ابن هشام انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| + | '''«عبدالله بن یوسف بن هشام»''' معروف به '''«ابن هشام انصاری»''' (۷۰۸-۷۶۱ ق)، ادیب، لغوی و نحوی نامدار مسلمان [[مصر|مصری]] در قرن هشتم قمری است. کتاب «[[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب]]» در [[علم نحو]]، از مهمترین تألیفات اوست. | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| − | + | |نام کامل = عبدالله بن یوسف بن هشام انصاری | |
| + | |تصویر= | ||
| + | |زادروز = ۷۰۸ قمری | ||
| + | |زادگاه = قاهره، مصر | ||
| + | |وفات = ۷۶۱ قمری | ||
| + | |مدفن = قاهره | ||
| + | |اساتید = [[ابوحیان اندلسی]]، عبداللطیف بن مرحل، شمس‌الدین محمد بن سراج، بدرالدین ابن جماعه، تقی‌الدین سبکی، ابن مرحل،... | ||
| + | |شاگردان = ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان،... | ||
| + | |آثار = [[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب]]، الاعراب فی قواعد الاعراب، اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک، تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد، شذور الذهب فی معرفة کلام العرب، قطر الندی و بل الصدی، مسائل فی اعراب القرآن،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==زندگی‌نامه== | ||
| − | + | «ابومحمد عبدالله بن یوسف بن احمد بن عبدالله بن هشام انصاری» در [[ماه ذی القعده|ذی القعدۀ]] سال ۷۰۸ قمری در قاهره [[مصر]] زاده شد و همانجا پرورش یافت. اطلاعات ما از زندگی او به اندازه شهرت و بلندی آوازه وی نیست. نخستین و عمده‌ترین منبعی که شرح حال او را آورده، [[ابن حجر عسقلانی]] است که حدود یک سده پس از وی می‌زیسته است و منابع کهن پس از او چیزی بر اطلاعات اندک وی نیفزوده‌اند. | |
| + | سلسله نسب ابن هشام به قبیله [[خزرج]]، از [[انصار]] [[پیامبر اکرم]] صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست. | ||
| − | + | عبدالله بن یوسف نخست [[حنفی]] مذهب بود، سپس به مذهب [[شافعی]] روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق. به مذهب [[حنبلی]] گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد؛ از همین‌رو کتاب مختصر خرقی را که لازمه تدریس در این مدارس بود، در مدتی اندک حفظ کرد و بدین‌سان به مقصود خود نایل آمد. | |
| − | |||
| − | + | وی در [[نحو]] شهرتی عظیم به دست آورد و سرآمد همگنان شد و حتی بر استادانش برتری یافت و آثارش در فراسوی مرزهای مصر و [[شام]] به دست دانش‌پژوهان و اندیشمندان افتاد. [[ابن خلدون]] از جمله کسانی است که کتاب «[[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب]]» وی را در [[مراکش|مغرب]] یافته و به گفته خود از آن بهره‌ها برده و جامعیت کتاب را دلیل بر مقام ارجمند مؤلف و توان علمی او دانسته است. چنان که می‌دانیم از اواسط سده ۵ ق. به بعد که در واقع باید آن را دوران رکود [[علم نحو]] خواند، نحویان هیچ ابداع و ابتکاری از خود نداشتند، با این همه، برخی آثار ابن هشام مورد توجه مردم بود و همچنان در صدر کتب درسی قرار دارد. | |
| − | در | + | از سفرهای احتمالی ابن هشام انصاری اطلاعی در دست نیست، جز این که، می‌دانیم وی دوبار [[حج]] گزارده است. ابن هشام سرانجام در سال ۷۶۱ قمری در قاهره درگذشت و در مقبره صوفیه مدفون شد. ابن نباته مصری شاعر معاصر وی، او را [[مرثیه|رثا]] گفته است. |
| + | ==تحصیل و استادان== | ||
| − | + | ابن هشام انصاری در شرایطی در قاهره به تحصیل علم پرداخت، که الملک الناصر محمد بن قلاوون بر [[مصر]] حکم می‌راند و با پایان یافتن آشوب‌ها و کشمکش‌ها و اخراج صلیبیان، مصر امنیت خود را باز یافته و به یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های علم و ادب آن روز تبدیل شده بود. | |
| − | + | ابن هشام ابتدا [[قراءات قرآن|قرائات قرآن]]، مقدمات [[صرف]] و [[نحو]]، [[حدیث]] و [[علم لغت|لغت]] را فراگرفت و سپس نزد استادان بنامی چون عبداللطیف بن مرحل، شمس الدین محمد بن سراج، تاج الدین تبریزی و تاج الدین فاکهانی به تکمیل این علوم پرداخت. | |
| + | همچنین از فراگیری [[شعر]] و ادب نیز غفلت نورزید و [[دیوان (شعر)|دیوان]] زهیر بن ابی سلمی را نزد [[ابوحیان اندلسی|ابوحیان اندلسی غرناطی]] که از ۶۷۹ ق. در مصر اقامت داشت، فراگرفت. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه [[شافعی]] را نیز نزد تقی الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت. | ||
| + | ==شاگردان== | ||
| − | == | + | ابن هشام انصاری پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تألیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و [[تفسیر قرآن]] مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه [[حدیث|احادیثی]] را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. از شاگردان معروف او می‌توان ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان و فرزندش محب‌الدین ابن هشام را نام برد. |
| + | ==آثار و تألیفات== | ||
| + | بیشتر تألیفات ابن هشام انصاری همانند دیگر نحویان هم روزگارش، شرح، تفسیر و اختصار است. وی سروده‌هایی نیز به شیوه [[شعر]] دانشمندان داشته که در برخی منابع ابیاتی از آن‌ها آمده است. برخی از آثار ابن هشام عبارتند از: | ||
| − | وی | + | ۱. [[مغنی اللبیب (کتاب)|مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب]]، مهمترین اثر اوست. |
| + | وی تقریبا همه شهرت خود را مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید بسیار اهل علم قرار گرفته است. ابن هشام کتاب مغنی را نخست در ۷۴۹ ق. در [[مکه]] تالیف کرد، اما به گفته خود وی در راه بازگشت به مصر مفقود شد. او بار دیگر در ۷۵۶ ق. که به مکه رفت، مجددا به تالیف آن پرداخت. کتاب مغنی از همان آغاز، مورد توجه علما قرار داشت و هم‌اکنون نیز پس از گذشت قرن‌ها همچنان در زمره کتاب‌های درسی مدارس علمیه است. | ||
| + | ۲. الاعراب فی قواعد الاعراب. | ||
| − | + | ۳. اقامة الدلیل علی صحة التمثیل و فساد التاویل. | |
| − | + | ۴. الالغاز، اثری است درباره مشکلات نحوی. | |
| + | ۵. اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک. | ||
| − | + | ۶. تتمیم الفوائد بسرد ابیات الشواهد. | |
| − | + | ۷. تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد. | |
| + | ۸. الجامع الصغیر. | ||
| − | + | ۹. رسالة فی انتصاب «لغة» و «فضلا» و اعراب «ایضا» و «هلمّ جرّا». | |
| − | + | ۱۰. رسالة المباحث المرضیه المتعلقه بمن الشرطیه. | |
| + | ۱۱. شذور الذهب فی معرفة کلام العرب. | ||
| − | + | ۱۲. شرح جمل زجاجی. | |
| − | + | ۱۳. شرح قصیده [[بانت سعاد]]، شرحی است بر [[قصیده]] معروف کعب ابن زهیر در مدح [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی‌الله‌علیه‌و‌آله. | |
| + | ۱۴. شرح قصیدة اللغزیة فی المسائل النحویة. | ||
| − | + | ۱۵. شرح اللمحة البدریة فی علم اللغة العربیة. | |
| − | + | ۱۶. فوح الشذا فی مساله کذا، شرحی است بر کتاب الشذا فی احکام کذا، تالیف [[ابوحیان اندلسی|ابوحیان غرناطی]]. | |
| − | |||
| + | ۱۷. قطر الندی و بل الصدی، رساله کوچکی است در نحو. | ||
| − | + | ۱۸. القواعد الصغری. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
۱۹. المسائل السفویة فی النحو. | ۱۹. المسائل السفویة فی النحو. | ||
| + | |||
۲۰. مسائل فی اعراب القرآن. | ۲۰. مسائل فی اعراب القرآن. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ۲۱. اعتراض الشرط علی الشرط، شامل مباحثی است درباره جمله‌های شرطی. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ۲۲. موقد الاذهان و موقظ الوسنان. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | |||
| − | + | *"ابن هشام، ابومحمد جمال‌الدین"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۱۱۴. | |
| + | *نرم‌افزار دروس حوزوی، [[مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی]]. | ||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۱۰۵: | سطر ۹۹: | ||
|رده=دارد | |رده=دارد | ||
}} | }} | ||
| − | + | [[رده:علمای قرن هشتم]] | |
| − | [[رده:نحویون]] | + | [[رده:نحویون]][[رده:ادیبان]][[رده:لغت شناسان]][[رده:شعرای عرب]] |
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۶
«عبدالله بن یوسف بن هشام» معروف به «ابن هشام انصاری» (۷۰۸-۷۶۱ ق)، ادیب، لغوی و نحوی نامدار مسلمان مصری در قرن هشتم قمری است. کتاب «مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب» در علم نحو، از مهمترین تألیفات اوست.
| نام کامل | عبدالله بن یوسف بن هشام انصاری |
| زادروز | ۷۰۸ قمری |
| زادگاه | قاهره، مصر |
| وفات | ۷۶۱ قمری |
| مدفن | قاهره |
|
| |
| اساتید |
ابوحیان اندلسی، عبداللطیف بن مرحل، شمس‌الدین محمد بن سراج، بدرالدین ابن جماعه، تقی‌الدین سبکی، ابن مرحل،... |
| شاگردان |
ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان،... |
| آثار |
مغنی اللبیب، الاعراب فی قواعد الاعراب، اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک، تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد، شذور الذهب فی معرفة کلام العرب، قطر الندی و بل الصدی، مسائل فی اعراب القرآن،... |
زندگی‌نامه
«ابومحمد عبدالله بن یوسف بن احمد بن عبدالله بن هشام انصاری» در ذی القعدۀ سال ۷۰۸ قمری در قاهره مصر زاده شد و همانجا پرورش یافت. اطلاعات ما از زندگی او به اندازه شهرت و بلندی آوازه وی نیست. نخستین و عمده‌ترین منبعی که شرح حال او را آورده، ابن حجر عسقلانی است که حدود یک سده پس از وی می‌زیسته است و منابع کهن پس از او چیزی بر اطلاعات اندک وی نیفزوده‌اند. سلسله نسب ابن هشام به قبیله خزرج، از انصار پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست.
عبدالله بن یوسف نخست حنفی مذهب بود، سپس به مذهب شافعی روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق. به مذهب حنبلی گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد؛ از همین‌رو کتاب مختصر خرقی را که لازمه تدریس در این مدارس بود، در مدتی اندک حفظ کرد و بدین‌سان به مقصود خود نایل آمد.
وی در نحو شهرتی عظیم به دست آورد و سرآمد همگنان شد و حتی بر استادانش برتری یافت و آثارش در فراسوی مرزهای مصر و شام به دست دانش‌پژوهان و اندیشمندان افتاد. ابن خلدون از جمله کسانی است که کتاب «مغنی اللبیب» وی را در مغرب یافته و به گفته خود از آن بهره‌ها برده و جامعیت کتاب را دلیل بر مقام ارجمند مؤلف و توان علمی او دانسته است. چنان که می‌دانیم از اواسط سده ۵ ق. به بعد که در واقع باید آن را دوران رکود علم نحو خواند، نحویان هیچ ابداع و ابتکاری از خود نداشتند، با این همه، برخی آثار ابن هشام مورد توجه مردم بود و همچنان در صدر کتب درسی قرار دارد.
از سفرهای احتمالی ابن هشام انصاری اطلاعی در دست نیست، جز این که، می‌دانیم وی دوبار حج گزارده است. ابن هشام سرانجام در سال ۷۶۱ قمری در قاهره درگذشت و در مقبره صوفیه مدفون شد. ابن نباته مصری شاعر معاصر وی، او را رثا گفته است.
تحصیل و استادان
ابن هشام انصاری در شرایطی در قاهره به تحصیل علم پرداخت، که الملک الناصر محمد بن قلاوون بر مصر حکم می‌راند و با پایان یافتن آشوب‌ها و کشمکش‌ها و اخراج صلیبیان، مصر امنیت خود را باز یافته و به یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های علم و ادب آن روز تبدیل شده بود.
ابن هشام ابتدا قرائات قرآن، مقدمات صرف و نحو، حدیث و لغت را فراگرفت و سپس نزد استادان بنامی چون عبداللطیف بن مرحل، شمس الدین محمد بن سراج، تاج الدین تبریزی و تاج الدین فاکهانی به تکمیل این علوم پرداخت.
همچنین از فراگیری شعر و ادب نیز غفلت نورزید و دیوان زهیر بن ابی سلمی را نزد ابوحیان اندلسی غرناطی که از ۶۷۹ ق. در مصر اقامت داشت، فراگرفت. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه شافعی را نیز نزد تقی الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت.
شاگردان
ابن هشام انصاری پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تألیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و تفسیر قرآن مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه احادیثی را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. از شاگردان معروف او می‌توان ابن ملاح طرابلسی، ابن ملقن، محمد بن احمد بن نویری، ابراهیم بن محمد بن عنان و فرزندش محب‌الدین ابن هشام را نام برد.
آثار و تألیفات
بیشتر تألیفات ابن هشام انصاری همانند دیگر نحویان هم روزگارش، شرح، تفسیر و اختصار است. وی سروده‌هایی نیز به شیوه شعر دانشمندان داشته که در برخی منابع ابیاتی از آن‌ها آمده است. برخی از آثار ابن هشام عبارتند از:
۱. مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب، مهمترین اثر اوست. وی تقریبا همه شهرت خود را مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید بسیار اهل علم قرار گرفته است. ابن هشام کتاب مغنی را نخست در ۷۴۹ ق. در مکه تالیف کرد، اما به گفته خود وی در راه بازگشت به مصر مفقود شد. او بار دیگر در ۷۵۶ ق. که به مکه رفت، مجددا به تالیف آن پرداخت. کتاب مغنی از همان آغاز، مورد توجه علما قرار داشت و هم‌اکنون نیز پس از گذشت قرن‌ها همچنان در زمره کتاب‌های درسی مدارس علمیه است.
۲. الاعراب فی قواعد الاعراب.
۳. اقامة الدلیل علی صحة التمثیل و فساد التاویل.
۴. الالغاز، اثری است درباره مشکلات نحوی.
۵. اوضح المسالک الی الفیه ابن مالک.
۶. تتمیم الفوائد بسرد ابیات الشواهد.
۷. تخلیص الشواهد و تلخیص الفوائد.
۸. الجامع الصغیر.
۹. رسالة فی انتصاب «لغة» و «فضلا» و اعراب «ایضا» و «هلمّ جرّا».
۱۰. رسالة المباحث المرضیه المتعلقه بمن الشرطیه.
۱۱. شذور الذهب فی معرفة کلام العرب.
۱۲. شرح جمل زجاجی.
۱۳. شرح قصیده بانت سعاد، شرحی است بر قصیده معروف کعب ابن زهیر در مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله.
۱۴. شرح قصیدة اللغزیة فی المسائل النحویة.
۱۵. شرح اللمحة البدریة فی علم اللغة العربیة.
۱۶. فوح الشذا فی مساله کذا، شرحی است بر کتاب الشذا فی احکام کذا، تالیف ابوحیان غرناطی.
۱۷. قطر الندی و بل الصدی، رساله کوچکی است در نحو.
۱۸. القواعد الصغری.
۱۹. المسائل السفویة فی النحو.
۲۰. مسائل فی اعراب القرآن.
۲۱. اعتراض الشرط علی الشرط، شامل مباحثی است درباره جمله‌های شرطی.
۲۲. موقد الاذهان و موقظ الوسنان.
منابع
- "ابن هشام، ابومحمد جمال‌الدین"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۱۱۴.
- نرم‌افزار دروس حوزوی، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
