محمدعلی سنگلاخ خراسانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''''محمدعلی سنگلاخ خراسانی''''' قرن: 13 (1294-1184 ...' ایجاد کرد) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(1294-1184 ق) | (1294-1184 ق) | ||
| − | خطاط و شاعر. وى اصلا از خاندان قرایى قوچان خراسان بود و به خود لقب سنگلاخ داده و از آن وقار و متانت اراده كرده است. بسیار عارف مسلك و | + | خطاط و شاعر. وى اصلا از خاندان قرایى قوچان خراسان بود و به خود لقب سنگلاخ داده و از آن وقار و متانت اراده كرده است. بسیار عارف مسلك و صوفى منش بود و در نظم و نثر دست داشت. سالها در [[استانبول]] توقف داشت و اعیان آن دولت تجلیلش نموده و مدایح او را كتابى كرده و به طبع رسانیده اند. |
| − | از خطوط، نستعلیق و شكسته را خوش | + | از خطوط، نستعلیق و شكسته را خوش مى نوشت و خطوط را نیك مى شناخت. قدسى خراسانى، خواهرزاده و شاگرد وى در خط بود. میرزا سنگلاخ در تبریز درگذشت و در مقابل مزار سید ابراهیم دفن شد. معروفترین اثر وى یك قطعه سنگ مرمر عظیم است كه سطح آن تقریباً پوشیده از عبارات مختلف است و متن اصلى آن یك «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» دارد، به قلم یك دانگ كتیبه ى نستعلیق خوش و تمامى خطوط و نقوش آن برجسته است و رقم «راقمه سنگلاخ خامه روان» دارد؛ از دیگر آثار وى: سه قطعه به قلمهاى پنج و چهار و سه دانگ خوش و عالى، با رقمهاى عجیب. |
| − | از تالیفات او: «آداب المشق»؛ «امتحان الفضلا» یا «تذكره الخطاطین»؛ «سیاحت نامه»؛ «صراط السطور»؛ «مداد الخطوط»؛ «مجمع الاوصاف»، كه مشتمل بر اشعارى است كه شاعران در مدیح وى | + | از تالیفات او: «آداب المشق»؛ «امتحان الفضلا» یا «تذكره الخطاطین»؛ «سیاحت نامه»؛ «صراط السطور»؛ «مداد الخطوط»؛ «مجمع الاوصاف»، كه مشتمل بر اشعارى است كه شاعران در مدیح وى سروده اند. |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص258. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص258. | ||
| − | [[رده: | + | {{شعر فارسی}} |
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | ||
| + | [[رده:خطاطان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۵۲
محمدعلی سنگلاخ خراسانی
قرن: 13
(1294-1184 ق)
خطاط و شاعر. وى اصلا از خاندان قرایى قوچان خراسان بود و به خود لقب سنگلاخ داده و از آن وقار و متانت اراده كرده است. بسیار عارف مسلك و صوفى منش بود و در نظم و نثر دست داشت. سالها در استانبول توقف داشت و اعیان آن دولت تجلیلش نموده و مدایح او را كتابى كرده و به طبع رسانیده اند.
از خطوط، نستعلیق و شكسته را خوش مى نوشت و خطوط را نیك مى شناخت. قدسى خراسانى، خواهرزاده و شاگرد وى در خط بود. میرزا سنگلاخ در تبریز درگذشت و در مقابل مزار سید ابراهیم دفن شد. معروفترین اثر وى یك قطعه سنگ مرمر عظیم است كه سطح آن تقریباً پوشیده از عبارات مختلف است و متن اصلى آن یك «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» دارد، به قلم یك دانگ كتیبه ى نستعلیق خوش و تمامى خطوط و نقوش آن برجسته است و رقم «راقمه سنگلاخ خامه روان» دارد؛ از دیگر آثار وى: سه قطعه به قلمهاى پنج و چهار و سه دانگ خوش و عالى، با رقمهاى عجیب.
از تالیفات او: «آداب المشق»؛ «امتحان الفضلا» یا «تذكره الخطاطین»؛ «سیاحت نامه»؛ «صراط السطور»؛ «مداد الخطوط»؛ «مجمع الاوصاف»، كه مشتمل بر اشعارى است كه شاعران در مدیح وى سروده اند.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص258.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
