جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
{{تقویم|روز= 10 محرم|سال= سال 61 هجری قمری}}  
+
{{تقویم|روز= 10 محرم|سال= سال ۶۱ هجری قمری}}  
−
پس از شهادت جانسوز ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از ياران فداكار وي در صبح و [[عصر عاشورا]]، دشمنان [[اهل بيت]] علیهم‌السلام جنايت‌هاي ديگري در عصر عاشورا مرتكب گرديدند كه به طور اختصار به آن‌ها اشاره مي‌كنيم:
 
  
−
* '''<I>1- غارت خيمه‌هاي حسيني</I>'''
+
پس از شهادت جانسوز [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسین]] علیه‌السلام و [[هفتاد و دو تن]] از یاران فداکار ایشان در [[کربلا]]، دشمنان [[اهل بیت]] علیهم‌السلام جنایت‌های دیگری در عصر [[روز عاشورا|عاشورا]] مرتکب گردیدند که به طور اختصار به آن‌ها اشاره می‌شود.
  
−
سپاهيان [[عمر بن سعد]]، به ويژه جنايتكاران گروه نابكار و سفاك [[شمر بن ذي الجوشن]]، پس از شهادت [[امام حسين]] علیه‌السلام به خيمه‌هاي آن حضرت يورش برده و آن‌ها را غارت كردند و چهارپايان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها، خواركي‌ها و هر چه يافتند، تمامي آن‌ها را به يغما بردند.
+
== جنایات یزیدیان در عصر عاشورا ==
  
−
آنان، حتي حريم اهل بيت علیهم‌السلام را مراعات نكرده و زيورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوري كه زنان اهل بيت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گرديده و از شدت جنايتكاري شمر و گروه نابكارش شكايت كردند. با اين كه عمر بن سعد به ظاهر دستور داد كه از غارت خيمه‌ها دست بردارند، با اين حال منافقان و جنايتكاران به پست فطرتي و فرومايه‌گي خويش ادامه دادند.<ref> [[الارشاد]] ([[شيخ مفيد]])، ص 468؛ [[منتهي الآمال]] ([[شیخ عباس قمی]])، ج 1، ص 399.</ref>
+
===غارت خیمه‌های حسینی===
 +
سپاهیان [[عمر بن سعد]]، به ویژه جنایتکاران گروه نابکار و سفاک [[شمر بن ذی الجوشن]]، پس از شهادت [[امام حسین]] علیه‌السلام به [[خیمه گاه کربلا|خیمه‌های]] آن حضرت یورش برده و آن‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها و هر چه یافتند، به یغما بردند.  
  
−
* '''<I>2- آتش زدن خيمه‌ها</I>'''
+
آنان، حتی حریم اهل بیت امام حسین را مراعات نکرده و زیورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوری که زنان اهل بیت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گردیده و از شدت جنایتکاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند. با این که عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند، با این حال منافقان و جنایتکاران به رفتار خویش ادامه دادند.<ref> الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۶۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۹۹.</ref>
  
−
پس از غارت، اقدام به آتش زدن خيمه‌ها نمودند. در اندك مدتي تمامي خيمه‌ها هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم يزيديان سوخت و نابود شد و حتي جان بازماندگان و يتيمان كاروان حسيني، با خطر آتش‌سوزي مواجه گرديد و بدين منظور، زينب كبري سلام الله علیها به آنان دستور داد كه از خيمه‌ها بيرون رفته و به اطراف پناهنده شوند. تا از اين طريق از آتش سوزان خيمه‌ها در امان بمانند.<ref> لهوف [[سيد بن طاووس]]، ص 150.</ref>
+
===آتش زدن خیمه‌ها===
  
−
* '''<I>3- اسب دواني بر پيكر شهيدان</I>'''
+
پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه‌ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه‌ها و هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش‌سوزی مواجه گردید و بدین منظور، [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب کبری]] سلام الله علیها به آنان دستور داد که از خیمه‌ها بیرون رفته و به اطراف پناهنده شوند، تا از این طریق از آتش سوزان خیمه‌ها در امان بمانند.<ref> لهوف (سید بن طاووس)، ص ۱۵۰.</ref>
  
−
عمر بن سعد، بنا به دستور كتبي [[عبيدالله بن زياد]]، پس از شهادت امام حسين علیه‌السلام و ياران او در [[كربلا]]، تصميم به اسب دواني بر پيكرهاي خونين شهيدان گرفت. ده نفر از [[منافقان]] و دشمنان اهل بيت علیهم‌السلام براي اين كار پيش قدم شده و پس از نعل‌بندي اسبان خويش بر پيكرهاي شهيدان كربلا، اسب تاختند و پيكرهاي پر از جراحت و بي‌سر شهيدان را در هم شكستند.<ref> الارشاد، ص 469.</ref>
+
===اسب‌دوانی بر پیکر شهیدان===
  
−
* '''<I>4- ارسال سر مقدس امام حسين علیه‌السلام به كوفه</I>'''
+
عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی [[عبیدالله بن زیاد]]، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران او در [[کربلا]]، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت. ده نفر از [[منافقان]] و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل‌بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند و پیکرهای پر از جراحت و بی‌سر شهیدان را در هم شکستند.<ref> الارشاد، ص ۴۶۹.</ref>
  
−
عمر بن سعد، براي خوش خدمتي بيشتر به دستگاه ظالمانه اموي، دستور داد سر بريده امام حسين علیه السلام را در عصر عاشورا باشتاب و سرعت به [[كوفه]] ببرند و عبيدالله را از پايان يافتن غائله كربلا باخبر گردانند.
+
===ارسال سر مقدس امام حسین به کوفه===
  
−
مأموريت رساندن سر مقدس امام حسين علیه‌السلام بر عهده [[خولي بن يزيد اصبحي]] گذاشته شد. ولي وي شب هنگام به كوفه رسيد و در آن وقت، [[دارالاماره]] بسته بود. به همين جهت شب را در خانه خويش گذرانيد و سر امام حسين علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوري پنهان كرد و در بامداد روز يازدهم به دارالاماره رفت و سر آن حضرت را تحويل عبيدالله بن زياد داد.<ref> همان، ص 470؛ منتهي الآمال، ج 1، ص 401.</ref>
+
عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر به دستگاه ظالمانه [[بنی امیه|اموی]]، دستور داد [[سر امام حسین علیه السلام|سر بریده امام حسین]] علیه السلام را در عصر عاشورا با سرعت به [[کوفه]] ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا باخبر گردانند. مأموریت رساندن سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بر عهده [[خولی|خولی بن یزید اصبحی]] گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، [[دارالاماره کوفه|دار الاماره]] بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دار الاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد.<ref> همان، ص ۴۷۰؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۴۰۱.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
−
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
−
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
+
* مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
  
−
منابع بیشتر:
+
منابع برای مطالعه بیشتر:
  
−
[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=65 وقایع الایام شیخ عباس قمی، 10 محرم].
+
* [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=65 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، حوادث ۱۰ محرم].
  
 
[[رده:وقایع ماه محرم]]
 
[[رده:وقایع ماه محرم]]
 
[[رده:سال ۶۱ هجری قمری]]
 
[[رده:سال ۶۱ هجری قمری]]
 +
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰

تقویم هجری قمری

روز واقعه:10 محرم
سال ۶۱ هجری قمری


پس از شهادت جانسوز ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از یاران فداکار ایشان در کربلا، دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام جنایت‌های دیگری در عصر عاشورا مرتکب گردیدند که به طور اختصار به آن‌ها اشاره می‌شود.

جنایات یزیدیان در عصر عاشورا

غارت خیمه‌های حسینی

سپاهیان عمر بن سعد، به ویژه جنایتکاران گروه نابکار و سفاک شمر بن ذی الجوشن، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام به خیمه‌های آن حضرت یورش برده و آن‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها و هر چه یافتند، به یغما بردند.

آنان، حتی حریم اهل بیت امام حسین را مراعات نکرده و زیورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوری که زنان اهل بیت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گردیده و از شدت جنایتکاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند. با این که عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند، با این حال منافقان و جنایتکاران به رفتار خویش ادامه دادند.[۱]

آتش زدن خیمه‌ها

پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه‌ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه‌ها و هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش‌سوزی مواجه گردید و بدین منظور، زینب کبری سلام الله علیها به آنان دستور داد که از خیمه‌ها بیرون رفته و به اطراف پناهنده شوند، تا از این طریق از آتش سوزان خیمه‌ها در امان بمانند.[۲]

اسب‌دوانی بر پیکر شهیدان

عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی عبیدالله بن زیاد، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران او در کربلا، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت. ده نفر از منافقان و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل‌بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند و پیکرهای پر از جراحت و بی‌سر شهیدان را در هم شکستند.[۳]

ارسال سر مقدس امام حسین به کوفه

عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر به دستگاه ظالمانه اموی، دستور داد سر بریده امام حسین علیه السلام را در عصر عاشورا با سرعت به کوفه ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا باخبر گردانند. مأموریت رساندن سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بر عهده خولی بن یزید اصبحی گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، دار الاماره بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دار الاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد.[۴]

پانویس

  1. ↑ الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۶۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۹۹.
  2. ↑ لهوف (سید بن طاووس)، ص ۱۵۰.
  3. ↑ الارشاد، ص ۴۶۹.
  4. ↑ همان، ص ۴۷۰؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۴۰۱.

منابع

  • مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام

منابع برای مطالعه بیشتر:

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها
برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=جنايات_سپاه_عمر_بن_سعد_در_عصر_عاشورا&oldid=138776»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا