منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله متوسط
شناسه ناقص است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابن عجیبه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
 
(۲۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
{{خوب}}
 +
'''«احمد بن‌ محمد بن‌ مهدی‌ بن‌ عجیبة»''' (۱۱۶۰-۱۲۲۴ ق)، مفسر، صوفی و شاعر مسلمان اهل [[مراکش|مراکش]] در قرن ۱۳ هجری است. وی از علوم‌ ظاهر به‌ علم‌ باطن‌ روی‌ آورد و از علایق‌ دنیوی‌ دست‌ شست‌ و به ارشاد طالبان‌ و تأسیس‌ زاویه‌هایى‌ برای‌ اجتماع‌ [[تصوف|صوفیه‌]] و سیر و سلوک‌ روحانى‌ پرداخت‌. «[[البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید (کتاب)|البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید]]» از مهمترین تألیفات اوست.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
|نام کامل = احمد بن‌ محمد بن‌ عجیبة حسنى‌
 +
|تصویر= [[پرونده:Ibn-ojibaeh.jpg]]
 +
|زادروز = ۱۱۶۰ قمری
 +
|زادگاه = [[مراکش]]
 +
|وفات =  ۱۲۲۴ قمری
 +
|مدفن = مراکش
 +
|اساتید =  محمد السوسى‌، احمد الرشا، عبدالکریم‌ بن‌ قرّیش‌، محمد ورزازی‌، محمد جنوی‌،...
 +
|شاگردان = 
 +
|آثار = [[البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید (کتاب)|البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید]]، ایقاظ الهمم‌ فى‌ شرح‌ الحکم‌، الفتوحات‌ الالهیة فى‌ شرح‌ المباحث‌ الاصلیة، معراج‌ التشوف‌ الى‌ حقائق‌ التصوف‌، دیوان‌ اشعار،...
 +
}}
 +
==ولادت و خاندان==
 +
ابوالعباس‌ احمد بن‌ محمد بن‌ مهدی‌ بن‌ عجیبة حسنى‌، در قریة الخمیس‌، واقع‌ در ناحیه منسوب‌ به‌ قبیله انجرا، در سواحل‌ جنوبى‌ مدیترانه‌ میان‌ طنجه‌ و تطوان‌ از شهرهای [[مراکش]] در سال ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ قمری متولد شد.
  
{{شناسنامه شخصیت ها
+
خانواده او از شرفای‌ ([[سادات|سادات‌]]) محل تولدش بوده‌اند. نسبش در اصل‌ از طریق‌ [[حسن مثنی|حسن‌ مثنى‌]] و [[امام حسن علیه السلام|امام حسن]] علیه السلام به‌ [[امام علی علیه السلام|حضرت على‌]] علیه السلام مى‌رسد.
  
|نام= ابوالعباس‌ احمد بن‌ محمد بن‌ مهدي‌ بن‌ عجيبة حسنى‌
+
==تحصیل و اساتید==
  
|نام پدر= محمد
+
احمد بن‌ محمد تحصیلات‌ مقدماتى‌ و قرائت‌ [[قرآن‌]] را در زادگاه‌ خود فراگرفت‌ و مدتی در قصر الکبیر نزد [[فقیه|فقیه‌]] محمد السوسى‌ و سپس‌ در تطوان‌ نزد استادانى‌ چون‌ احمد الرشا، عبدالکریم‌ بن‌ قرّیش‌ و محمد ورزازی‌ به‌ تحصیل‌ [[فقه‌]] و [[کلام]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و علوم‌ ادبى‌ پرداخت‌. هنگامى‌ که‌ شیخ‌ محمد جنوی‌ به‌ تطوان‌ آمد، وی‌ ملازم‌ مجلس‌ درس‌ او شد و فقه‌ و [[حدیث]] و سپس‌ مباحثى‌ در [[عرفان|عرفان‌]] را از او فراگرفت‌.
  
|ولادت= 1160-1161
+
پس‌ از وفات‌ محمد جنوی‌، ابن‌ عجیبه‌ عازم‌ فاس‌ شد و در آنجا به‌ مجلس‌ درس‌ سیدی‌ محمد التاودی‌ ابن‌ سوده‌ پیوست‌ و از او اجازه تدریس‌ و نقل‌ حدیث‌ گرفت‌. ولى‌ چندی‌ بعد به‌ تطوان‌ بازگشت‌ و به‌ تعلیم‌ و تدریس‌ مشغول‌ شد و در این‌ سفر با عارف‌ مشهور سیدی‌ محمد بوزیدی آشنا و به‌ طریقه درقاوی‌ وارد شد.
  
|محل ولادت= قريه الخمیس، در سواحل‌ جنوبی مدیترانه‌
+
وی‌ قبلاً در مجالس‌ درس‌ محمد جنوی‌ به‌ عرفان‌ گرایش‌ یافته‌ و حکم‌ ابن‌ عطاءالله‌ و اصول‌ الطریقة شیخ‌ زرّوق‌ را خوانده‌ بود ولى‌ ورود به‌ طریقه درقاوی‌ تحولى‌ اساسى‌ در فکر و روح‌ او پدید آورد، از علوم‌ ظاهر به‌ علم‌ باطن‌ روی‌ آورد، از علایق‌ دنیوی‌ دست‌ شست‌ و در زی‌ّ [[تصوف|صوفیه‌]] به‌ سیاحت‌ در نواحى‌ مختلف‌ و ارشاد طالبان‌ و تأسیس‌ زاویه‌هایى‌ برای‌ اجتماع‌ صوفیه‌ و سیر و سلوک‌ روحانى‌ پرداخت‌.
 +
==آثار و تألیفات==
  
|وفات=1224 ه.ق
+
فهرستى‌ که‌ ابن‌ عجیبه‌ از تألیفات‌ و نوشته‌های‌ خویش‌ بدست‌ مى‌دهد، شامل‌ ۳۸ عنوان‌ است‌ که‌ [[دیوان (شعر)|دیوان‌]] او یعنى‌ [[قصیده|قصاید]] و توشیحات‌ و آثار منظوم‌ او را نیز دربرمى‌گیرد. معروف‌ترین‌ آثار او عبارت است‌ از:
  
|مدفن= مقبره ای در نزدیکی طنجه
+
#[[البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید (کتاب)|البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید]]، در ۴ جلد؛ از جمله [[تفسیر عرفانی|تفاسیر اشاری]] است که با مشی [[تصوف|صوفیه]] نگارش یافته.
 +
#ایقاظ الهمم‌ فى‌ شرح‌ الحکم‌، شرح‌ الحکم‌ ابن‌ عطاءالله‌ سکندری‌ است‌.
 +
#الفتوحات‌ الالهیة فى‌ شرح‌ المباحث‌ الاصلیة، شرح‌ منظومه عرفانى‌ ابن‌ بناء سرقسطى‌ است‌ که‌ ابن‌ عجیبه‌ آن‌ را نیز به‌ اشاره شیخ‌ خود سیدی‌ محمد بوزیدی‌ تألیف‌ کرده‌ است‌.
 +
#معراج‌ التشوف‌ الى‌ حقائق‌ التصوف‌، رساله‌ای‌ است‌ در شرح‌ پاره‌ای‌ الفاظ و اصطلاحات‌ صوفیه‌.
 +
#الفتوحات‌ القدوسیة فى‌ شرح‌ المقدمة الاجرومیة، شرحى‌ است‌ بر مقدمه منظومه معروف‌ ابن‌ آجروم‌ در [[نحو]] که‌ ابن‌ عجیبه‌ آن‌ را به‌ دو وجه‌ نحوی‌ و باطنى‌ گزارش‌ و تفسیر کرده‌ است‌.
 +
#ازهار البستان‌ فى‌ طبقات‌ الاعیان‌، در بیان‌ احوال‌ بزرگان‌ مذهب‌ [[مالکی|مالکى‌]] است‌ که‌ در ضمن‌ آن‌ به‌ ذکر نحویان‌ و محدثان‌ و صوفیه‌ نیز پرداخته‌ است‌.
 +
#الفهرسة، که شرح‌ احوال‌ خود ابن‌ عجیبه‌ است‌.
 +
#دیوان‌ اشعار، که‌ شامل‌ قصاید و مقطعاتى‌ در موضوعات‌ [[عرفان|عرفانى‌]] است‌ و خمریه‌هایى‌ نیز در آن‌ هست‌ که‌ تأثیر شعر صوفیانه [[ابن فارض|ابن‌ فارض‌]] در آنها آشکار است‌.
  
 +
==وفات==
 +
سرانجام‌ احمد بن عجیبه در غماره‌ به‌ طاعون‌ مبتلا شد و در سال ۱۲۲۴ قمری درگذشت‌. مقبره او در نزدیکى‌ طنجه‌ در [[مراکش]]، بر بلندیهایى‌ که‌ بر قریه زمیج‌ و نیز بر دریا و صخره‌های‌ جبل‌الطارق‌ مشرف‌ است‌، واقع‌ شده‌ و هر سال‌ در اواخر تابستان‌ درویشان‌ درقاوی‌ در آنجا گرد مى‌آیند و با مراسم‌ خاصى‌ یاد او را گرامى‌ مى‌دارند.
 +
==منابع==
 +
*[http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2352 "ابن عجیبه"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴، فتح‌الله‌ مجتبائى‌.]
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= متوسط
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 
}}
 
}}
 
 
'''عارف‌، مفسر و دانشمند مراكشى‌'''
 
 
== خاندان ==
 
 
خانوادة او از شرفاي‌ (سادات‌ِ) محل تولدش بوده‌اند. در اصل‌ از طريق‌ حسن‌ مثنى‌ و حسن‌ بن‌ على‌(ع‌) به‌ على‌ بن‌ ابى‌ طالب‌(ع‌) مى‌رسد.
 
 
== تحصیلات ==
 
 
وي‌ تحصيلات‌ مقدماتى‌ و قرائت‌ قرآن‌ را در زادگاه‌ خود فراگرفت‌ و يك‌ چند در قصر الكبير نزد فقيه‌ محمد السوسى‌ و سپس‌ در تطوان‌ نزد استادانى‌ چون‌ احمد الرشا، عبدالكريم‌ بن‌ قرّيش‌ و محمد ورزازي‌ به‌ تحصيل‌ فقه‌ و كلام‌ و تفسير و علوم‌ ادبى‌ پرداخت‌. هنگامى‌ كه‌ شيخ‌ محمد جنوي‌ به‌ تطوان‌ آمد، وي‌ ملازم‌ مجلس‌ درس‌ او شد و فقه‌ و حديث‌ و سپس‌ مباحثى‌ در عرفان‌ را از او فراگرفت‌ .  پس‌ از وفات‌ محمد جنوي‌، ابن‌ عجيبه‌ عازم‌ فاس‌ شد و در آنجا به‌ مجلس‌ درس‌ سيدي‌ محمد التاودي‌ ابن‌ سوده‌ پيوست‌ و از او اجازة تدريس‌ و نقل‌ حديث‌ گرفت‌. ولى‌ چندي‌ بعد به‌ تطوان‌ بازگشت‌ و به‌ تعليم‌ و تدريس‌ مشغول‌ شد و در اين‌ سفر با عارف‌ مشهور سيدي‌ محمد بوزيدي آشنا و به‌ طريقة درقاوي‌ وارد شد. وي‌ قبلاً در مجالس‌ درس‌ محمد جنوي‌ به‌ عرفان‌ گرايش‌ يافته‌ و حكم‌ ابن‌ عطاءالله‌ و اصول‌ الطريقة شيخ‌ زرّوق‌ را خوانده‌ بود، ولى‌ ورود به‌ طريقة درقاوي‌ تحولى‌ اساسى‌ در فكر و روح‌ او پديد آورد، از علوم‌ ظاهر به‌ علم‌ باطن‌ روي‌ آورد، از علايق‌ دنيوي‌ دست‌ شست‌ و در ري‌ّ صوفيه‌ به‌ سياحت‌ در نواحى‌ مختلف‌ و ارشاد طالبان‌ و تأسيس‌ زاويه‌هايى‌ براي‌ اجتماع‌ صوفيه‌ و سير و سلوك‌ روحانى‌ پرداخت‌.
 
 
== فعالیت علمی و اجتماعی ==
 
 
تعلیم و تدریس
 
 
== تالیفات ==
 
 
آثار: صورتى‌ كه‌ ابن‌ عجيبه‌ خود از تأليفات‌ و نوشته‌هاي‌ خويش‌ در فهرست به‌ دست‌ مى‌دهد، شامل‌ 38 عنوان‌ است‌ كه‌ ديوان‌ او يعنى‌ قصايد و توشيحات‌ و آثار منظوم‌ او را نيز در بر مى‌گيرد و مترجم‌ فهرسه‌ به‌ زبان‌ فرانسه‌ 4 عنوان‌ ديگر از منابع‌ موجود به‌ دست‌ آورده‌ و در مقدمة ترجمة فهرسه‌ نقل‌ كرده‌ است‌ .
 
علاوه‌ بر اينها در برخى‌ از فهرستهاي‌ نسخه‌هاي‌ خطى‌، آثار ديگري‌ نيز به‌ نام‌ او ثبت‌ كرده‌اند كه‌ ظاهراً غير از عناوين‌ مندرج‌ در فهرسه‌ است‌ و بايد يا بعد از تأليف‌ آن‌ كتاب‌ نوشته‌ شده‌ باشند يا خود او در هنگام‌ نگارش‌ فهرسه‌ نام‌ آنها را در خاطر نداشته‌ است‌ .معروف‌ترين‌ آثار او اينهاست‌: 
 
1. البحر المديد فى‌ تفسير القرآن‌ مجيد، در 4 جلد. بخشى‌ از آن‌ در قاهره‌  به‌ چاپ‌ رسيده‌ است‌. /2. ايقاظ الهمم‌ فى‌ شرح‌ الحكم‌، شرح‌ الحكم‌ ابن‌ عطاءالله‌ سكندري‌ است‌ كه‌ يك‌ بار در 1331ق‌ در قاهره‌ و بار ديگر در 1961م‌ در همانجا طبع‌ و نشر شده‌ است‌./ 3. الفتوحات‌ الالهية فى‌ شرح‌ المباحث‌ الاصلية، شرح‌ منظومة عرفانى‌ ابن‌ بناء سرقسطى‌ است‌ كه‌ ابن‌ عجيبه‌ آن‌ را نيز به‌ اشارة شيخ‌ خود سيدي‌ محمد بوزيدي‌ تأليف‌ كرده‌ است‌. /4. معراج‌ التشوف‌ الى‌ حقائق‌ التصوف‌، رساله‌اي‌ است‌ در شرح‌ پاره‌اي‌ الفاظ و اصطلاحات‌ صوفيه‌. / 5. الفتوحات‌ القدوسية فى‌ شرح‌ المقدمة الا¸جرومية، شرحى‌ است‌ بر مقدمة منظومة معروف‌ ابن‌ آجروم‌ در نحو كه‌ ابن‌ عجيبه‌ آن‌ را به‌ دو وجه‌ نحوي‌ و باطنى‌ گزارش‌ و تفسير كرده‌ است‌ /6. ازهار البستان‌ فى‌ طبقات‌ الاعيان‌، در بيان‌ احوال‌ بزرگان‌ مذهب‌ مالكى‌ است‌ كه‌ در ضمن‌ آن‌ به‌ ذكر نحويان‌ و محدثان‌ و صوفيه‌ نيز پرداخته‌ است‌ ./7. الفهرسة، چنانكه‌ ذكر آن‌ گذشت‌، شرح‌ احوال‌ خود اوست‌، /8. ديوان‌، كه‌ شامل‌ قصايد و مقطعاتى‌ در موضوعات‌ عرفانى‌ است‌ و خمريه‌هايى‌ نيز در آن‌ هست‌ كه‌ تأثير شعر صوفيانة ابن‌ فارض‌ در آنها آشكار است‌.
 
 
 
== منابع ==
 
 
*[http://www.cgie.org.ir/shavad.asp?id=130&avaid=1495 دایره المعارف بزرگ اسلامی ،ج4، مدخل" ابن عجیبه" از  فتح‌الله‌ مجتبائى‌.]( 9مهرماه 1391)
 
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 
[[رده:علمای قرن سیزدهم]]
 +
[[رده:مفسرین قرآن]]
 +
[[رده:عارفان]][[رده:شعرای عرب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۳

«احمد بن‌ محمد بن‌ مهدی‌ بن‌ عجیبة» (۱۱۶۰-۱۲۲۴ ق)، مفسر، صوفی و شاعر مسلمان اهل مراکش در قرن ۱۳ هجری است. وی از علوم‌ ظاهر به‌ علم‌ باطن‌ روی‌ آورد و از علایق‌ دنیوی‌ دست‌ شست‌ و به ارشاد طالبان‌ و تأسیس‌ زاویه‌هایى‌ برای‌ اجتماع‌ صوفیه‌ و سیر و سلوک‌ روحانى‌ پرداخت‌. «البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید» از مهمترین تألیفات اوست.

Ibn-ojibaeh.jpg
نام کامل احمد بن‌ محمد بن‌ عجیبة حسنى‌
زادروز ۱۱۶۰ قمری
زادگاه مراکش
وفات ۱۲۲۴ قمری
مدفن مراکش

Line.png

اساتید

محمد السوسى‌، احمد الرشا، عبدالکریم‌ بن‌ قرّیش‌، محمد ورزازی‌، محمد جنوی‌،...


آثار

البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید، ایقاظ الهمم‌ فى‌ شرح‌ الحکم‌، الفتوحات‌ الالهیة فى‌ شرح‌ المباحث‌ الاصلیة، معراج‌ التشوف‌ الى‌ حقائق‌ التصوف‌، دیوان‌ اشعار،...

ولادت و خاندان

ابوالعباس‌ احمد بن‌ محمد بن‌ مهدی‌ بن‌ عجیبة حسنى‌، در قریة الخمیس‌، واقع‌ در ناحیه منسوب‌ به‌ قبیله انجرا، در سواحل‌ جنوبى‌ مدیترانه‌ میان‌ طنجه‌ و تطوان‌ از شهرهای مراکش در سال ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ قمری متولد شد.

خانواده او از شرفای‌ (سادات‌) محل تولدش بوده‌اند. نسبش در اصل‌ از طریق‌ حسن‌ مثنى‌ و امام حسن علیه السلام به‌ حضرت على‌ علیه السلام مى‌رسد.

تحصیل و اساتید

احمد بن‌ محمد تحصیلات‌ مقدماتى‌ و قرائت‌ قرآن‌ را در زادگاه‌ خود فراگرفت‌ و مدتی در قصر الکبیر نزد فقیه‌ محمد السوسى‌ و سپس‌ در تطوان‌ نزد استادانى‌ چون‌ احمد الرشا، عبدالکریم‌ بن‌ قرّیش‌ و محمد ورزازی‌ به‌ تحصیل‌ فقه‌ و کلام و تفسیر و علوم‌ ادبى‌ پرداخت‌. هنگامى‌ که‌ شیخ‌ محمد جنوی‌ به‌ تطوان‌ آمد، وی‌ ملازم‌ مجلس‌ درس‌ او شد و فقه‌ و حدیث و سپس‌ مباحثى‌ در عرفان‌ را از او فراگرفت‌.

پس‌ از وفات‌ محمد جنوی‌، ابن‌ عجیبه‌ عازم‌ فاس‌ شد و در آنجا به‌ مجلس‌ درس‌ سیدی‌ محمد التاودی‌ ابن‌ سوده‌ پیوست‌ و از او اجازه تدریس‌ و نقل‌ حدیث‌ گرفت‌. ولى‌ چندی‌ بعد به‌ تطوان‌ بازگشت‌ و به‌ تعلیم‌ و تدریس‌ مشغول‌ شد و در این‌ سفر با عارف‌ مشهور سیدی‌ محمد بوزیدی آشنا و به‌ طریقه درقاوی‌ وارد شد.

وی‌ قبلاً در مجالس‌ درس‌ محمد جنوی‌ به‌ عرفان‌ گرایش‌ یافته‌ و حکم‌ ابن‌ عطاءالله‌ و اصول‌ الطریقة شیخ‌ زرّوق‌ را خوانده‌ بود ولى‌ ورود به‌ طریقه درقاوی‌ تحولى‌ اساسى‌ در فکر و روح‌ او پدید آورد، از علوم‌ ظاهر به‌ علم‌ باطن‌ روی‌ آورد، از علایق‌ دنیوی‌ دست‌ شست‌ و در زی‌ّ صوفیه‌ به‌ سیاحت‌ در نواحى‌ مختلف‌ و ارشاد طالبان‌ و تأسیس‌ زاویه‌هایى‌ برای‌ اجتماع‌ صوفیه‌ و سیر و سلوک‌ روحانى‌ پرداخت‌.

آثار و تألیفات

فهرستى‌ که‌ ابن‌ عجیبه‌ از تألیفات‌ و نوشته‌های‌ خویش‌ بدست‌ مى‌دهد، شامل‌ ۳۸ عنوان‌ است‌ که‌ دیوان‌ او یعنى‌ قصاید و توشیحات‌ و آثار منظوم‌ او را نیز دربرمى‌گیرد. معروف‌ترین‌ آثار او عبارت است‌ از:

  1. البحر المدید فى‌ تفسیر القرآن‌ المجید، در ۴ جلد؛ از جمله تفاسیر اشاری است که با مشی صوفیه نگارش یافته.
  2. ایقاظ الهمم‌ فى‌ شرح‌ الحکم‌، شرح‌ الحکم‌ ابن‌ عطاءالله‌ سکندری‌ است‌.
  3. الفتوحات‌ الالهیة فى‌ شرح‌ المباحث‌ الاصلیة، شرح‌ منظومه عرفانى‌ ابن‌ بناء سرقسطى‌ است‌ که‌ ابن‌ عجیبه‌ آن‌ را نیز به‌ اشاره شیخ‌ خود سیدی‌ محمد بوزیدی‌ تألیف‌ کرده‌ است‌.
  4. معراج‌ التشوف‌ الى‌ حقائق‌ التصوف‌، رساله‌ای‌ است‌ در شرح‌ پاره‌ای‌ الفاظ و اصطلاحات‌ صوفیه‌.
  5. الفتوحات‌ القدوسیة فى‌ شرح‌ المقدمة الاجرومیة، شرحى‌ است‌ بر مقدمه منظومه معروف‌ ابن‌ آجروم‌ در نحو که‌ ابن‌ عجیبه‌ آن‌ را به‌ دو وجه‌ نحوی‌ و باطنى‌ گزارش‌ و تفسیر کرده‌ است‌.
  6. ازهار البستان‌ فى‌ طبقات‌ الاعیان‌، در بیان‌ احوال‌ بزرگان‌ مذهب‌ مالکى‌ است‌ که‌ در ضمن‌ آن‌ به‌ ذکر نحویان‌ و محدثان‌ و صوفیه‌ نیز پرداخته‌ است‌.
  7. الفهرسة، که شرح‌ احوال‌ خود ابن‌ عجیبه‌ است‌.
  8. دیوان‌ اشعار، که‌ شامل‌ قصاید و مقطعاتى‌ در موضوعات‌ عرفانى‌ است‌ و خمریه‌هایى‌ نیز در آن‌ هست‌ که‌ تأثیر شعر صوفیانه ابن‌ فارض‌ در آنها آشکار است‌.

وفات

سرانجام‌ احمد بن عجیبه در غماره‌ به‌ طاعون‌ مبتلا شد و در سال ۱۲۲۴ قمری درگذشت‌. مقبره او در نزدیکى‌ طنجه‌ در مراکش، بر بلندیهایى‌ که‌ بر قریه زمیج‌ و نیز بر دریا و صخره‌های‌ جبل‌الطارق‌ مشرف‌ است‌، واقع‌ شده‌ و هر سال‌ در اواخر تابستان‌ درویشان‌ درقاوی‌ در آنجا گرد مى‌آیند و با مراسم‌ خاصى‌ یاد او را گرامى‌ مى‌دارند.

منابع