ابن ابی الثلج (محمد بن عبدالله): تفاوت بین نسخه‌ها
(پروژه2: سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]}} | ||
| + | «ابوبکر یا ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن اسماعیل» معروف به '''«ابن ابی الثلج»''' (م، ۲۵۷ ق)، از محدثان [[سنی]] در قرن سوم قمری است. وی در [[بغداد]] مى‌زیست، لیکن اصل او از ری بود و مدتى نیز در آنجا اقامت داشته است.<ref>ابن حبان، الثقات، ۹/۱۳۵؛ خطیب، تاریخ بغداد، ۵/۴۲۶.</ref> ابن حبان و ابن ابى حاتم، او را ثقه و صدوق دانسته‌‌اند. [[ابن ابی الثلج (محمد بن احمد)|محمد بن احمد بن ابی الثلج]] (۲۳۸-۳۲۲ ق) نوه اوست. | ||
| − | + | ==مشایخ و راویان== | |
| + | ابوبکر محمد بن عبدالله از جمع کثیری از [[مشایخ|مشایخ]] بغداد همچون حسن بن موسى اشیب، على بن حفض مدائنى، و عبدالرحمان بن غزوان قراد و دیگران [[حدیث|حدیث]] شنید. مزّی فهرستى از مشایخ وی را آورده است. ذهبى، شبابة (ابن سوار فزاری) را نیز از جمله مشایخ وی یاد کرده است. وی از یاران [[احمد بن حنبل|احمد بن حنبل]] نیز بوده است.<ref>خطیب، شرف اصحاب الحدیث، ۸۵ -۸۶؛ مزی، تهذیب الکمال.</ref> | ||
| − | + | همچنین در میان راویان و شاگردان او نام [[محدثان|محدثان]] بنامى چون [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخاری]]، [[محمد بن عیسی ترمذی|ترمذی]]، ابن ابى داوود، ابن ابى حاتم و ابن خزیمه به چشم مى‌خورد.<ref>خطیب، تاریخ، ۵/۴۲۶؛ مزی، همان.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | در میان راویان و شاگردان او نام محدثان بنامى چون [[بخاری]]، [[ترمذی]]، | ||
==طبقه روایی== | ==طبقه روایی== | ||
| − | با بررسى مشایخ و شاگردان | + | با بررسى مشایخ و شاگردان ابوبکر مى‌توان دریافت که وی در طبقه یحیى ابن معین (م، ۲۳۳ق)، ابوبکر بن ابى شیبة (م، ۲۳۵ق)، اسحاق بن راهویه (م، ۲۳۸ق) و [[احمد بن حنبل|احمد بن حنبل]] (م، ۲۴۱ق) بوده و بر معاصران خود تقدم طبقه داشته است. به عنوان نمونه [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخاری]] که در ۱۹۴ق متولد شده و در ۲۰۵ق آغاز به استماع [[حدیث|حدیث]] کرده و در ۲۵۶ق وفات یافته،<ref>نک: ذهبى، تذکرةالحفاظ، ۲/ ۵۵۵-۵۵۶.</ref> در طبقه بعد از وی قرار داشته است. بخاری نه تنها از راویان ابوبکر است، بلکه در [[صحیح بخاری (کتاب)|صحیح]] خود از برخى مشایخ او نیز مانند عبدالرحمان قراد با واسطه روایت مى‌کند.<ref>نک: بخاری، صحیح، ۷/۸۳.</ref> |
| − | + | ==تألیفات== | |
| − | اگرچه | + | اگرچه تألیفى به ابوبکر نسبت داده نشده، اما با توجه به رواج [[مسند]] نویسى در میان رجال هم طبقه او، مى‌توان احتمال داد که وی نیز مسندی گردآورده باشد که از میان رفته است. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | |
| + | *دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۲، مدخل "ابن ابی الثلج" از احمد پاکتچى. | ||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۳۴: | سطر ۳۳: | ||
[[رده:علمای قرن سوم]] | [[رده:علمای قرن سوم]] | ||
| + | [[رده:محدثان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۴
«ابوبکر یا ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن اسماعیل» معروف به «ابن ابی الثلج» (م، ۲۵۷ ق)، از محدثان سنی در قرن سوم قمری است. وی در بغداد مى‌زیست، لیکن اصل او از ری بود و مدتى نیز در آنجا اقامت داشته است.[۱] ابن حبان و ابن ابى حاتم، او را ثقه و صدوق دانسته‌‌اند. محمد بن احمد بن ابی الثلج (۲۳۸-۳۲۲ ق) نوه اوست.
مشایخ و راویان
ابوبکر محمد بن عبدالله از جمع کثیری از مشایخ بغداد همچون حسن بن موسى اشیب، على بن حفض مدائنى، و عبدالرحمان بن غزوان قراد و دیگران حدیث شنید. مزّی فهرستى از مشایخ وی را آورده است. ذهبى، شبابة (ابن سوار فزاری) را نیز از جمله مشایخ وی یاد کرده است. وی از یاران احمد بن حنبل نیز بوده است.[۲]
همچنین در میان راویان و شاگردان او نام محدثان بنامى چون بخاری، ترمذی، ابن ابى داوود، ابن ابى حاتم و ابن خزیمه به چشم مى‌خورد.[۳]
طبقه روایی
با بررسى مشایخ و شاگردان ابوبکر مى‌توان دریافت که وی در طبقه یحیى ابن معین (م، ۲۳۳ق)، ابوبکر بن ابى شیبة (م، ۲۳۵ق)، اسحاق بن راهویه (م، ۲۳۸ق) و احمد بن حنبل (م، ۲۴۱ق) بوده و بر معاصران خود تقدم طبقه داشته است. به عنوان نمونه بخاری که در ۱۹۴ق متولد شده و در ۲۰۵ق آغاز به استماع حدیث کرده و در ۲۵۶ق وفات یافته،[۴] در طبقه بعد از وی قرار داشته است. بخاری نه تنها از راویان ابوبکر است، بلکه در صحیح خود از برخى مشایخ او نیز مانند عبدالرحمان قراد با واسطه روایت مى‌کند.[۵]
تألیفات
اگرچه تألیفى به ابوبکر نسبت داده نشده، اما با توجه به رواج مسند نویسى در میان رجال هم طبقه او، مى‌توان احتمال داد که وی نیز مسندی گردآورده باشد که از میان رفته است.
پانویس
منابع
- دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۲، مدخل "ابن ابی الثلج" از احمد پاکتچى.
