق طاقت بشريت، لذا از كفر برگشتند.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 119 تا 122
فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِينَ (119) وَ أُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ (120) قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ (121) رَبِّ مُوسى وَ هارُونَ (122)
ترجمه
پس مغلوب شدند آنجا و برگشتند خوارشدگان
و افكنده شدند ساحران سجده كنندگان
گفتند ايمان آورديم بپروردگار جهانيان
پروردگار موسى و هرون
تفسير
فرعون و عساكرش در ميدان مبارزه مغلوب شدند و با حال ذلت و خوارى بمصر فرارا معاودت نمودند اگر مراد از انقلاب مراجعت باشد چنانچه گفته‌اند و ميشود مراد انقلاب حال آنها باشد از عزت بذلت و از بزرگى در انظار مردم بكوچكى در هر حال ساحران بى‌اختيار در برابر عظمت و قدرت پروردگار خاضع شده بر و بر زمين افتادند و سجده نمودند و ايمان آوردند بخداوند يگانه كه پروردگار جهانيان است آن خداوندى كه موسى و هرون او را به يگانگى معرفى مينمايند نه فرعون كه مدعى ربوبيّت است و چون سجده از آنها بى‌اختيار و فورى واقع شد و گويا خداوند على رغم فرعون آنها را مسخّر باراده خود فرمود از اين عمل بفعل مجهول تعبير شده است و گفته‌اند اول بزرگان سحره از قبيل شمعون و سابور و عادور و حطط و مصفّى سجده نمودند و ايمان آوردند و بعد سايرين متابعت از آنها كردند.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَ انقَلَبُوا صاغِرِينَ (119)
پس مغلوب شدند فرعونيان و از آن عظمتي که در انظار مردم داشتند افتادند و از آن بزرگي بيرون رفتند و كوچك شدند.
فَغُلِبُوا مغلوبيت بمعني اينكه ديگر پس از اينکه واقعه نتوانستند عرض اندام كنند در مقابل موسي و حضرت موسي در نظر مردم بزرگ شد و عظمت پيدا كرد هنالك در اينکه موقع زيرا در اول دفعه فرعون و خواص او مشاهده كرده بودند و عموم مردم اطلاع نداشتند و بهمان عقيده که بفرعون داشتند باقي بودند و در اينکه موقع آن عقيده سلب شد.
وَ انقَلَبُوا انقلاب وارونه شدن است وَ إِن أَصابَته‌ُ فِتنَةٌ انقَلَب‌َ عَلي وَجهِه‌ِ حج آيه 11 صاغرين صغر بمعني كوچكي است مقابل كبر که بمعني بزرگي است يعني در نظر مردم كوچك شدند با اينكه قبلا بزرگ بودند و اينکه معناي انقلاب است مسئلة- يكي از مطهرات در شريعت اسلام انقلاب است که خمر برگردد و خل‌ّ شود و اينکه غير از استحاله است زيرا در استحاله صورت نوعيه تغيير ميكند و لو حقيقة جنسية باقي باشد مثل سگ در نمكزار نمك شود جنس او تغيير نكرده جسم است ولي نوع آن تغيير كرده كلب با نمك دو نوع هستند، اما انقلاب صورت نوعيه باقيست صفت صنفيه او که صفت خمريت او است تغيير كرده، در اينجا فرعون و اتباعش از نوع آدميت و بشريت خارج نشدند صفت كبريت و عظمت آنها مبدل شد بصفت حقارت و كوچكي.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 119)- در این آیه می‌گوید: «به این ترتیب آثار شکست در آنها نمایان شد و همگی خوار و کوچک و ناتوان شدند» (فَغُلِبُوا هُنالِکَ وَ انْقَلَبُوا صاغِرِینَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
