ابن عجیبه
«احمد بن محمد بن مهدی بن عجیبة» (۱۱۶۰-۱۲۲۴ ق)، مفسر، صوفی و شاعر مسلمان اهل مراکش در قرن ۱۳ هجری است. وی از علوم ظاهر به علم باطن روی آورد و از علایق دنیوی دست شست و به ارشاد طالبان و تأسیس زاویه‌هایى برای اجتماع صوفیه و سیر و سلوک روحانى پرداخت. «البحر المدید فى تفسیر القرآن المجید» از مهمترین تألیفات اوست.
| |
| نام کامل | احمد بن محمد بن عجیبة حسنى |
| زادروز | ۱۱۶۰ قمری |
| زادگاه | مراکش |
| وفات | ۱۲۲۴ قمری |
| مدفن | مراکش |
|
| |
| اساتید |
محمد السوسى، احمد الرشا، عبدالکریم بن قرّیش، محمد ورزازی، محمد جنوی،... |
|
| |
| آثار |
البحر المدید فى تفسیر القرآن المجید، ایقاظ الهمم فى شرح الحکم، الفتوحات الالهیة فى شرح المباحث الاصلیة، معراج التشوف الى حقائق التصوف، دیوان اشعار،... |
ولادت و خاندان
ابوالعباس احمد بن محمد بن مهدی بن عجیبة حسنى، در قریة الخمیس، واقع در ناحیه منسوب به قبیله انجرا، در سواحل جنوبى مدیترانه میان طنجه و تطوان از شهرهای مراکش در سال ۱۱۶۰ یا ۱۱۶۱ قمری متولد شد.
خانواده او از شرفای (سادات) محل تولدش بوده‌اند. نسبش در اصل از طریق حسن مثنى و امام حسن علیه السلام به حضرت على علیه السلام مى‌رسد.
تحصیل و اساتید
احمد بن محمد تحصیلات مقدماتى و قرائت قرآن را در زادگاه خود فراگرفت و مدتی در قصر الکبیر نزد فقیه محمد السوسى و سپس در تطوان نزد استادانى چون احمد الرشا، عبدالکریم بن قرّیش و محمد ورزازی به تحصیل فقه و کلام و تفسیر و علوم ادبى پرداخت. هنگامى که شیخ محمد جنوی به تطوان آمد، وی ملازم مجلس درس او شد و فقه و حدیث و سپس مباحثى در عرفان را از او فراگرفت.
پس از وفات محمد جنوی، ابن عجیبه عازم فاس شد و در آنجا به مجلس درس سیدی محمد التاودی ابن سوده پیوست و از او اجازه تدریس و نقل حدیث گرفت. ولى چندی بعد به تطوان بازگشت و به تعلیم و تدریس مشغول شد و در این سفر با عارف مشهور سیدی محمد بوزیدی آشنا و به طریقه درقاوی وارد شد.
وی قبلاً در مجالس درس محمد جنوی به عرفان گرایش یافته و حکم ابن عطاءالله و اصول الطریقة شیخ زرّوق را خوانده بود ولى ورود به طریقه درقاوی تحولى اساسى در فکر و روح او پدید آورد، از علوم ظاهر به علم باطن روی آورد، از علایق دنیوی دست شست و در زی‌ّ صوفیه به سیاحت در نواحى مختلف و ارشاد طالبان و تأسیس زاویه‌هایى برای اجتماع صوفیه و سیر و سلوک روحانى پرداخت.
آثار و تألیفات
فهرستى که ابن عجیبه از تألیفات و نوشته‌های خویش بدست مى‌دهد، شامل ۳۸ عنوان است که دیوان او یعنى قصاید و توشیحات و آثار منظوم او را نیز دربرمى‌گیرد. معروف‌ترین آثار او عبارت است از:
- البحر المدید فى تفسیر القرآن المجید، در ۴ جلد؛ از جمله تفاسیر اشاری است که با مشی صوفیه نگارش یافته.
- ایقاظ الهمم فى شرح الحکم، شرح الحکم ابن عطاءالله سکندری است.
- الفتوحات الالهیة فى شرح المباحث الاصلیة، شرح منظومه عرفانى ابن بناء سرقسطى است که ابن عجیبه آن را نیز به اشاره شیخ خود سیدی محمد بوزیدی تألیف کرده است.
- معراج التشوف الى حقائق التصوف، رساله‌ای است در شرح پاره‌ای الفاظ و اصطلاحات صوفیه.
- الفتوحات القدوسیة فى شرح المقدمة الاجرومیة، شرحى است بر مقدمه منظومه معروف ابن آجروم در نحو که ابن عجیبه آن را به دو وجه نحوی و باطنى گزارش و تفسیر کرده است.
- ازهار البستان فى طبقات الاعیان، در بیان احوال بزرگان مذهب مالکى است که در ضمن آن به ذکر نحویان و محدثان و صوفیه نیز پرداخته است.
- الفهرسة، که شرح احوال خود ابن عجیبه است.
- دیوان اشعار، که شامل قصاید و مقطعاتى در موضوعات عرفانى است و خمریه‌هایى نیز در آن هست که تأثیر شعر صوفیانه ابن فارض در آنها آشکار است.
وفات
سرانجام احمد بن عجیبه در غماره به طاعون مبتلا شد و در سال ۱۲۲۴ قمری درگذشت. مقبره او در نزدیکى طنجه در مراکش، بر بلندیهایى که بر قریه زمیج و نیز بر دریا و صخره‌های جبل‌الطارق مشرف است، واقع شده و هر سال در اواخر تابستان درویشان درقاوی در آنجا گرد مى‌آیند و با مراسم خاصى یاد او را گرامى مى‌دارند.
منابع
