حسینیه: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} |
| − | + | «حسینیه»؛ جایى که براى اقامه سوگوارى براى [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسین]] (علیه السلام) ساخته شود. حسینیه‌هایى که در شهرهاى مختلف، از جمله شهرهاى مذهبى ساخته مى‌شود، اغلب علاوه بر مرکز تجمع عزاداران و اقامه مراسم سوگوارى، حالت زائر سرا و مسافرخانه‌اى را دارد که زائران از آن استفاده مى‌کنند و جنبه رایگان دارد. | |
| − | + | بیشتر آنها به نام مردم شهرى است که آن را مى‌سازند، مثل: حسینیه آذربایجانی ها، تهرانی ها، اصفهانی ها و... که در شهرهای [[نجف]]، [[کربلا]] و [[مشهد]] از این گونه حسینییه‌ها وجود دارد و از نظر شرعى هم محدودیت و [[احکام]] [[مسجد]] را ندارد. | |
| − | + | شاید روى آوردن [[شیعه]] به «حسینیه» در دوران هاى کهن به خاطر آن بوده که مساجد، اغلب در اختیار و زیر سلطه حکومت هایى بوده که براى تشیع و اقامه عزادارى و مراسم‌دینى شیعه، محدودیت ایجاد مى‌کردند. | |
| − | در مناطق هند، به | + | در مناطق هند، به حسینیه «امام باره» گویند و امام باره‌هاى متعددى با نام هاى مختلف وجود دارد. در برخى مناطق آسیاى مرکزى نیز، حسینیه‌هایى که شیعیان مى‌ساختند به «مسجد شیعه‌ها» معروف مى‌شد. |
| − | «در نقاط مختلف هند، | + | «در نقاط مختلف هند، [[تکیه|تکیه]] و حسینیه نام هاى گوناگون دارد و آن را [[عزاخانه|عزا خانه]]، امام باره، [[تعزیه]] خانه، عاشورا خانه، تابوت خانه، چبوتره و... مى‌خوانند».<ref> دائرة المعارف تشیع، ج ۴، ص ۴۴۷.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | [[رده:عزای ابا عبدالله علیه السلام]] | + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. |
| − | + | [[رده:عزای ابا عبدالله علیه السلام]] [[رده:اماکن مذهبی]] | |
| − | [[رده:اماکن مذهبی]] | + | {{الگو:واقعه عاشورا}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۹
«حسینیه»؛ جایى که براى اقامه سوگوارى براى ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) ساخته شود. حسینیه‌هایى که در شهرهاى مختلف، از جمله شهرهاى مذهبى ساخته مى‌شود، اغلب علاوه بر مرکز تجمع عزاداران و اقامه مراسم سوگوارى، حالت زائر سرا و مسافرخانه‌اى را دارد که زائران از آن استفاده مى‌کنند و جنبه رایگان دارد.
بیشتر آنها به نام مردم شهرى است که آن را مى‌سازند، مثل: حسینیه آذربایجانی ها، تهرانی ها، اصفهانی ها و... که در شهرهای نجف، کربلا و مشهد از این گونه حسینییه‌ها وجود دارد و از نظر شرعى هم محدودیت و احکام مسجد را ندارد.
شاید روى آوردن شیعه به «حسینیه» در دوران هاى کهن به خاطر آن بوده که مساجد، اغلب در اختیار و زیر سلطه حکومت هایى بوده که براى تشیع و اقامه عزادارى و مراسم‌دینى شیعه، محدودیت ایجاد مى‌کردند.
در مناطق هند، به حسینیه «امام باره» گویند و امام باره‌هاى متعددى با نام هاى مختلف وجود دارد. در برخى مناطق آسیاى مرکزى نیز، حسینیه‌هایى که شیعیان مى‌ساختند به «مسجد شیعه‌ها» معروف مى‌شد.
«در نقاط مختلف هند، تکیه و حسینیه نام هاى گوناگون دارد و آن را عزا خانه، امام باره، تعزیه خانه، عاشورا خانه، تابوت خانه، چبوتره و... مى‌خوانند».[۱]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج ۴، ص ۴۴۷.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
