حدیث مجهول: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (اضافه کردن رده اقسام حدیث ضعیف) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| + | {{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | ||
| − | |||
| − | + | «حدیث مجهول» از اصطلاحات [[علم درایه]] و از اقسام [[خبر واحد]] است. | |
| − | + | به [[حدیث|حدیثى]] مجهول گویند که راوى آن در کتاب‌هاى [[علم رجال|رجالى]] نه توثیق و ستایش شده باشد و نه مذمت، یا به ناشناخته بودن راوى تصریح شده باشد و یا به طور کلى ناشناخته باشد، مانند آن که گفته شود: «عن رجل» (از مردى) یا «عَمَّن حَدَّثَه» (از کسى که به او خبر داد). | |
| − | حدیث مجهول | + | در حدیث مجهول تفاوت نمى‌کند راوى مجهول در ابتداى [[سند حدیث|سند]] باشد، یا وسط و یا آخر سند.<ref> وصول الاخیار/۱۰۲؛ نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/۱۹۲؛ مشرق الشمسین/۲۵.</ref> |
| − | ==پانویس == | + | حدیث مجهول از اقسام [[حدیث ضعیف]] به شمار مى‌رود. |
| + | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۶۹. | |
| − | |||
| − | |||
{{اصطلاحات حدیثی}} | {{اصطلاحات حدیثی}} | ||
| − | |||
[[رده:اقسام خبر واحد]] | [[رده:اقسام خبر واحد]] | ||
| − | |||
[[رده:اقسام حدیث ضعیف]] | [[رده:اقسام حدیث ضعیف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۹
«حدیث مجهول» از اصطلاحات علم درایه و از اقسام خبر واحد است.
به حدیثى مجهول گویند که راوى آن در کتاب‌هاى رجالى نه توثیق و ستایش شده باشد و نه مذمت، یا به ناشناخته بودن راوى تصریح شده باشد و یا به طور کلى ناشناخته باشد، مانند آن که گفته شود: «عن رجل» (از مردى) یا «عَمَّن حَدَّثَه» (از کسى که به او خبر داد).
در حدیث مجهول تفاوت نمى‌کند راوى مجهول در ابتداى سند باشد، یا وسط و یا آخر سند.[۱]
حدیث مجهول از اقسام حدیث ضعیف به شمار مى‌رود.
پانویس
- ↑ وصول الاخیار/۱۰۲؛ نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/۱۹۲؛ مشرق الشمسین/۲۵.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۶۹.
