آیه 66 سوره بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|فَجَعَلْنَاهَا نَكَالًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَمَا خَلْفَهَ...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←معانی کلمات آیه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
| − | + | نكال: عقوبت توأم با عبرت. اصل نكل به معنى منع است، نكال يك شخص باعث عبرت ديگران است.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | |
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
| سطر ۱۷۳: | سطر ۱۷۳: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<div style="font-size:smaller"><references/></div> | <div style="font-size:smaller"><references/></div> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۴
| <<65 | آیه 66 سوره بقره | 67>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و این عقوبت مسخ را کیفر آنها و عبرت اخلاف آنها و پند پرهیزکاران گردانیدیم.
در نتیجه، آن [مجازات] را عبرتی برای کسانی که شاهدِ حادثه بودند، وکسانی که بعد از آنان می آیند، و پندی برای پرواپیشگان قرار دادیم.
و ما آن [عقوبت] را براى حاضران، و [نسلهاى] پس از آن، عبرتى، و براى پرهيزگاران پندى قرار داديم.
و آنها را عبرت معاصران و آيندگان و اندرزى براى پرهيزگاران گردانيديم.
ما این کیفر را درس عبرتی برای مردم آن زمان و نسلهای بعد از آنان، و پند و اندرزی برای پرهیزکاران قرار دادیم.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
نكال: عقوبت توأم با عبرت. اصل نكل به معنى منع است، نكال يك شخص باعث عبرت ديگران است.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«66» فَجَعَلْناها نَكالًا لِما بَيْنَ يَدَيْها وَ ما خَلْفَها وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ
ما اين عقوبت را عبرتى براى حاضران معاصر و نسلهاى بعدشان و پندى براى پرهيزكاران قرار داديم.
نکته ها
«نكال» عذابى است كه اثر آن باقى وظاهر باشد تا ديگران ببينند و عبرت بگيرند.
امام صادق عليه السلام فرمود: مراد از «لِما بَيْنَ يَدَيْها»، مردم زمان نزول بلا هستند و مراد از «ما خَلْفَها»، امّت‌هاى بعد از نزولند كه شامل ما مسلمانان نيز مى‌شود.
«1». تفسير مجمع‌البيان و نورالثقلين و صافى، ذيل آيه 18 سوره نبأ.
جلد 1 - صفحه 133
پیام ها
1- شكست‌ها و پيروزى‌ها بايد براى آيندگان درس باشد. «نكالا ... لما خلفها»
2- عبرت گرفتن و پندپذيرى، نيازمند داشتن روحيّه‌ى تقواست. «مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَجَعَلْناها نَكالاً لِما بَيْنَ يَدَيْها وَ ما خَلْفَها وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (66)
فَجَعَلْناها نَكالًا: پس قرار داديم و گردانيديم اهل «ايله» را كه مسخ شده بودند، عبرتى و پندى، لِما بَيْنَ يَدَيْها: براى كسانى كه اهل عصر آنها بودند، وَ ما خَلْفَها: و آن كسانى كه بعد از ايشان بودند، از اهل هر عصرى كه بيايند تا روز قيامت، وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ: و موعظه و پند براى پرهيزكاران كه از آن عبرت يابند.
تنبيه: آيه شريفه و قضيه هائله را اشاراتى است براى امت مرحومه:
1- عبرتى است براى متمرّدين از فرمان الهى و منهمكين به عصيان اوامر سبحانى، كه متنبه شوند و توبه نمايند پيش از ورود عذاب و عقاب.
2- اجتناب از خدعه و حيله در ارتكاب مناهى.
3- واجب است راضى نبودن به معصيت و انكار منكر به مراتب سه گانه از دست و زبان و قلب به هر قسم تواند.
4- پرهيز از مجالست و مخالطه فجار و فساق كه مبادا به شآمت آنها مبتلا به عذاب شوند؛ چنانچه طايفه ساكته هم معذّب شدند.
5- پس از منتهى نشدن اهل معصيت، واجب است مهاجرت از آنها، چنانچه طايفه ناهيه بعد از اتمام حجت از آنها مهاجرت نمودند.
«1» تفسير مجمع البيان، جلد اوّل، صفحه 129.
تفسير اثنا عشرى، ج1، ص: 169
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَجَعَلْناها نَكالاً لِما بَيْنَ يَدَيْها وَ ما خَلْفَها وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (66)
ترجمه
پس قرار داديم آنها را عبرت براى حاضران در زمان آنها و كسانيكه ميايند بعد از آنها و پند از براى پرهيزكاران..
تفسير
خداوند آن مسوخ را عقوبت قرار داد براى گناه حاضر آنها كه بآن مستحق عقوبت شده بودند يعنى صورت آنها عقوبت نفسشان شد و موجب ردع نمود براى آنانكه مشاهده نمودند آنها را بعد از مسخ شدن و براى آنانكه ميشنوند حكايت آنها را بعد از اين تا مرتدع شوند از مثل افعال آنها و موعظه و پند باشد براى پرهيزكاران و در مجمع از حضرت باقر و صادق (ع) قريب به مضمون ترجمه را نقل نموده است و بنا بر اين كلمه ما در هر دو مورد به معنى من است باعتبار معدود و نكال به معنى عقوبت و بنا بر آنچه در تفسير ذكر شد كلمه ما در اول بظاهر خود محفوظ است و در ثانى به معنى من است و نكال در اول به معنى عقوبت و در ثانى به معنى ردع است چون عقوبت را هم كه نكال ناميده‌اند براى آنستكه رادع از معصيت است و ممكن است گفته شود مراد آنستكه قرار داديم آنصورت ممسوخه را عقوبت براى گناهان سابقه و لاحقه آنها و بنابراين ظواهر الفاظ محفوظ است ولى انصاف آنستكه معنى منقول در مجمع الطف است و اللّه اعلم.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَجَعَلناها نَكالاً لِما بَين‌َ يَدَيها وَ ما خَلفَها وَ مَوعِظَةً لِلمُتَّقِين‌َ (66)
پس قرار داديم عقوبت اهل اينکه قريه را عقوبتي که عبرت باشد براي امّتهايي که در آن زمان بودند و امّتهايي که پس از آنها آمدند و پند براي پرهيزكاران).
1- العظاية: جانوري است نرم و كوچكتر از حرذون که هر دم با شتاب ميرود و ميايستد و خنفسا: سرگين گردانك است و زمير بكسر زاء و تشديد ميم نوعي ماهي است و وبر جانوري كوچكتر از گربه و ورك حيوانيست که مشي آن باران اوست مثل طفلي که تازه براه افتاده.
جلد 2 - صفحه 54
ضمير (در جعلناها) را بعضي گفتند راجع بعقوبت است و بعضي گفتند راجع بحادثه مسخ است و ظاهر اينست که راجع بقريه است که در سوره اعراف ذكر شد و مراد قريه ايلة است که در خبر مروي از حضرت باقر و صادق «ع» تصريح شده.
و مراد از لِما بَين‌َ يَدَيها امتهاي موجوده زمان نزول عذاب و از ما خَلفَها امتهاي بعد از نزول عذاب ميباشد.
و نكال بمعني عذابي است که داراي اثر ظاهر يا باقي باشد و ديگري بواسطه آن تهديد و ترسانيده شود و بمعني منع نيز اطلاق ميشود و نكل که بمعني قيد و لجام است از اينجا است.
وَ مَوعِظَةً لِلمُتَّقِين‌َ يعني موجب زيادت بصيرت در معرفت و ايمان براي اهل تقوي قرار داديم که بر تقوي و پرهيزكاري خود ثابت‌تر شوند و از اينجا استفاده ميشود که عذاب‌هاي الهي در دنيا براي تهديد و تخويف اهل معصيت و موعظه و زيادتي ايمان و بصيرت اهل تقوي است.
55
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 66)- «ما این امر را کیفر و عبرتی برای مردم آن زمان و زمانهای بعد قرار دادیم» (فَجَعَلْناها نَکالًا لِما بَیْنَ یَدَیْها وَ ما خَلْفَها).
«و همچنین پند و اندرزی برای پرهیزکاران» (وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ).
شرح این ماجرا ذیل آیات (163 تا 166) سوره اعراف خواهد آمد.
و خلاصه آن چنین است: «خداوند به یهود دستور داده بود، روز «شنبه» را تعطیل کنند، گروهی از آنان که در کنار دریا می‌زیستند به عنوان آزمایش دستور یافتند از دریا در آن روز ماهی نگیرند، ولی از قضا روزهای شنبه که می‌شد، ماهیان فراوانی بر
ج1، ص87
صفحه آب ظاهر می‌شدند، آنها به فکر حیله‌گری افتادند و با یک نوع کلاه شرعی روز شنبه از آب ماهی گرفتند، خداوند آنان را به جرم این نافرمانی مجازات کرد و چهره‌شان را از صورت انسان به حیوان دگرگون ساخت»
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
