قتل صبر: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تعیین رده) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | قتل صبر آن است | + | قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند. در [[حدیث]] است که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله کسى را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است، یعنى این که جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.<ref>مجمع البحرين، كلمه «صبر».</ref> به شهدا و اسیرانى که کشته مىشوند نیز «مصبور» گفته مىشود. در مورد حیواناتى که زجرکش مىشوند نیز به کار مىرود.<ref>دائرة المعارف الاسلاميه، ج 14، ص 137.</ref> |
| − | + | از مظلومیت [[سیدالشهدا]] علیه السلام و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که [[امام حسین علیه السلام|حسین بن على]] علیه السلام را در حالى که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربههاى شمشیر و نیزه قرار دادند. [[امام سجاد]] علیه السلام به عنوان افشاگرى از ستم یزیدیان، در خطبهاى که در [[كوفه|کوفه]] در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود: {{متن حدیث|«انا ابن من قتل صبرا و کفى بذلک فخرا»}}<ref>اعيان الشيعه، ج 1، ص 614، مقتل الحسين، مقرم، ص 411، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 115.</ref>؛ من پسر کسى هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس! | |
| − | [[ | + | در مورد [[مسلم بن عقیل]] نیز در تاریخ آمده است که [[عبیدالله بن زیاد|ابن زیاد]] او را به «قتل صبر» کشت.<ref>تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 5، ص 21.</ref> |
| − | + | <br /> | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | + | |
| + | * جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | ||
[[رده:واقعه عاشورا]] | [[رده:واقعه عاشورا]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۴۰
قتل صبر آن است که انسانى یا حیوانى را بسته نگهدارند و بکشند. در حدیث است که پیامبر صلی الله علیه و آله کسى را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهار پایان نهى شده است، یعنى این که جاندارى را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.[۱] به شهدا و اسیرانى که کشته مىشوند نیز «مصبور» گفته مىشود. در مورد حیواناتى که زجرکش مىشوند نیز به کار مىرود.[۲]
از مظلومیت سیدالشهدا علیه السلام و قساوت کوفیان یکى هم آن بود که حسین بن على علیه السلام را در حالى که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربههاى شمشیر و نیزه قرار دادند. امام سجاد علیه السلام به عنوان افشاگرى از ستم یزیدیان، در خطبهاى که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسى رفته معرفى کرد، از جمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفى بذلک فخرا»[۳]؛ من پسر کسى هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!
در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به «قتل صبر» کشت.[۴]
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
